ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 30η Δεκεμβρίου 2019
ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΧΥΔΑΙΑ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Για μια ακόμη φορά οι ορκισμένοι χριστιανομάχοι -όργανα του αντικειμένου, έστρεψαν τα φαρμακερά τους βέλη προς το πανάγιο πρόσωπο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, εν όψει των Χριστουγέννων, (όπως βέβαια συνηθίζουν πάντοτε τις παραμονές μεγάλων εορτών), τρέφοντας την αυταπάτη, ότι μπορούν να Τον πλήξουν και ίσως κάποτε κατορθώσουν να εξαφανίσουν Αυτόν και το κοσμοσωτήριο έργο του από το προσκήνιο της ιστορίας. Ένα από τα ισχυρότερα και προαιώνια όπλα τους η συκοφαντία, η προσπάθεια κατασπίλωσης του παναγίου θεανδρικού Του προσώπου και η διαστρέβλωση των ιστορικών γεγονότων που συνδέονται με την επί γής ζωή και δράση του, με στόχο να κλονίσουν την πίστη, την αγάπη και την αφοσίωση των πιστών προς Αυτόν και το έργο Του. Ζούν με την ψευδαίσθηση ότι μπορούν να σπιλώσουν τον απόλυτα αναμάρτητο Θεάνθρωπο, ο οποίος, «αμαρτίαν ουκ εποίησεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού», (Α΄ Πετρ. 2,22) και τον Οποίον ποτέ κανείς δεν τόλμησε να ελέγξει για την παραμικρή αμαρτία: «τις εξ υμών ελέγχει με περί αμαρτίας;» (Ιω. 8,46). Για να παραπλανήσουν όσο το δυνατόν περισσοτέρους, επενδύουν και προβάλλουν το σατανικό και ολέθριο αυτό έργο τους με τον μανδύα της προόδου, της τέχνης, της καλλιτεχνικής δημιουργίας,. Το να συκοφαντούν και υβρίζουν το πανάγιο όνομα του Κυρίου μας με τον χυδαιότερο τρόπο, είτε με βλάσφημες ταινίες, είτε με θεατρικές παραστάσεις, αυτό το θεωρούν αναφαίρετο δικαίωμά τους, που πηγάζει δήθεν από τη δημοκρατία και την ελευθερία του λόγου και της σκέψης, ενώ παράλληλα αρνούνται το δικαίωμα του πιστού λαού του Θεού να αντιδρά και να διαμαρτύρεται σε τέτοιες χυδαίες προκλήσεις!
Μια από τις χυδαιότερες και βρωμερότερες συκοφαντίες επενόησαν να εξαπολύσουν οι εχθροί Του τα φετινά Χριστούγεννα, την ιερή αυτή και προεόρτια περίοδο, στην οποία εκατομμύρια πιστών προετοιμάζονται να εορτάσουν τον ερχομό Του στη γη για την απολύτρωση του κόσμου. Ο γνωστός πολυεθνικός κινηματογραφικός οργανισμός Netflix χρηματοδότησε και γύρισε ταινία, παρουσιάζοντας το Χριστό ως ομοφυλόφιλο! Σύμφωνα με την ειδησεογραφία, την οποία κατέγραψε η εφημερίδα των Αθηνών «Δημοκρατία», (17-12-2019): «Χυδαία “ταινία” του Netflix παρουσιάζει τον Χριστό γκέι. Σφοδρές αντιδράσεις ανά την υφήλιο προκάλεσε η πρωτοβουλία της τηλεοπτικής πλατφόρμας. Δεν είναι η πρώτη φορά που με τον χυδαιότερο τρόπο προκαλούν το θρησκευτικό αίσθημα των χριστιανών σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Ο