ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 14η Ιουλίου 2025
ΟΤΑΝ Η ΙΣΛΑΜΙΚΗ «ΤΖΙΧΑΝΤ» ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ ΑΘΩΟΥΣ!
(Σχόλιο στην πρόσφατη τρομοκρατική και πολύνεκρη επίθεση σε ελληνορθόδοξη εκκλησία στην Δαμασκό της Συρίας)
Το νέο παγκόσμιο σοκ από την άνανδρη επίθεση αυτοκτονίας τζιχαντιστή σε ελληνορθόδοξο ναό στη Δαμασκό, αποδεικνύει, για πολλοστή φορά και ξεκάθαρα, την εγκληματική φύση του Ισλάμ, αποτυπωμένη στο «ιερό» του βιβλίο, το δαιμονικό Κοράνιο και την πληθώρα των γραπτών παραδόσεων «Haddith». Το Γραφείο μας, με την ευλογία του σεπτού μας Ποιμενάρχη, έχει ασχοληθεί ενδελεχώς με αυτή την σατανοκίνητη θρησκεία της ερήμου, η οποία στην ουσία, πρόκειται για πολιτικοκοινωνικό σύστημα απόλυτου πρωτογονισμού, με θρησκευτικό μανδύα.
Έχουμε αποδείξει την εγκληματική του φύση και το απύθμενο μίσος που σπέρνει στις ψυχές των οπαδών του, κατά των ανθρώπων, οι οποίοι δεν αποδέχονται τις βάρβαρες, απάνθρωπες, ρατσιστικές και συχνά παιδαριώδεις θέσεις του, προτρέποντάς τους σε πράξεις θηριωδίας και ανείπωτων εγκλημάτων, με την υπόσχεση, ότι αν γίνουν δολοφόνοι για χάρη του Ισλάμ, θα πάνε στον Παράδεισο και γι’ αυτό δεν διστάζουν να πεθάνουν μαζί με τα θύματά τους!
Αυτό έγινε και πριν λίγες ημέρες στην μαρτυρική Συρία. Ένας φανατικός ισλαμιστής, εισήλθε στον ελληνορθόδοξο Ιερό Ναό του Προφήτη Ηλιού, στην περιοχή Dwelaa, της Δαμασκού, πυροδοτώντας εκρηκτικά, σκοτώνοντας τουλάχιστον 25 αθώους ορθοδόξους πιστούς (και τον εαυτό του) και τραυματίζοντας πάνω από 60!
Δείτε την είδηση: «Βομβιστής αυτοκτονίας προκάλεσε σφαγή πιστών στην καρδιά της Δαμασκού, ανατινάζοντας τα εκρηκτικά που έφερε μέσα στην ελληνορθόδοξη εκκλησία του Προφήτη Ηλία. Βομβιστής αυτοκτονίας προκάλεσε σφαγή πιστών στην καρδιά της Δαμασκού, ανατινάζοντας τα εκρηκτικά που έφερε μέσα στην ελληνορθόδοξη εκκλησία του Προφήτη Ηλία, στη συνοικία Ντουέιλαα της συριακής πρωτεύουσας. Η επίθεση σημειώθηκε το μεσημέρι της Κυριακής, σε ώρα λειτουργίας, με τον ναό να είναι γεμάτος κόσμο… Ανάληψη ευθύνης από το Ισλαμικό Κράτος. Το υπουργείο Εσωτερικών της Συρίας ανακοίνωσε πως ο δράστης ήταν μέλος της τρομοκρατικής οργάνωσης ISIS. Πρόκειται για την πρώτη τέτοια επίθεση σε ελληνορθόδοξο ναό από το 2020, όταν το Ισλαμικό Κράτος είχε απειλήσει ρητά τις χριστιανικές κοινότητες της Μέσης Ανατολής. Μαρτυρίες κάνουν λόγο για έναν άνδρα (και πιθανόν δεύτερο συνεργό), ο οποίος άνοιξε πυρ αδιακρίτως εναντίον των πιστών πριν ενεργοποιήσει τον εκρηκτικό μηχανισμό, προκαλώντας χάος και καταστροφή στον ιστορικό ναό… Η εκκλησία του Προφήτη Ηλία, που χρονολογείται από τον 8ο αιώνα και είχε ανακαινιστεί τον 19ο, υπέστη σοβαρές ζημιές. Ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς τόπους λατρείας των ελλήνων ορθοδόξων της Δαμασκού, αλλά και χώρος συναθροίσεων και κοινωνικής ζωής. Το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων SANA επιβεβαίωσε την επίθεση και ανέφερε πως υπήρξαν «πολλά θύματα», ενώ το Συριακό Παρατηρητήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα επισημαίνει ότι μεταξύ των θυμάτων περιλαμβάνονται αποκλειστικά άμαχοι πολίτες, προσθέτοντας ότι διεξάγεται έρευνα για την πλήρη ταυτοποίηση των δραστών και των κινήτρων τους»[1].
