ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 20η Φεβρουαρίου 2023
ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ «ΟΥΔΕΤΕΡΟΥ ΦΥΛΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ» ΣΤΟΝ ΑΓΓΛΙΚΑΝΙΣΜΟ!
Ο Αγγλικανισμός αποτελεί μέρος του αποστατημένου Δυτικού Χριστιανισμού, ο οποίος αποκόπηκε από τον Παπισμό το 1534 από τον Βασιλιά Ερρίκο Η΄, για να μπορέσει να διαζευχθεί την σύζυγό του Αικατερίνη της Αραγωνίας και να νυμφευτεί την ερωμένη του Άννα Μπολέϋν, διότι ο «Πάπας» δεν το επέτρεπε. Το Αγγλικό Κοινοβούλιο ανακήρυξε τον βασιλιά Ερρίκο Η΄ ως «Ανώτατο Επικεφαλής της Εκκλησίας της Αγγλίας», έτσι ώστε η χώρα αυτή να καταστεί έκτοτε ανεξάρτητη από την ηπειρωτική Ευρώπη και θρησκευτικά. Μετά την απόσχισή του από τη Ρώμη ο Αγγλικανισμός συνέχισε για ένα διάστημα να διατηρεί πολλά στοιχεία της παπικής θεολογίας και λατρείας. Ωστόσο με την πάροδο των αιώνων η «Εκκλησία» της Αγγλίας προχώρησε στη λεγόμενη Αγγλική Μεταρρύθμιση. Κατ’ αυτήν ο Αγγλικανισμός, ενώ απέρριψε τον «Πάπα» και ολόκληρο το διοικητικό σύστημα του Παπισμού, σταδιακά προσέλαβε και πολλά στοιχεία από τον Προτεσταντισμό. Στους κόλπους του αναπτύχθηκαν διάφορες τάσεις, (συντηρητικοί, φιλελεύθεροι κ.α.), μεταξύ των οποίων δεν υπάρχει απόλυτη ενότητα στη διδασκαλία και στη λατρεία. Από πολλούς θεωρείται ότι βρίσκεται μεταξύ του Παπισμού και του Προτεσταντισμού. Μπορούμε να την θεωρήσουμε μάλλον ως μια προτεσταντική ομολογία, επειδή η Βίβλος θεωρείται ως η μοναδική πηγή της θείας αποκαλύψεως. Εκείνο που πρέπει να τονίσουμε εδώ είναι ότι ενώ απέβαλε τις κακοδοξίες του πρωτείου και του αλαθήτου του «Πάπα» , (και αυτό είναι κάτι το θετικό), ωστόσο όμως διατήρησε άλλες κακοδοξίες του Παπισμού, ενώ παράλληλα προσέλαβε και ενσωμάτωσε στην διδασκαλία της πολλές πλάνες από τον Προτεσταντισμό, πράγμα που τον απομάκρυνε ακόμη περισσότερο από την Ορθοδοξία.
Προϊόντος του χρόνου η απομάκρυνσή του κατέστη ακόμη πιο μεγάλη, διότι σύρθηκε, (και σύρεται), σε μια άνευ προηγουμένου εκκοσμίκευση. Ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες η κατάπτωσή του είναι ραγδαία και ως προς την πίστη, αλλά και ως προς την ηθική καταβαράθρωση. Ο σοδομισμός δεν θεωρείται ως θανάσιμη αμαρτία, (δεν λογίζεται καν ως αμαρτία) και το χειρότερο, έχει εισβάλει στις τάξεις του «κλήρου». Μια πλειάδα αγγλικανών «κληρικών» και μάλιστα υψηλόβαθμων, δηλώνουν δημόσια ότι είναι ομοφυλόφιλοι και πολλοί είναι «παντρεμένοι» με άνδρες!
