Τὸ Περιοδικὸ Πειραϊκὴ Ἐκκλησία εἶναι μιὰ ἔντυπη μορφὴ διακονίας τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ καὶ θεολογικοῦ λόγου. Ταυτόχρονα μιὰ ἐργώδης προσπάθεια σπουδῆς στὸ Νόημα καὶ τὴν Ἀλήθεια τῆς ζωῆς.
Εἶναι μιὰ προσπάθεια, κατὰ τὸ δυνατὸν, «διὰ λόγου» συνάντησης μὲ τὸ Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ.
Εἶναι μιὰ προσευχητικὴ παράκληση πρὸς τὸ Πρόσωπο «τὸ φωτίζον καὶ ἁγιάζον πάντα».
Εἶναι μιὰ κατάθεση τῆς ἐκκλησιαστικῆς καὶ πατερικῆς ἐμπειρίας γιὰ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἐπιθυμοῦν νὰ διαλεχθοῦν ἤ νὰ βρεθοῦν «στὴ Νοητὴ Κιβωτὸ ποὺ εἶναι ἡ παράδοση τῆς ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας» ὅπως ἔλεγε ὁ Φώτης Κόντογλου.
Ἡ Ἐκκλησιαστικὴ ζωή, ἡ Λειτουργικὴ παράδοση, ὁ Πατερικὸς λόγος, οἱ ἐπιστημονικὲς προσεγγίσεις, τὰ ἱστορικὰ πρόσωπα καὶ γεγονότα, οἱ σύγχρονοι προβληματισμοὶ γίνονται «θεμέλια» πάνω στὰ ὁποῖα λειτουργεῖ ὁ λόγος διακονίας τοῦ Περιοδικοῦ. Ταυτόχρονα γίνονται «εὐθύνη» ὥστε κάθε κείμενο καὶ κάθε εἰκόνα ποὺ κατατίθεται σ’ αὐτὸ νὰ ἀναλογεῖ στὴ σπουδαιότητα, τὴν εὐρύτητα ἀλλὰ καὶ τὴν ὅσο τὸ δυνατὸν καίρια προσέγγιση τῶν θεμάτων μὲ τὰ ὁποῖα ἀσχολεῖται τὸ περιοδικό.
Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο καὶ ὑπὸ αὐτοὺς τοὺς ὅρους ἐπιλέγονται μηνιαῖα θέματα-ἀφιερώματα ἀπὸ τὴ Συντακτικὴ ἐπιτροπή, καὶ προτείνονται καὶ συγγράφονται ἄρθρα-κείμενα γιὰ τὴν ὕλη τοῦ Περιοδικοῦ. Ὁ λόγος αὐτός συνυφαίνεται μὲ τὰ σύγχρονα ἐρωτήματα γιὰ τὴ ζωὴ καὶ τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, μὲ τὶς πνευματικὲς ἀνάγκες καὶ τὴν πνευματικὴ ἀναζήτηση τῶν σύγχρονων Χριστιανῶν, χωρὶς νὰ σκοπεύει σὲ μιὰ σειρὰ ὁριστικῶν ἀπαντήσεων σὲ ὅλα τὰ θέματα ἀλλὰ προσδοκώντας σὲ μιὰ γόνιμη προσπάθεια ἑρμηνείας, μιὰ ὑπενθύμιση καὶ ὑπογράμμιση τῶν σοφοτάτων καὶ ἁγιοτάτων νοημάτων τοῦ Εὐαγγελίου, καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας μας.