Το νέο αυτό αποτρόπαιο έγκλημα καταδικάστηκε από όλο τον πολιτισμένο κόσμο. «Διεθνής κατακραυγή και οργή της Χριστιανικής Κοινότητας. Το περιστατικό έχει προκαλέσει σοκ στην τοπική ορθόδοξη κοινότητα, ενώ διεθνείς οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα και εκκλησιαστικοί φορείς καταδικάζουν την επίθεση, ζητώντας ενίσχυση της προστασίας των μειονοτήτων στη Συρία και λογοδοσία για τα εγκλήματα πολέμου που συνεχίζονται. Αναμένονται αντιδράσεις και από την ελληνική κυβέρνηση και την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, καθώς η σύνδεση του ναού με την ελληνική ορθόδοξη παράδοση της Αντιόχειας είναι ιστορικής σημασίας»[2].
Να αναφέρουμε πως το Πατριαρχείο Αντιοχείας είναι από τα αρχαιότερα πρεσβυγενή Πατριαρχεία και η Συρία η πρώτη μεγάλη κοιτίδα του Χριστιανισμού, όπου, όπως είναι γνωστό, οι πιστοί πήραν και το όνομα «χριστιανοί» (Πράξ.11,26). Εκεί άκμασε, στους πρωτοχριστιανικούς αιώνες, ένας εύρωστος μοναχισμός και επίσης αναπτύχθηκε η θεολογία της Εκκλησίας μας, με την γνωστή «Αντιχειονιανή Σχολή». Κι ακόμα, ανάδειξε μεγάλους Πατέρες και Διδασκάλους, όπως τον ιερό Χρυσόστομο, τον άγιο Ιωάννη Δαμασκηνό, τον άγιο Εφραίμ το Σύρο, κ.α.
Αλλά δυστυχώς τον 7ο μ. Χ. αιώνα η χώρα καταλήφθηκε από τους οιστρηλατημένους μουσουλμάνους, την οποία απέσπασαν από το ανατολικό ρωμαϊκό κράτος και άρχισαν τα μεγάλα προβλήματα των χριστιανικών πληθυσμών, τα οποία διαιωνίζονται ως τις μέρες μας.
Θα θέλαμε να επαναλάβουμε, για πολλοστή φορά, την θέση μας, ότι το μίσος και η καταστροφική διάθεση των ισλαμιστών κατά του Χριστιανισμού, απορρέει από τα φρικώδη διδάγματα του Κορανίου, την Σαρία και τις ερμηνείες των διδασκάλων του Ισλάμ. Επίσης έχουμε αποδείξει ότι οι συχνότατες τρομοκρατικές, εγκληματικές και φονικές επιθέσεις του, δεν είναι απλά «παρερμηνείες» της ισλαμικής πίστης, αλλά ξεκάθαρες εντολές καταστροφής των «απίστων», δηλαδή όσων δεν ασπάζονται την ισλαμική θρησκεία, δεν γίνονται μουσουλμάνοι, δηλαδή αφοσιωμένοι στον Αλλάχ, που επαγγέλλεται το Ισλάμ! Πρόκειται για την φρικώδη και εγκληματική πίστη και πρακτική του «ιερού πολέμου», ο οποίος είναι γνωστός ως «τζιχάντ».
