Στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Ρέντη Ιερούργησε χθες Κυριακή 14 Ιανουαρίου 2024 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ.Σεραφείμ, ο οποίος τέλεσε και την εις Πρεσβύτερον χειροτονία του διακόνου της τοπικής μας Εκκλησίας π. Γεωργίου Μαργαρίτη.
Κατά την σύντομη προσλαλιά του και τους επιστηρικτικούς του λόγους προς τον νέο, πλέον, Πρεσβύτερο, ο οποίος είναι πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ.Σεραφείμ, τόνισε πως «Δοξολογούμε τον Πανάγιο Θεό και Τον ευγνωμονούμε εκ βάθους καρδίας, διότι σε οδήγησε στην Εκκλησία Του και σε γνωρίσαμε από της απαλής σου νεότητος, μικρό παιδί, εδώ σ’ αυτόν τον Θεομητορικό Ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου». «Και σήμερα ιδού, απολαμβάνουμε έναν εύχυμον καρπό του Παρακλήτου», πρόσθεσε και επεσήμανε: «Γεώργιε, έχεις πρότυπα στη ζωή σου και μάλλον αυτά τα πρότυπα σε καθορίζουν. Πρότυπα ιερά, πρότυπα κεχαριτωμένα». «Πάντοτε θα είμεθα πλησίον του έργου σου, της προσφοράς σου και της διακονίας σου, της Ιερωσύνης που το Πανάγιο Πνεύμα εγκαθιστά πλέον ως αναφαίρετη ποιότητα ζωής για την ατελεύτητη αιωνιότητα στην καρδιά σου, γιατί γίνεσαι ιερεύς του Θεού όχι για κάποια γήινα χρόνια, αλλά για πάντα. Για την ατελεύτητη αιωνιότητα και αϊδιότητα του Παναγίου Θεού θα είσαι πάντοτε ο μυσταγωγός, ο θήτης του μεγάλου αμνού του Σωτήρος Χριστού».
«Η εποχή είναι τραγική», είπε σε άλλο σημείο ο Σεβασμιώτατος, υπογραμμίζοντας πως «σήμερα πλέον σαπροποιεί τους ανθρώπους, τους χωματοποιεί, τους μεταβάλλει από πνευματικά όντα σε χωματένιες κατασκευές θανάτου». Αναφερόμενος στην Ευαγγελική περικοπή της ημέρας σημείωσε πως «ο Σωτήρ κατέδειξε ακριβώς ότι ήρθε στον κόσμο ίνα σώσει κάθε άνθρωπο χωρίς κανένα αποκλεισμό, χωρίς καμία διαίρεση». «Ήρθε στους καθημένους ‘’εν χώρα και σκιά θανάτου’’ και αυτοί εκτείνονται σε όλη τη γη και είναι ο αγρός στον οποίον και εσύ καλείσαι με την μαρτυρική Ιερωσύνη και την αποστολική διαδοχή να κηρύσσεις μετάνοια». «Σήμερα ο διάβολος, ο αντίδικος ημών, ο εχθρός της ψυχής μας σαπροποιεί τους ανθρώπους. Πλήρης απόδειξις η παγκόσμιος φορά πραγμάτων για να αποβεί ο άνθρωπος χώμα, λάσπη, βούρκος». «Δεν είναι συνεπώς θέμα μεγάλης περισκέψεως το γιατί σήμερα επιδιώκεται η θεσμοθέτησις της ανατροπής της ανθρώπινης οντολογίας και η αντικατάστασή της από μία παράλογη ηθική του θελήματος. Από μία κατασκευή θανάτου όπου ο άνθρωπος δεν απολαμβάνει το ‘’είναι’’ του, αλλά το θέλημά του και το θέλημά του είναι εστία μικροβίων πνευματικών και νόσων θανατηφόρων». «Για να μας αποκόψει από την κοινωνία με το ζωντανό Θεό ο διάβολος, για αυτό ενσπείρει αυτή την τραγικότητα που δυστυχώς προσλαμβάνεται από κοινωνίες, από κοινοβούλια, από μεγαλοσχήμονες από δήθεν σοφούς αποπροβάλλοντας έναν νοσηρό δικαιωματισμό ολέθρου και συμφοράς».
«Η αιτία Γεώργιε», συνέχισε ο Σεβασμιώτατος, «είναι ακριβώς ο αιώνιος πνευματικός πόλεμος. Το να καταστραφεί η σχέση του ανθρώπου με τον Θεό του, να αποβεί ο άνθρωπος λάσπη και χώμα. Σε αυτό το βρωμερό σχέδιο του δαίμονα συνεργάζονται πολλοί και καλείσαι να γίνεις η ασπίδα των λίγων, να αποβείς χαριτόβρυτος, πνευματέμφορος, γενναίος να μην υποστείλεις ποτέ τη σημαία να μη συμβιβαστείς».
Στην συνέχεια τονίζοντας πως «ο Κύριος πήγε στον χώρο της ειδωλολατρίας, αλλά δεν συσχηματίστηκε, δεν χάιδεψε τα πάθη, αλλά κήρυξε μετάνοια», του επεσήμανε πως «μετάνοια καλείσαι να κηρύσσεις σήμερα για να αντιστραφεί αυτή η θανατηφόρος πορεία του κόσμου μας». Σημείωσε πως τα δυστυχή θύματα της αμαρτίας και του κόσμου της φθοράς «δεν τα φαιδροποιούμε, δεν τα αποσκορακίζουμε. Προσευχόμεθα για αυτά. Η αιτία είναι το κακό. Το αρχαίο κακό που θέλει να καταστρέψει τον άνθρωπο».
