Πειραιεύς 1 Ἰουνίου 2010
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
Ἡ ἐπικειμένη ἐπίσκεψις τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς Παπικῆς θρησκευτικῆς κοινωνίας Βενεδίκτου 16ου εἰς τήν μεγαλόνησον Κύπρον προκαλεῖ δικαίως ἐντόνους συζητήσεις καί ἀποκαλύπτει πολλῶν καρδιῶν διαλογισμούς. Εἰδικώτερον ἡ Ἁγιοπνευματική καί Ἁγιοπατερική καί θεολογικῶς ἀρτία ἐκπεφρασθεῖσα θέσις τῶν Πανιερωτάτων Μητροπολιτῶν Κυρηνείας κ. Παύλου, Λεμεσοῦ κ. Ἀθανασίου καί Τριμυθοῦντος κ. Βαρνάβα καί τῶν Θεοφιλεστάτων Χωρεπισκόπων Καρπασίας κ. Χριστοφόρου καί Ἀμαθοῦντος κ. Νικολάου διά τήν αἱρετικήν φύσιν τοῦ Παπισμοῦ καί τήν ἀποκοπήν αὐτοῦ ἐκ τοῦ ἑνός καί μοναδικοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας καί τήν κατακρήμνισίν του εἰς πλειάδα αἱρετικῶν κακοδοξιῶν εἶναι καί πασίδηλος καί θεμελιοῦται καί στοιχειοθετεῖται ὑπό τῆς ἑνιαίας δογματικῆς καί ἐκκλησιολογικῆς πίστεως τῆς Ἀδιαιρέτου Καθολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας τῶν πρώτων χιλίων χρόνων κοινοῦ χριστιανικοῦ βίου ἐκ τῆς ὁποίας καί ἀπεκόπη καί ἀπετέλεσε τήν παρασυναγωγήν τοῦ «Ρωμαιοκαθολικισμοῦ».
Ταπεινῶς ὑποβάλλομεν εἰς τούς ἀνωτέρω ἐξαιρέτους οἰακοστρόφους καί ποιμένας τῆς ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου συγχαρητηρίους προσρήσεις διά τήν γενναίαν καί εὔηχον ὁμολογίαν αὐτῶν, τήν ὁποίαν ἀσφαλῶς ἐν σιωπῇ ἀποδέχονται καί τά λοιπά μέλη τῆς Ἱεραρχίας ἐν Κύπρῳ. Ἐν ταυτῷ εὐλόγως φρονοῦμεν ὅτι αἱ δηλώσεις τοῦ Σεπτοῦ Προκαθημένου τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου Ἀρχιεπισκόπου κ. Χρυσοστόμου διά τῶν ὁποίων ταὐτοποιεῖ τήν Ἐκκλησίαν μέ τήν ἰδικήν του ἄποψιν, ἐγένοντο ἐν θερμῷ καί ἀκραδάντως πιστεύομεν ὅτι καί ὁ ἴδιος ἔχεται τῆς αὐτῆς πίστεως τῶν ἀνωτέρω, ὡς ἄλλωστε κατά τό παρελθόν τό ἔχει ἐκφράσει στηλιτεύων τήν αἱρετικήν Ἐκκλησιολογίαν τοῦ Παπισμοῦ.
Βεβαίως ὁ ἀρχηγός τοῦ κράτους τοῦ Βατικανοῦ ἔχει τό δικαίωμα νά ἐπισκέπτεται οἱονδήποτε τόπον ἐπιθυμεῖ ὡς ἕκαστος ἐλεύθερος πολίτης τῆς ὑφηλίου, ἡ ἀπόδοσις ὅμως ἐκκλησιαστικῶν τιμῶν καί ἀναγνωρίσεως ἱεραρχικοῦ ἀξιώματος μέ ἀναλόγους τιμάς καί σχετικάς προσφωνήσεις ἀποτελεῖ ἀπαράδεκτον κανονικῶς ἐνέργειαν καί ἀσφαλῶς ἡ πεποίθησις ὅτι ἐπιθυμεῖ τό σύστημα τοῦ Βατικανοῦ νά συνδράμη τά ἐθνικά ἡμῶν δίκαια εἶναι καί ἀφελής καί ἀνεπέρειστος καί ἱστορικῶς ἔχει ἀποδειχθεῖ πλήρως ἡ διπλωματική ἐχθρότης τοῦ Βατικανοῦ κατά τῆς Ἀδιαιρέτου καί Ἀκαινοτομήτου Ὀρθοδόξου Καθολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας τῶν δύο χιλιάδων ἐτῶν βίου καί τῶν ἑπτά Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί τοῦ Ἑλληνισμοῦ ὡς ταπεινοῦ διακόνου Αὐτῆς. Ἡ πρόσκλησις ὑπό τοῦ Ἀρχηγοῦ τοῦ Βατικανοῦ διά τήν συνάντησιν εἰς τήν μεγαλόνησον Κύπρον μετ’ Αὐτοῦ τῶν πάσης φύσεως Οὐνιτῶν ψευδεπισκόπων τοῦ Βατικανοῦ ἐπιμαρτυρεῖ ἀπολύτως τά ἀνωτέρω.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