Το τι είναι το «τζιχάντ», μας το εξηγεί ξεκάθαρα ο κ. Αθανάσιος Αθανασίου, διδάσκων στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του ΕΚΠΑ: «Το jihād θεωρείται ως κύρια θεϊκή επιταγή, την οποία καλούνται να επιτελέσουν οι μουσουλμάνοι. Ετυμολογικά, η λέξη αναφέρεται στην προσπάθεια σε σχέση με κάποιο προκαθορισμένο σκοπό. Πολλοί μουσουλμάνοι διαχωρίζουν το πνευματικό από το πολεμικό/υλικό jihād. Σύμφωνα με την επικρατέστερη ισλαμική άποψη, το jihād αναφέρεται στη στρατιωτική δράση για την εξάπλωση του Ισλάμ, καθώς και στη διαφύλαξη του από εξωτερικούς εχθρούς. Το κάλεσμα στο jihād προϋποθέτει την ύπαρξη ενός κυβερνήτη (hakim), ο οποίος ηγείται του κράτους αυτού και μιας στρατιωτικής δύναμης. Επομένως, πρόκειται για ένα κράτος, το οποίο έχει νόμιμη εξουσία και δεν λειτουργεί αυθαίρετα και αυτόβουλα και παραστρατιωτικά. Επικεφαλής της ισλαμικής κοινότητας (ummah) είναι ο χαλίφης (Khalifa) ως διάδοχος του προφήτου του Θεού, δηλαδή του Μωάμεθ. Ως αντιπρόσωπος της μουσουλμανικής κοινότητας, είναι αυτός που λαμβάνει απόφαση για την κήρυξη του ιερού πολέμου. Σε αυτή την περίπτωση, ο μουσουλμάνος φέρει την υποχρέωση να πολεμήσει, υπερασπιζόμενος την απειλούμενη πίστη του. Σε κάθε άλλη περίπτωση, όπου ο ιερός πόλεμος δεν κηρύττεται με εντολή του χαλίφη, είναι ανυπόστατος»[3].
Και συνεχίζει ο κ. Α. Αθανασίου: «Οι μουσουλμάνοι καλούνται να εξαπλώσουν το Ισλάμ με προσηλυτισμό, υποταγή ή αφανισμό των απίστων και, υπό αυτή την έννοια, το jihād δεν αποτελεί ατομικό καθήκον, αλλά καθήκον ολόκληρης της κοινότητας (ummah). Έτσι, λοιπόν, το jihād ενέχει την έννοια του καθήκοντος και της υποχρέωσης τόσο σε κοινωνικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Οι μουσουλμάνοι καλούνται να εξαπλώσουν το Ισλάμ σε ολάκερη την οικουμένη. Η μάχη αυτή στρέφεται κατά των απίστων και σκοπό έχει τον προσηλυτισμό τους, την υποταγή ή τον αφανισμό τους. Υπ’ αυτή την έννοια το jihād δεν αποτελεί ατομικό καθήκον για κάθε μουσουλμάνο ξεχωριστά, αλλά καθήκον ολόκληρης της μουσουλμανικής κοινότητας (ummah). Το jihād έχει ερείσματα σε αρκετά χωρία του Κορανίου, καθώς και σε αντίστοιχα κείμενα της προφητικής παράδοσης. Το Κοράνιο παροτρύνει τους οπαδούς του να μάχονται μέχρις ότου να επικρατήσει η ισλαμική θρησκεία (Κοράνιο 2:189). […] Εξάλλου, σύμφωνα με το Ισλάμ, ο κόσμος χωρίζεται σε δύο μέρη, τον “οίκο του Ισλάμ” (Dār al-Islām), τις περιοχές δηλαδή όπου βρίσκονται υπό την κυριαρχία του Ισλάμ και τον “οίκο των απίστων” (Dār al-Kuffr) ή τον “οίκο του πολέμου” (Dār al-Ḥarb), δηλαδή τον υπόλοιπο κόσμο. […] Στην περίπτωση κατάληψης μιας μη μουσουλμανικής χώρας από μουσουλμάνους, ο ισλαμικός νόμος προσφέρει στους κατοίκους τρεις εναλλακτικές επιλογές: α) να ασπασθούν το Ισλάμ, β) να παραδώσουν την πόλη τους, διατηρώντας τη θρησκευτική τους ταυτότητα καταβάλλοντας τον κεφαλικό φόρο (jiziah), εκτός και αν αυτοί αποτελούν κάποια ιδιαιτέρως προκλητική μορφή ειδωλολατρίας στα μάτια των κατακτητών και γ) να συνεχισθεί ο πόλεμος, μέχρις ότου ο Θεός κρίνει την έκβαση της μάχης»[4].