«Η προσευχή όλων μας, Γεώργιε, είναι έως το τέλος της ζωής σου να παραμείνεις εδραίος, πιστός και αμετακίνητος στη Χάρη που από παιδάκι σε είλκυσε, σε αγάπησε», είπε ολοκληρώνοντας ο Σεβασμιώτατος, ευχόμενος «η κάθε Λειτουργία σου να είναι όπως η αυριανή, γεμάτη με τη συγκίνηση τον έρωτα και τη Χάρη του Παρακλήτου».
Λίγο νωρίτερα ο π. Γεώργιος διαγράφοντας το μέγα Μυστήριο της Ιερωσύνης, ανέφερε πως «στον κόσμο αυτό, στον οποίο η Χάρις πλεονάζει της αμαρτίας», «η ελαχιστότητά μας θα συναντά πλέον το ανεξήγητο και άρρητο μεγαλείο του θαύματος της παρουσίας του Σώματος και του Αίματος του Χριστού».
Μιλώντας για το έργο του ιερέως στο σημερινό κόσμο, τόνισε πως «δεν είναι άλλο από το να βιώνει και να φανερώνει μία μαρτυρική και σταυρωμένη θυσιαστική αγάπη και διακονία. Αυτή η αγάπη και θυσία προς τον ίδιο τον Κύριο, αλλά και προς όλους τους ανθρώπους μετριέται μπροστά στη θέα του Σταυρού». «Αυτή τη μαρτυρική αγάπη και χριστιανική ταπείνωση οφείλει ο σημερινός ιερεύς να αποτυπώσει στην καρδιά του συσταυρωμένου συνανθρώπου».
«Είναι πασιφανές ότι ο κόσμος πλέον είναι άκοσμος, αλιβάνιστος, μη έχων πρόσωπο, αποτελών ψηφίο μιας μαζοποιημένης κοινωνίας. Εικόνα που τρομάζει και καθηλώνει», είπε σε άλλο σημείο ο π. Γεώργιος, συμπληρώνοντας πως «στην καρδιά αυτών των ανθρώπων έχει ιερό χρέος να επιδράσει δημιουργικά ο σύγχρονος ιερεύς. Να τον απομακρύνει με διάκριση και καλοσύνη από την χαοτική, ασαφή, χωρίς νόημα ζωή και με αγάπη, την μεγάλη αγάπη, ίδια με αυτή του Χριστού προς τον κάθε άνθρωπο, να του υπενθυμίσει την προπτωτική του εικόνα». «Να του δείξει το νόημα του Ευαγγελίου, να τον διακονήσει όπως οι Απόστολοι τον Κύριον, να τον πονέσει, να τον συγχωρέσει, να τον αγαπήσει ως εαυτόν. Να προσέρχεται στον Θεό αδιάλειπτα, να θυσιαστεί για τον καθέναν σε χωριστά».
«Η ιερωσύνη είναι η τέχνη του να μπορεί ο ευρισκόμενος και φέρων αυτήν να ποθεί συνεχώς τον Χριστό και να ζητά το έλεός Του και την αγάπη Του. Να επιλέγει την αγάπη του Χριστού και όχι την βία του διαβόλου. Την ελευθερία του κατ’ εικόνα και ομοίωση και όχι την επιβολή της εξουσίας του πτωτικού ανθρώπου. Την ταπείνωση κατά μίμηση Αγίων και όχι την αυτόνομη εγωτική έπαρση» επεσήμανε στην συνέχεια, συμπληρώνοντας πως «η ιερατική τέχνη επικεντρώνεται σε ένα μεγαλειώδες έργο. Αυτό που δίνει εγγύτητα στον ιερέα του Χριστού με το κάθε ξεχωριστό πρόσωπο. Τον τοποθετεί στη θέση του πονεμένου, του κατατρεγμένου μπροστά στην αμαρτία του ανθρώπου, αλλά και στην δυνατότητα προς σωτηρία. Και εκεί καλείται να τον βοηθήσει να φτάσει στην αλήθεια που είναι ο Θεός».
Τέλος, «αισθανόμενος με χαρά μεγάλη και ευθύνη ιδιαίτατη το βάρος ενός υπέροχου ιερατικού καθήκοντος», όπως χαρακτηριστικά είπε, ευχαρίστησε συγγενείς, οικείους και πνευματικούς αδελφούς, ενώ απευθυνόμενος προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πειραιώς κ.Σεραφείμ, αφού τον ευχαρίστησε για την εμπιστοσύνη με την οποία τον περιέλαβε, ανέφερε: «Έχετε τον σεβασμό μου. Έχετε την ευγνωμοσύνη της καρδίας μου. Έχετε την αφοσίωσή μου στο σεπτό πρόσωπό σας και στην Εκκλησία του Χριστού». «Έχετε την διαβεβαίωσή μου ότι θυσιαστική θα είναι η διακονία μου και θα αγωνιστώ με όλη μου τη δύναμη στην εμπιστοσύνη που δείξατε στην αναξιότητά μου».
Ακολουθεί φωτογραφικό υλικό.