λόγος για όλους εκείνους τους οπαδούς της ιδέας της Νέας Τάξης Πραγμάτων, οι οποίοι με τον “μανδύα” του… καλλιτέχνη φροντίζουν να προσβάλλουν -όχι τυχαία μόλις λίγες μέρες πριν από τα Χριστούγεννα- τον Ιησού Χριστό και ό, τι συμβολίζει μέσα από την τηλεόραση και δη μέσα από μία νέα βραζιλιάνικη “κωμωδία” που κυκλοφόρησε και παίζεται ήδη μέσω του Netflix. Ο τίτλος της; “Ο πρώτος πειρασμός του Χριστού”, που έχει προκαλέσει απόλυτα δικαιολογημένα εντονότατες αντιδράσεις, μια και στο φιλμ διάρκειας 47 λεπτών ο Ιησούς εμφανίζεται στην ηλικία των 30 ετών να φέρνει στο σπίτι τον σύντροφό του για να γνωρίσει την οικογένειά του – προφανώς με στόχο να αφήσει εμετικά υπονοούμενα για το γεγονός πως ο Χριστός είχε ομοφυλοφιλικές τάσεις!» Και συνεχίζει το δημοσίευμα: «Όπως ήταν αναμενόμενο, η περίεργη αυτή πρωτοβουλία της πλατφόρμας του Netflix να προβάλει την ταινία αυτή προκάλεσε όχι απλώς εύλογα ερωτήματα, αλλά κυρίως τις σφοδρότατες αντιδράσεις από απλούς πολίτες από ολόκληρο τον κόσμο. Είναι χαρακτηριστικό πως ήδη στην ιστοσελίδα change.org έχουν μαζευτεί περισσότερες από 1.600.000 υπογραφές απλών πολιτών που απαιτούν την “εδώ και τώρα” απόσυρση της ταινίας από τη βάση ταινιών του διαδικτυακού καναλιού. Ενδεικτικά μάλιστα είναι και τα σχόλια ορισμένων εκ των υπογραφόντων»!
Είναι ολοφάνερο ότι και σ’ αυτή την ταινία, όπως και σε παλαιότερες ανάλογες, επαναλαμβάνεται η εδώ και αιώνες γνωστή πολεμική κατά της Θεότητος και της απολύτου αναμαρτησίας του αρχηγού της πίστεώς μας και του απολυτρωτικού Του έργου. Επιχειρείται με βάναυσο τρόπο να κλονιστεί η πίστη, η λατρεία και η αγάπη των πιστών προς το πανάγιο πρόσωπο του Κυρίου μας, να αμφισβητηθεί η αξιοπιστία των ευαγγελικών διηγήσεων και να παρουσιαστεί το φοβερό αυτό πάθος ως συμβατό με την χριστιανική διδασκαλία και ως «νόμιμη διαφορετικότητα». Έχουμε αναφερθεί, ήδη σε παλαιότερο άρθρο μας με τίτλο: «Ο κολοφών των κακών, (Ιερός Χρυσόστομος)», (5.7.2013), γύρω από το πάθος αυτό και τονίσαμε εκεί, με βάση τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας και των αγίων Πατέρων, πόσο ολέθριο είναι το αμάρτημα αυτό, το οποίο μπορεί να μας χωρίσει αιωνίως από τον Χριστό και να ακυρώσει την σωτηρία μας. Αναφερθήκαμε επίσης στην αντισυνταγματικότητα της σεξουαλικής αυτής διαστροφής, (άρθρο 21, παραγρ.1) και κατά συνέπεια την αντισυνταγματικότητα της διά νόμου καθιερώσεως του «συμφώνου συμβιώσεως» μεταξύ ομοφυλοφίλων ζευγαριών στην πατρίδα μας. Στις γραμμές που ακολουθούν θα προσθέσουμε ορισμένα ακόμη στοιχεία γύρω από το θέμα αυτό με αφορμή την παρά πάνω ταινία, προς οικοδομή και ενημέρωση του πιστού λαού του Θεού.