Επίσης έχει εισβάλλει και ο μαχητικός και αντιχριστιανικός Φεμινισμός, με τραγικό αποτέλεσμα την καθιέρωση της γυναικείας «ιεροσύνης» και το ακόμα τραγικότερο, την καθιέρωση της «χειροτονίας» δεδηλωμένων λεσβιών! Να αναφέρουμε ακόμη ότι πρόσφατα έχει καθιερωθεί και «ιερολογία γάμου» ομοφυλοφίλων! Σύμφωνα με δημοσίευμα: «Ο Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι, Τζάστιν Ουέλμπι, υπενθύμισε ότι τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων ήταν ψηλά στην ατζέντα της Εκκλησίας της Αγγλίας και είπε ότι θα παραθέσει τα λόγια του ίδιου του Πάπα όταν το θέμα συζητηθεί στην επερχόμενη γενική σύνοδο της Εκκλησίας. “Μακάρι να είχα μιλήσει τόσο εύγλωττα και ξεκάθαρα όσο ο Πάπας. Συμφωνώ απόλυτα με κάθε λέξη που είπε”, είπε ο Ουέλμπι. Πρόσφατα, η Εκκλησία της Αγγλίας αποφάσισε να επιτρέψει την ευλογία για πολιτικούς γάμους ομοφυλοφίλων, συμπληρώνοντας ωστόσο ότι τα ζευγάρια του ίδιου φύλου δεν μπορούσαν να παντρευτούν στις εκκλησίες της …»[1]! Διαβάζοντας όλα αυτά διερωτόμαστε, τι έχει απομείνει από την αρχαία χριστιανική κληρονομιά στην αιρετική Αγγλικανική «εκκλησία»!
Μία ακόμη κλασική περίπτωση, που μαρτυρεί την πλήρη εκκοσμίκευση στον Αγγλικανισμό αποτελεί πρόσφατο δημοσίευμα, σύμφωνα με το οποίο τέθηκε επίσημα θέμα «φύλου του Θεού»! Σύμφωνα με είδηση στο ιστολόγιο primenews.press: «H Εκκλησία της Αγγλίας στα πλαίσια της Woke ατζέντας, αναθεωρεί τον Θεό ως “ουδέτερο φύλο”. Το φύλο του Θεού είναι θέμα συζήτησης εντός της Εκκλησίας εδώ και πολλά χρόνια, αλλά τώρα παίρνει άλλη διάσταση λόγω του Woke κινήματος. Σε γραπτή ερώτηση προς τη Λειτουργική Επιτροπή από τη Γενική Σύνοδο, το νομοθετικό σώμα της Εκκλησίας της Αγγλίας είπε ότι εξετάζει έναν Θεό με ουδέτερο φύλο….Πολλοί έχουν υποστηρίξει την εγκατάλειψη των αρσενικών αντωνυμιών He and Him καθώς και των αναφορών στον Θεό προς όφελος ουδέτερων ως προς το φύλο ή γυναικείων ισοδύναμων. Οι επίσκοποι θα ξεκινήσουν ένα πρόγραμμα “για τη γλώσσα των φύλων” που θα αναφέρεται στον Θεό ως ουδέτερο ον στις εκκλησιαστικές λειτουργίες αυτό το έτος, αλλάζοντας την αντωνυμία των προηγούμενων αιώνων που αναφερόταν ως “αυτός” (him)»[2]!
Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας ποτέ δεν προβληματίστηκε με τέτοιου είδους διλήμματα, έχοντας υπ’ όψη της τον λόγο του Κυρίου μας: «Πνεύμα ο Θεός, και τους προσκυνούντας αυτόν εν πνεύματι και αληθεία δει προσκυνείν», (Ιω. 4,24). Το φύλο είναι χαρακτηριστικό ιδίωμα των κτισμάτων και όχι του Θεού, ο οποίος ως άπειρο και ακατάληπτο Πνεύμα, δεν μπορεί να έχει καμία απολύτως σχέση με το φύλο, που χαρακτηρίζει τα κτίσματα.