Θα επαναλάβουμε ορισμένα αποσπάσματα του Κορανίου, για να αποδείξουμε και πάλι του λόγου το αληθές: «Και να πολεμάτε για χάρη του Αλλάχ όσους σας πολεμούν, αλλά μην ξεπερνάτε τα όρια, γιατί ο Αλλάχ δεν αγαπά τους παραβάτες» (Κοράνιο, 2:190). Φυσικά αυτά τα «όρια» ορίζονται πάντα από τους οιστρηλατημένους ισλαμιστές, οι οποίοι δεν δείχνουν το παραμικρό έλεος, για να μην «δυσαρεστήσουν» τον Αλλάχ, ο οποίος τους «προστάζει» να ξεκάνουν τους «εχθρούς» του, για να «κερδίσουν» έτσι τον …παράδεισο!
«Φονεύετέ τους όπου τους βρίσκετε και διώχτε τους, από κει που σας έδιωξαν. Η καταδίωξη στην ειδωλολατρία είναι χειρότερα από τον φόνο. Και να μην τους πολεμάτε δίπλα στο απαράβατο Τέμενος, εκτός αν αυτοί πρώτοι σας πολεμήσουν εκεί. Αν όμως σας πολεμήσουν, σκοτώστε τους. Τέτοια είναι η τιμωρία των άπιστων» (Κοράνιο, 2:191). Επίσης η έννοια του ειδωλολάτρη και μη, είναι απόλυτα δυσδιάκριτη, αφού κάθε μη μουσουλμάνος συγκαταλέγεται στην κατηγορία των «απίστων» και άρα προορισμένων προς εξόντωση!
«Αν όμως σταματήσουν, τότε βέβαια, ο Αλλάχ είναι Πολυεπιεικής» (Κοράνιο, 2:192). Πότε θα σταματήσουν; Όταν πάψουν οι «άπιστοι» να διεκδικούν, να ασκούν ελεύθερα τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, όταν υποταχτούν στην ισλαμική καταπίεση! Το ίδιο ισχύει και για το ακόλουθο κορανικό εδάφιο: «Πολεμάτε τους ώσπου να μην σας καταδιώξουν στην ειδωλολατρία και να υπερισχύσει η Πίστη στον Αλλάχ. Αν όμως σταματήσουν τη δράση τους, τότε να μην κάνετε πόλεμο παρά ενάντια στους άδικους» (Κοράνιο, 2:193)
«Και όταν οι απαγορευμένοι μήνες έχουν περάσει, τότε (πολεμάτε και) σκοτώνετε τους ειδωλολάτρες οπουδήποτε κι αν τους βρείτε, και συλλάβετέ τους και πολιορκείστε τους και στήστε τους παγίδες με κάθε (πολεμικό) στρατήγημα. Αν όμως μετανιώσουν και διατηρήσουν την τακτική προσευχή κι εφαρμόσουν (τακτική) ελεημοσύνη, τότε αφήστε τους ελεύθερους. Γιατί ο Αλλάχ είναι Πολυεύσπλαχνος, Πολυεπιεικής» (Κοράνιο, 9:5).
Στη Σούρα 9: 29 διαβάζουμε: «Πολέμα ἐκείνους ἀνάμεσα στοὺς Λαοὺς τοῦ Βιβλίου οἱ ὁποῖοι δὲν πιστεύουν στὸν Ἀλλὰχ οὔτε στὴν Ἐσχάτη Ἡμέρα, οὔτε θεωροῦν ἀπαγορευμένο ὅ,τι ἀπαγορεύθηκε ἀπὸ τὸν Ἀλλὰχ καὶ τὸν Ἀγγελιοφόρο Του, οὔτε ἀναγνωρίζουν τὴν Θρησκεία τῆς Ἀληθείας, μέχρις ὅτου πληρώσουν τὸ Χαράτσι μὲ ἑκουσία ὑποταγὴ καὶ αἰσθανθοῦν ὑποταγμένοι». Κι ακόμα: «Ὅποιοι Λαοὶ τοῦ Βιβλίου ἢ Πολυθεϊστὲς ἀπορρίπτουν (τὴν Ἀλήθεια) θὰ κατοικοῦν πλέον στὸ Πῦρ τῆς Κολάσεως. Εἶναι τὰ χειρότερα πλάσματα» (Κοράνι 98: 6).