Κατ’ αρχήν οι ίδιες οι ευαγγελικές διηγήσεις ανατρέπουν και κονιορτοποιούν το βλάσφημο παραλήρημα της εν λόγω ταινίας. Μια απλή ανάγνωση των ευαγγελικών διηγήσεων είναι αρκετή για να πείσει κάθε αντικειμενικό και αμερόληπτο ερευνητή γύρω από το ανυπέρβλητο ηθικό μεγαλείο του Κυρίου μας. Οι αντίπαλοί Του, Αρχιερείς, Γραμματείς και Φαρισαίοι επενόησαν πολλές και διάφορες συκοφαντικές κατηγορίες εναντίον Του. Προσπάθησαν να τον παρουσιάσουν ως λαοπλάνο, (Ματθ.27,63), ως διαστροφέα του έθνους και επαναστάτη που στρέφεται εναντίον της ρωμαϊκής εξουσίας, (Λουκ. 23,2), ως δαιμονισμένο, που βγάζει τα δαιμόνια με τη δύναμη των δαιμόνων, (Ματθ.12,24), ως παράφρονα, (Μαρκ.3,21), ως παραβάτη του μωσαϊκού νόμου και της αργίας του Σαββάτου, (Ιω. 5,18), κ.λ.π. Αλλά τέτοιου είδους συκοφαντική κατηγορία ουδέποτε επενόησαν, ούτε ποτέ πέρασε από τη σκέψη τους. Στα ευαγγελικά κείμενα δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά, ούτε καν ο παραμικρός υπαινιγμός που να συνηγορεί για κάτι τέτοιο.
Η όλη επί γης ζωή και δράση του Κυρίου μας, με αποκορύφωμα τον σταυρό την ανάσταση και την ένδοξη ανάληψή του αποδεικνύουν ότι ο Χριστός δεν ήταν κάποιος άνθρωπος, έστω σπουδαίος, ο οποίος θα μπορούσε να διακατέχεται από διαβλητά ανθρώπινα πάθη, όπως διακατέχονταν στο σύνολό τους όλοι οι σπουδαίοι άνθρωποι της ιστορίας. Δεν ήταν απλά και μόνο άνθρωπος, αλλά ο Θεάνθρωπος, ο σαρκωμένος Θεός, ο Οποίος ένωσε στο θεανδρικό Του πρόσωπο την θεία και την ανθρώπινη φύση, προκειμένου να επιτελέσει το επί γης απολυτρωτικό Του έργο. Δια της θείας ενανθρωπίσεώς Του κατέστη, (και), αληθινός άνθρωπος, το πραγματικό, το γνήσιο, το αιώνιο πρότυπο ανθρώπου, απαλλαγμένος από κάθε πάθος, που γεννά η αμαρτία, ως αφύσικη κατάσταση στην αυθεντική ανθρώπινη φύση.
Όπως όλα τα πάθη, έτσι και η ομοφυλοφιλία, είναι μια παρείσακτη, παρά φύσιν κατάσταση στον άνθρωπο, μη έχοντας καμιά σχέση με την αυθεντικότητά του. Η θεία αποκάλυψη δεν αναγνωρίζει καμία ομόφυλη σχέση, ως νόμιμη σεξουαλική σχέση, παρά μόνο την ετερόφυλη ένωση, άρρενος και θήλεος. Όπως είναι γνωστό από την βιβλική διήγηση της Γενέσεως, (Γεν.4,1), οι συζυγικές σχέσεις ανδρός και γυναικός, αφ’ ενός μεν αποτελούν μεταπτωτικό φαινόμενο και αφ’ ετέρου υιοθετούνται από τον Θεό ως οι μόνες κατά φύσιν ανθρώπινες σχέσεις μέσα στους όρους της οικονομίας του Θεού και ως αντίδοτο, τρόπον τινα, του βιολογικού θανάτου, που ήταν αποτέλεσμα του πνευματικού θανάτου εξ’ αιτίας της αμαρτίας. Είναι λοιπόν προφανές, ότι συζυγικές σχέσεις ανδρός με άλλον άνδρα, ή γυναικός με άλλην γυναίκα, αποτελούν μία παρά φύσιν κατάσταση, ένα είδος σεξουαλικής διαστροφής, ξένο και άγνωστο όχι