Επίσης οι άγιοι Πατέρες, (και ιδίως ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς), στηριζόμενοι στην αγία Γραφή και στις προσωπικές τους εμπειρίες, μας διδάσκουν ότι στον Θεό διακρίνουμε θεοπρεπώς ουσία και ενέργειες, που αφ’ ενός μεν είναι αδιαχώριστες μεταξύ τους και αφ’ ετέρου άκτιστες. Και η μεν θεία ουσία είναι απρόσιτη και αμέθεκτη στον άνθρωπο και τα κτίσματα, οι δε θείες ενέργειες μεθεκτές. Οι άκτιστες ενέργειες του Θεού πηγάζουν από την θεία ουσία, είναι κοινές και στα τρία πρόσωπα της Παναγίας Τριάδος, δεν είναι αυθυπόστατες, αλλά ενυπόστατες. Οι ενέργειες του Θεού είναι πολλές, ανάλογα με το έργο που επιτελούν στην κτίση. Έτσι έχουμε τις ουσιοποιές ενέργειες, διά των οποίων ο Θεός δημιούργησε το σύμπαν από το μηδέν. Τις προνοητικές, διά των οποίων ο Θεός προνοεί και συντηρεί τον κόσμο τον οποίο έπλασε, σύμφωνα με τον λόγο του προφήτου: «ανοίξαντός σου την χείρα, τα σύμπαντα πλησθήσονται χρηστότητος. αποστρέψαντος δε σου το πρόσωπον ταραχθήσονται», (Ψαλμ.101,29-30). Τις φωτιστικές και θεοποιές, διά των οποίων ο Θεός φωτίζει και οδηγεί στη θέωση τα πλάσματα εκείνα, που είναι επιδεκτικά θεώσεως, όπως είναι οι άγγελοι και οι άνθρωποι κ.α.
Επίσης οι άγιοι Πατέρες, (με προεξάρχοντα τον άγιο Διονύσιο τον αρεοπαγίτη), αναφερόμενοι στον άγιο τριαδικό Θεό, ανέπτυξαν και την λεγόμενη «Αποφατική Θεολογία», η οποία είναι «αφαιρετική» των ενδοκοσμικών εννοιών για τον απόλυτα υπερβατικό Θεό. Ο Θεός ως άκτιστος, απερινόητος, ακατάληπτος, άναρχος, αόρατος, αΐδιος, ανερμήνευτος και υπέρχρονος, δεν μπορεί να περιοριστεί στην γνωστική ανθρώπινη αντίληψη και παραμένει υπερκείμενος και υπεράνω κάθε γνωσιολογικού σχήματος του ανθρώπινου λόγου.
Επομένως, όταν για παράδειγμα, προσευχόμαστε με το «Πάτερ ημών…», και ονομάζουμε τον Θεό πατέρα μας, αυτό δεν σημαίνει ότι αποδίδουμε στον Θεό φύλο αρσενικού γένους! Η φράση: «Πάτερ ημών…», παίρνει μια εντελώς άλλη διάσταση στη σχέση μας με τον Θεό. Ο Θεός ονομάζεται Πατέρας μας, επειδή είναι ο δημιουργός μας, ο οποίος μας έφερε στην ύπαρξη από το μηδέν. Γίνεται επίσης Πατέρας όλων ημών, οι όποιοι πιστεύσαμε σ’ αυτόν και αξιωθήκαμε να λάβουμε το χάρισμα της υιοθεσίας, σύμφωνα με τον θεόπνευστο λόγο του Ευαγγελιστού: «όσοι δε έλαβον αυτόν, έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι», (Ιω. 1,12).
Αντίθετα στον Παπισμό και Προτεσταντισμό, όπου κυριαρχεί η σχολαστική «θεολογία», οι ενέργειες του Θεού δεν είναι άκτιστες, αλλά κτιστές και επίσης η ουσία του Θεού μπορεί να κατανοηθεί δια της ανθρώπινης λογικής. Αυτό έχει ως τραγική συνέπεια την «σμίκρυνση» του Θεού στα ανθρώπινα μέτρα. Αποδόθηκαν στο Θεό ιδιώματα ανθρώπινα, ώστε να μην πρόκειται πια για πίστη στον αληθινό Θεό της Ορθοδόξου Εκκλησίας , αλλά σε έναν ανύπαρκτο «θεό», σε ένα «θεό της λογικής»! Ο Αγγλικανισμός, παλεύοντας να κατανοήσει τον Θεό διά της λογικής και βαθιά διαβρωμένος από τα φεμινιστικά και ομοφυλοφιλικά κινήματα, έφθασε σήμερα στο κατάντημα, να προβληματίζεται και να ομιλεί περί του φύλου του Θεού. Να σημειώσουμε παρενθετικά, πως το παγκόσμιο φεμινιστικό κίνημα έχει σαφείς αντιχριστιανικές καταβολές, κατευθύνσεις και επιδιώξεις και σχετίζεται με την Θεοσοφία και ιδιαίτερα με την μαγικοπαγανιστική Wicca, η οποία προβάλλει τη λατρεία της «Μεγάλης Θεάς» και αποθεώνει τη γυναικεία φύση.