Ο Ἴμπν Καθίρ (ὁ μεγαλύτερος στὸ Ἰσλὰμ ὑπομνηματιστὴς τοῦ Κορανίου) συνοψίζει: «Όλοι οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόσμου πρέπει νὰ κληθοῦν στὸ Ἰσλάμ. Ἂν κάποιοι ἀρνηθούν νὰ τὸ πράξουν ὴ ἀρνηθούν νὰ πληρώσουν τὸ χαράτσι, πρέπει νὰ πολεμηθοῦν μέχρι νὰ σκοτωθοῦν»[5]. Σύμφωνα με τον Σαῒχ ἀλ-Μπουχαρὶ ο Μωάμεθ εἶπε: «Ἔχω διαταχθῇ νὰ πολεμήσω τοὺς ἀνθρώπους μέχρι νὰ ποῦν: La ilaha ilallah (κανεὶς δὲν ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ λατρεύεται πλὴν τοῦ Ἀλλάχ), καὶ ὅποιος εἶπε La ilaha ilallah, ὁ Ἀλλὰχ θὰ γλιτώσῃ τὴν περιουσία καὶ τὴν ζωή του ἀπὸ ἐμένα». Και κατά τον Σαῒχ Μουσλὶμ, ο Μωάμεθ εἶπε: «Ἔχω λάβῃ ἀντολὴ νὰ πολεμήσω κατὰ τῶν ἀνθρώπων γιὰ ὅσον καιρὸ αὐτοὶ δὲν δηλώνουν ὅτι δὲν ὑπάρχει ἄλλος θεὸς ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Ἀλλάχ»[6].
Κατόπιν αυτών, μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι το Ισλάμ είναι «θρησκεία ειρήνης»; Ασφαλώς όχι! Το Ισλάμ προσποιείται τον ειρηνιστή όσο οι πιστοί του είναι μειοψηφίες. Όταν όμως γίνει κυρίαρχο δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο. «Γιὰ τοὺς ἀφωσιωμένους Μουσουλμάνους, ὑπάρχουν μόνο δύο πιθανὲς καταστάσεις τὶς ὁποῖες νὰ βιώνουν: (1) νὰ πολεμοῦν τοὺς ἀπίστους καί (2) νὰ προσποιοῦνται τοὺς φιλειρηνικοὺς καθὼς προετοιμάζονται νὰ πολεμήσουν τοὺς ἀπίστους. Οὕτως ἢ ἄλλως, ὁ στόχος παραμένει πάντοτε ἡ κατάκτηση τοῦ κόσμου στὸ ὄνομα τοῦ Ἀλλάχ»[7]. «Οι μουσουλμάνοι καλούνται να εξαπλώσουν το Ισλάμ με προσηλυτισμό, υποταγή ή αφανισμό των απίστων και, υπό αυτή την έννοια, το jihād δεν αποτελεί ατομικό καθήκον, αλλά καθήκον ολόκληρης της κοινότητας (ummah). Έτσι, λοιπόν, το jihād ενέχει την έννοια του καθήκοντος και της υποχρέωσης τόσο σε κοινωνικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Οι μουσουλμάνοι καλούνται να εξαπλώσουν το Ισλάμ σε ολάκερη την οικουμένη. Η μάχη αυτή στρέφεται κατά των απίστων και σκοπό έχει τον προσηλυτισμό τους, την υποταγή ή τον αφανισμό τους. Υπ’ αυτή την έννοια το jihād δεν αποτελεί ατομικό καθήκον για κάθε μουσουλμάνο ξεχωριστά, αλλά καθήκον ολόκληρης της μουσουλμανικής κοινότητας (ummah)»[8].
Η κοσμοθεωρία του ισλαμισμού συνοψίζεται ως εξής: «ένας Θεός, ένα Κράτος, μια Ούμα (Ummah: η παγκόσμια Ισλαμική κοινότητα). Γενικότερα, κατά την μουσουλμανική παράδοση, ο κόσμος χωρίζεται σε δύο μέρη, τον “Οίκο του Ισλάμ” (‹‹Dar al-Islam››), ο οποίος διοικείται από Ισλαμικές Κυβερνήσεις και επικρατεί ο Ισλαμικός Νόμος, και τον “Οίκο του πολέμου” (‹‹Dar al-Harb››) στον οποίο ανήκει ο υπόλοιπος κόσμος των απίστων. Άρα, μόνο μέσω της σύγκρουσης μπορεί και πρέπει να επικρατήσει η μουσουλμανική κυριαρχία»[9]. Η ζωή του συνεπούς μουσουλμάνου είναι συνδεδεμένη με την επικράτηση του Ισλάμ, δια του συνεχούς «Ιερού Πολέμου». Η συμμετοχή στον ιερό πόλεμο είναι υποχρεωτική για όλους και παρέχει ένα θεμελιώδες πλεονέκτημα εν όψει της αιώνιας σωτηρίας: Σύμφωνα με τα «χαντίθ»: «Όποιος παρουσιάζεται στον Θεό χωρίς να μπορεί να επικαλεστεί κανένα έργο τζιχάντ, παρουσιάζεται στον Θεό φέροντας μέσα του ένα σφάλμα… θα πεθάνει ως αποδεδειγμένος υποκριτής»[10]!