μόνο στο αρχικό σχέδιο της δημιουργίας του ανθρώπου, αλλά και στο σχέδιο της οικονομίας του, μετά δηλαδή την πτώση των πρωτοπλάστων, αφού ήταν αδύνατον να υπάρξει μιά τέτοιου είδους σχέση στο πρώτο ανθρώπινο ζεύγος. Τούτο μαρτυρεί πέραν των άλλων η ίδια η οντολογία της κατασκευής του ανθρώπου. Η κατασκευή δηλαδή υπό του Θεού των γεννητικών οργάνων ανδρός και γυναικός αποτελούν, τρόπον τινά, ένα οδοδείκτη, που μας δείχνει, ποιά είναι η κατά φύσιν σχέσις και ποιά η παρά φύσιν. Πέραν τούτου πουθενά στο ζωϊκό βασίλειο δεν συναντούμε μιά τέτοιου είδους παρά φύσιν σχέση, πράγμα το οποίον μαρτυρεί ξεκάθαρα, ότι η ομοφυλοφιλία αποτελεί θλιβερό «προνόμιο» μόνο των ανθρώπων, ως αποτέλεσμα αποκλειστικά μιάς διεστραμμένης επιλογής και όχι ως οργανική πάθηση! Όπως παρατηρεί ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, τα ζώα «ουκ οίδε τούτον τον έρωτα, αλλ’ έστηκεν είσω των της φύσεως όρων. Καν μυριάκις κοχλάζει, τους της φύσεως ουκ ανατρέπει νόμους».[1] Η ομόφυλη ένωση σταματά σε μια ενστικτώδη «ικανοποίηση» και μόνο. Ο Θεός, δημιουργώντας τον άνθρωπο, «άρσεν και θήλυ», τους ευλόγησε, ώστε να ενώνονται ψυχοσωματικά, απολαμβάνοντας τη χαρά αυτής της ενώσεως, η οποία παράλληλα παράγει και ένα συνεχές δημιουργικό έργο: «αυξάνεσθε και πληθύνεστε και πληρώσατε την γην» (Γεν.1,27). Με την ευλογημένη ετερόφυλη ένωσή τους οι άνθρωποι γέμισαν όντως τη γη με ανθρώπινα πρόσωπα. Γι’ αυτό ο γάμος και η οικογένεια, που προέρχεται από αυτήν, υπήρξε από τα πανάρχαια χρόνια υψίστη αξία.
Ο ίδιος ο Χριστός επεκύρωσε με την θεία διδασκαλία Του την αξία του γάμου, δηλαδή την ευλογημένη ένωση ανδρός και γυναικός, τονίζοντας: «από δε αρχής κτίσεως άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς ο Θεός. Ένεκεν τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα, και προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού, και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν. Ώστε ουκέτι εισί δύο, αλλά μία σάρξ. Ό ουν ο Θεός συνέζευξεν, άνθρωπος μη χωριζέτω» (Μαρκ.10,6-9). Επίσης ο ουρανοβάμων απόστολος των εθνών Παύλος, σε πολλά σημεία των επιστολών του, ενώ από τη μια μεριά εξυμνεί τον γάμο ως «μυστήριον μέγα» (Εφ.5,32), όπως και την παρθενία, από την άλλη στηλιτεύει κάθε άλλη σχέση και μαζί και την ομοφυλοφιλία ως αφύσικη και εφάμαρτη σεξουαλική σχέση, η οποία οδηγεί στην απώλεια: «μη πλανάσθε … αρσενοκοίται … βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι», (Α΄Κορ.6,13-15). Η απόπειρα λοιπόν να καταλογίσουν στο Χριστό το πάθος της ομοφυλοφιλίας δεν είναι απλά ανυπόστατο, αφού έρχεται σε ριζική αντίθεση με τη θεία προσωπικότητα και διδασκαλία Του, αλλά και συκοφαντικό.