Επίσης είναι φανερό, πως ο προβληματισμός γύρω από το «φύλο του Θεού» σκοπεύει να ικανοποιήσει και την σημερινή κρατούσα αντίληψη περί του «τρίτου φύλου», ή περί του «άφυλου ανθρώπου», την οποία προωθεί ο παγκόσμιο κίνημα των ΛΟΑΤΚΙ+! Και πιο συγκεκριμένα, αυτή είναι μιά βασική διδασκαλία της δαιμονικής Καμπάλα, όπου προβάλλεται ο «αμφίφυλος» και ο «άφυλος» άνθρωπος ως ο «τέλειος», ο πιο «εξελιγμένος» άνθρωπος: «Η τρίτη Πρόεδρος της Θεοσοφικής Εταιρείας Αλίκη Μπέϋλυ, (1880-1949), υποστηρίζει τα ακόλουθα αποκαλυπτικά για τα σχέδια της Νέας Εποχής, που προωθούνται με το unisex: Όλες οι ανθρώπινες υπάρξεις θα εξελιχθούν σε θεϊκές υπάρξεις, που περιλαμβάνουν τα χαρακτηριστικά του αρσενικού και του θηλυκού μαζί! Αυτοί οι άνθρωποι θα είναι πολύ ανώτεροι από τους σημερινούς ομοφυλόφυλους. Θα είναι θεοί πνευματικοί, αληθινοί ομοφυλόφιλοι»[3]!
Στη συνέχεια το δημοσίευμα παραθέτει δύο εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις σχετικά με το ζήτημα του «φύλου του Θεού», δύο αγγλικανών «κληρικών»: «Η αιδεσιμότατη Joanna Stobart της Επισκοπής Bath and Wells …ζήτησε από τους επισκόπους “να παράσχουν περισσότερες επιλογές σε όσους επιθυμούν να χρησιμοποιούν εξουσιοδοτημένη λειτουργία και να μιλούν για τον Θεό με μη έμφυλο τρόπο, ιδιαίτερα εκεί όπου πολλές από τις προσευχές που προσφέρονται για χρήση αναφέρονται στον Θεό χρησιμοποιώντας αντωνυμίες ανδρών”». Αντίθετα: «Ο αιδεσιμότατος Ίαν Πολ, μέλος της Γενικής Συνόδου και του Αρχιεπισκόπου της Εκκλησίας της Αγγλίας, προειδοποίησε να μην παρεκκλίνουμε από το αρχικό κείμενο της Βίβλου, δηλώνοντας ότι: “Η χρήση αρσενικών αντωνυμιών για τον Θεό δεν πρέπει να εκληφθεί ως υπονοούμενη ότι ο Θεός είναι αρσενικό – κάτι που είναι αίρεση. Ο Θεός δεν έχει φύλο, σε αντίθεση με την ανθρωπότητα. “Το γεγονός ότι ο Θεός ονομάζεται “Πατέρας” δεν μπορεί να αντικατασταθεί από το “Μητέρα” χωρίς να αλλάξει νόημα, ούτε μπορεί να εξουδετερωθεί ως προς το φύλο σε “Γονέας” χωρίς απώλεια νοήματος. Οι πατέρες και οι μητέρες σχετίζονται με τους απογόνους τους με διαφορετικούς τρόπους”»[4]. Οι παρά πάνω δύο εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις μαρτυρούν τη σύγχυση που επικρατεί γύρω από το εν λόγω θέμα στις διάφορες ομάδες, (συντηρητικές και φιλελεύθερες), μέσα στο χώρο του Αγγλικανισμού. Ένας άλλος «κληρικός», ο ιερέας Michael Ipgrave, αποφάνθηκε ότι το θέμα χρήζει περαιτέρω εξερευνήσεως. Είπε: «Εξερευνούμε τη χρήση της έμφυλης γλώσσας σε σχέση με τον Θεό εδώ και αρκετά χρόνια, σε συνεργασία με την Επιτροπή Πίστης και Τάξης. Μετά από κάποιο διάλογο μεταξύ των δύο επιτροπών σε αυτόν τον τομέα, ένα νέο κοινό έργο για τη γλώσσα των φύλων θα ξεκινήσει αυτή την άνοιξη”»[5]. «Εξέλιπον εξερευνώντες εξερευνήσεις», (Ψαλμ.63,7), «εν ματαιότητι του νοὸς αυτών», (Εφ.4,17), καθ’ ον χρόνον το ζήτημα αυτό είναι λελυμένο εδώ και αιώνες στο χώρο της Ορθοδοξίας!