Έτσι λοιπόν εξηγούνται οι πράξεις θηριωδίας εναντίον αθώων ανθρώπων. Έτσι εξηγούνται οι φρικώδεις πράξεις αυτοκτονίας ισλαμιστών, οι οποίοι, δια αυτών των ανείπωτων εγκλημάτων, θέλουν να «παρουσιάσουν» στον Αλλάχ την πιστότητά τους, ότι δολοφόνησαν για χάρη του, για να λάβουν απ’ αυτόν τις «πλούσιες μεταθανάτιες ανταμοιβές», όπως αυτές καθορίζονται από το Κοράνιο!
Εμείς οι Έλληνες, όπως και οι άλλοι Βαλκάνιοι, υπόδουλοι των Οθωμανών, βιώσαμε αρκούντος την ισλαμική φρίκη και έρρευσαν ποταμοί αιμάτων χιλιάδων Νεομαρτύρων, οι οποίοι δεν θέλησαν να υποταχτούν στο Ισλάμ.
Περαίνουμε την ανακοίνωσή μας, εκφράζοντας την ανησυχία μας για την δυναμική επέλαση του Ισλάμ στην Ευρώπη και δυστυχώς στη χώρα μας, η οποία θυσίασε 800.000 Έλληνες στον Εθνικό μας Αγώνα, για την απελευθέρωση από την οθωμανική δουλεία και την ισλαμική τυραννία και τώρα παρατηρούμε μια νέα ισλαμοκρατία. Η σκέψη μας και οι προσευχές μας βρίσκονται στους ορθοδόξους αδελφούς μας στις ισλαμοκρατούμενες χώρες και ειδικά στην μαρτυρική Συρία, όπου το νέο καθεστώς ασκεί τρομακτικές πιέσεις στην χριστιανική μειονότητα και (τουλάχιστον) ανέχεται, αν δεν ενθαρρύνει, τις σφαγές από τους φανατικούς τζιχαντιστές.
Μας λυπεί ιδιαίτερα η απάθεια των δυτικών κυβερνήσεων για τις σφαγές και οι χλιαρές αντιδράσεις του δικού μας πολιτικού κόσμου. Η κραυγές απόγνωσης των αδελφών μας δεν τους συγκινούν ιδιαίτερα και δεν απαιτούν από τη διεθνή κοινότητα την άμεση παρέμβασή της για την εξάλειψη της καταστροφικής αυτής ιδεολογίας.
Τέλος εκφράζουμε την αμέριστη συμπαράστασή μας στο σφοδρά δοκιμαζόμενο Σεπτό Πατριαρχείο της Αντιοχείας και ειδικά στον σεβάσμιο Προκαθήμενό του, Μακαριώτατο Πατριάρχη κ. Ιωάννη, προσευχόμενοι, ο Θεός να σκεπάζει το εκκλησιαστικό του πλήρωμα και να τους προστατεύει από την ισλαμική σπάθα!
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών
[1] https://radar.gr/article/tromokratiki-epithesi-tou-isis-se-ellinorthodoxi-ekklisia-sti-damasko
[2] Όπου ανωτέρω
[3] https://www.amynanet.gr/o-ieros-polemos-jihad-kai-oi-endo-islamikes-ermineies-tou
[4] Όπου ανωτέρω
[5] https://www.sostis.gr/blog/item/3188-i-tzixant
[6] Όπου ανωτέρω
[7] Όπου ανωτέρω
[8] Όπου ανωτέρω
[9] https://www.crimetimes.gr/%CF%84%CE%B6%CE%B9%CF%87%CE%AC%CE%BD%CF%84-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1/
[10] https://www.onalert.gr/kosmos/ti-shmainei-tzixant-kai-poioi-einai-oi-tzixantistes/111833/