Στο σημείο αυτό διευκρινίζουμε και πάλι, ότι στιγματίζοντας το πάθος αυτό με βάση τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας, δεν σημαίνει ότι καταδικάζουμε στο «αιώνιον πυρ της κολάσεως» τα ανθρώπινα πρόσωπα, που έπεσαν στο πάθος, όπως επιχειρούν κάποιοι να παρουσιάσουν την αντίθεση της Εκκλησίας μας στο φοβερό αυτό πάθος. Ο Θεός σέβεται απόλυτα την ελευθερία του ανθρώπου και τις όποιες επιλογές του. Σκοπός μας δεν είναι να στηλιτεύσουμε και να καταδικάσουμε τις δυστυχισμένες αυτές υπάρξεις, αλλά να γνωστοποιήσουμε την διδασκαλία της Εκκλησίας μας σχετικά με το πάθος αυτό και να επισημάνουμε στους αδελφούς μας, που έχουν αιχμαλωτιστεί από αυτό, τις ολέθριες συνέπειες που έχει στην πνευματική τους πορεία και εν τέλει στην ίδια την σωτηρία τους. Να κάνουμε δε πατρική έκκληση σ’ αυτούς, να πάρουν την γενναία απόφαση, να αγωνιστούν με όλες τις δυνάμεις τους, με τα πνευματικά όπλα που τους προσφέρει η Εκκλησία, να αποτινάξουν το πάθος αυτό από πάνω τους. Βέβαια δεν είναι εύκολο, να ξεριζωθεί ένα πάθος. Απαιτεί σκληρό, και μερικές φορές αιματηρό αγώνα, μέχρι θανάτου. Για να είμαστε ακριβέστεροι, είναι αδύνατον ο άνθρωπος με τις δικές του μόνον δυνάμεις να ξεριζώσει πάθος. Αυτό είναι έργο μόνον της Θείας Χάριτος. Ωστόσο η Χάρις δεν ενεργεί, παρά μόνον υπό την προϋπόθεση, ότι και ο άνθρωπος θα αγωνιστεί με όλες του τις δυνάμεις.
Κλείνοντας, θα θέλαμε και εμείς να ενώσουμε, μαζί με τις διαμαρτυρίες των εκατομμυρίων πιστών και τη δική μας φωνή και να διατρανώσουμε την οργή και την έντονη αποδοκιμασία μας για τη νέα αυτή απόπειρα σπιλώσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, του μοναδικού Λυτρωτή της ανθρωπότητος. Δεν μας εκπλήσσουν τέτοιου είδους εκφυλιστικά φαινόμενα, διότι αυτά είναι αναμενόμενα στους εσχάτους χρόνους τους οποίους διανύουμε. Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, ο Θεάνθρωπος Λυτρωτής μας, ήταν, είναι και θα είναι «σημείο αντιλεγόμενο» (Λουκ.2,34), μέχρι συντελείας των αιώνων. Μυριάδες μωροφιλόδοξοι άνθρωποι, με δαιμονικό φρόνημα και σατανική ενέργεια, προσπάθησαν να πλήξουν τον Χριστό. Αλλ’ όπως ο ήλιος δεν μπορεί να σπιλωθεί, όση λάσπη και αν του ρίξουν κάποιοι ανόητοι άνθρωποι, (αντίθετα μάλιστα, η λάσπη θα γυρίσει στα πρόσωπά τους), άλλο τόσο και πολύ περισσότερο είναι αδύνατο να σπιλωθεί το πανάγιο πρόσωπο του Κυρίου μας. Οι διά μέσου των αιώνων αμέτρητοι εχθροί του απέτυχαν οικτρά, παρά τα σφοδρά χτυπήματά τους, και το μόνο που κατάφεραν ήταν, να νικηθούν κατά κράτος, να απογοητευτούν και να χαθούν στη λήθη της ιστορίας. Αντίθετα Εκείνος παραμένει πάντα ακμαίος και δυνατός, διότι «εξήλθε νικών και ίνα νικήση» (Αποκ.6,2).
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών
[1] Προς τους πολεμούντας τον μοναχικόν βίον, Γ΄, PG 47,362.