Νομίζουμε ότι δεν χρειάζεται να σχολιάσουμε περισσότερο τα όσα τραγικά και ανατριχιαστικά συμβαίνουν στο χώρο του Αγγλικανισμού. Η απουσία της Θείας Χάριτος είναι έκδηλη και εδώ, όπως και σε όλες τις αιρετικές ομολογίες, οι οποίες κατρακυλούν από πτώση σε πτώση, αφαιρώντας ουσιώδη δομικά στοιχεία του χριστιανικού οικοδομήματος. Αυτή είναι η διαχρονική πορεία της κακοδοξίας!
Περαίνοντας, θα θέλαμε να εκφράσουμε την λύπη και την ανησυχία μας για την πλήρη αφωνία των θιασωτών της παναιρέσεως του Οικουμενισμού για τα όσα θλιβερά συμβαίνουν στο χώρο του αιρετικού και απόλυτα παρεφθαρμένου Δυτικού Χριστιανισμού. Σε καμιά περίπτωση δεν προβληματίζονται και δεν αντιδρούν σε όλα αυτά, ωσάν να είναι όλα σύμφωνα με την ανόθευτη Ορθόδοξη χριστιανική πίστη, ωσάν να πρόκειται για «διαφορετικές παραδόσεις» και όχι για κακοδοξίες! Συνεχίζεται δε χωρίς κανένα προβληματισμό ο διεξαγόμενος «Θεολογικός» Διάλογος Ορθοδοξίας και Αγγλικανισμού με μια φαιδρά θεματολογία, λόγου χάρη περί ευθανασίας, ενώ θα έπρεπε να έχει ήδη διακοπεί ως αλυσιτελής και απρόσφορος με ευθύνη των Αγγλικανών, αποδομητών του Χριστιανισμού. Και το χειρότερο: Αναγνωρίζουν τις φρικώδεις και βλάσφημες αυτές αιρέσεις ως «εκκλησίες», συναλλάσσονται επί ίσοις όροις και συμπροσεύχονται μαζί τους! Και το ακόμα τραγικότερο: Προωθούν πυρετωδώς την «ένωση των εκκλησιών», χωρίς την παραμικρή μετάνοια των αιρετικών! Όπως δείχνουν τα πράγματα, προετοιμάζουν παγχριστιανική «Σύνοδο», ή καλύτερα ψευδοσύνοδο, το 2025, για την πραγματοποίησή της! Επομένως το πρόβλημα για την Εκκλησία μας δεν είναι οι αιρετικοί, αλλά οι εκ των «Ορθοδόξων» οικουμενιστές.
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών
_____________________________________________________________________________________________________________________________________
[1] https://www.kathimerini.gr/world/562264567/katholikoi-agglikanoi-presvyterianoi-kata-tis-poinikopoiisis-tis-omofylofilias/
[2] https://primenews.press/h-ekklisia-tis-anglias-sta-plaisia-tis-woke-atzentas-anatheorei-ton-theo-os-oudetero-fylo
[3] https://www.tapatalk.com/groups/truth/unisex-t5187.html
[4] Όπου ανωτέρω.
[5] Όπου ανωτέρω
