ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 24η Νοεμβρίου 2025.
ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΓΡΑΦΕΣ «ΚΕΙΜΕΝΑ ΒΙΑΣ, ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ»;
Ο θεοδόχος Δίκαιος Συμεών, όταν πήρε στις γεροντικές του αγκάλες τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, ως βρέφος στο Ναό της Ιερουσαλήμ, και υπό την έμπνευση του Παναγίου Πνεύματος, προφητεύοντας για Εκείνον, «Εἶπε πρὸς Μαριὰμ τὴν μητέρα αὐτοῦ· ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ ᾿Ισραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον» (Λουκ.2,35). Και πράγματι το Θείο Πρόσωπο του Λυτρωτή μας Χριστού είναι το πλέον αντιλεγόμενο πρόσωπο της ανθρώπινης ιστορίας. Για κανένα άλλο σημαίνον ιστορικό πρόσωπο δεν ειπώθηκαν και δεν γράφηκαν τόσα επαινετικά, αλλά και τόσα συκοφαντικά και ψευδή. Για δισεκατομμύρια ανθρώπους, στα δύο χιλιάδες χρόνια ως τα σήμερα, είναι ο Σωτήρας και Λυτρωτής τους και ταυτόχρονα από πολλούς άλλους, θεωρείται ως μια «αντιφατική προσωπικότητα», ένας «ονειροπαρμένος ιδεολόγος» ένας «φιλόδοξος απατεώνας, ο οποίος επιχείρησε να γίνει βασιλιάς των Εβραίων και αφού απέτυχε, πέθανε δια σταυρικού θανάτου ως κακούργος» και για κάποιους άλλους ένας «μύθος»!
Αλλά τίθεται το εύλογο ερώτημα, πως είναι δυνατόν, οι εχθροί του, με την κοσμική τους σοφία και τα «λογικά» τους επιχειρήματα και με τις χιλιάδες επί χιλιάδων σελίδων πολεμικής τους, να μην έχουν κατορθώσει ως τώρα να γκρεμίσουν αυτόν τον «μύθο»; Ενώ όλοι οι πραγματικοί διαχρονικοί απατεώνες έχουν καταδειχθεί και έχουν τεθεί στο περιθώριο της ιστορίας, ο Χριστός παραμένει το υπέρτατο ίνδαλμα της ανθρωπότητας. Η κορυφαία προσωπικότητα, που λατρεύτηκε και λατρεύεται από δισεκατομμύρια ανθρώπους και παραμένει «χθές καί σήμερον ὁ αὐτός εἰς τούς αἰῶνας» (Εβρ.13,8), αναλλοίωτος, πάντα νέος και επίκαιρος, προσφέροντας σωτηρία «παντί τω πιστεύοντι» (Ρωμ.10,4).
Ο Απόστολος Παύλος έγραψε στους Κορινθίους πως «῾Ο λόγος γὰρ ὁ τοῦ σταυροῦ τοῖς μὲν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί, τοῖς δὲ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι. […] ἐπειδὴ γὰρ ἐν τῇ σοφίᾳ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔγνω ὁ κόσμος διὰ τῆς σοφίας τὸν Θεόν, εὐδόκησεν ὁ Θεὸς διὰ τῆς μωρίας τοῦ κηρύγματος σῶσαι τοὺς πιστεύοντας. ἐπειδὴ καὶ ᾿Ιουδαῖοι σημεῖον αἰτοῦσι καὶ ῞Ελληνες σοφίαν ζητοῦσιν, ἡμεῖς δὲ κηρύσσομεν Χριστὸν ἐσταυρωμένον, ᾿Ιουδαίοις μὲν σκάνδαλον, ῞Ελλησι δὲ μωρίαν, αὐτοῖς δὲ τοῖς κλητοῖς, ᾿Ιουδαίοις τε καὶ ῞Ελλησι, Χριστὸν Θεοῦ δύναμιν καὶ Θεοῦ σοφίαν» (Α΄Κορ.1,18-24). Ο Χριστός δεν ήρθε να ιδρύσει κάποια νέα θρησκεία, να διδάξει μια νέα φιλοσοφία, να εδραιώσει ένα νέο κοινωνικό σύστημα, αλλά να σώσει τον «λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών» (Ματθ.1,21). Δεν ήρθε να ικανοποιήσει κάποια «ανήσυχα πνεύματα», αλλά ο Ίδιος «ἐγενήθη ἡμῖν σοφία ἀπὸ Θεοῦ, δικαιοσύνη τε καὶ ἁγιασμὸς καὶ ἀπολύτρωσις» (Α΄Κορ.1,30), δια του λόγου του Σταυρού, ο οποίος αποτελεί την πεμπτουσία της άμετρης θείας αγάπης.
Αυτά είναι δυστυχώς ακατανόητα για όσους πασχίζουν να Τον κατανοήσουν με κοσμικά κριτήρια, με τον ορθολογισμό και την έπαρση της ατομικής αυτάρκειας. Για όλους αυτούς είναι όντως μια «αντιφατική προσωπικότητα», «μωρία» και «σκάνδαλο». Συγκρίνουν την Θεία Αποκάλυψη με τις κοσμικές γραφές, μη έχοντας τη δυνατότητα να την προσεγγίσουν στην σωστή της διάσταση. Παραβλέπουν το σωτηριολογικό της περιεχόμενο και στέκονται σε λεπτομέρειες, τις οποίες θεωρούν ως «άτοπες», «ηθικά επιλήψιμες», «ιστορικά λανθασμένες» και το χειρότερο: χαρακτηρίζουν την Αγία Γραφή και ειδικά την Παλαιά Διαθήκη, ως «βιβλίο ανήθικο, βίαιο, πορνογράφημα, κλπ»! Αρνούνται ότι «πᾶσα γραφή θεόπνευστος και ὠφέλιμος πρός διδασκαλίαν, πρός ἔλεγχον, πρός ἐπανόρθωσιν, πρός παιδείαν τήν ἐν δικαιοσύνῃ, ἵνα ἄρτιος (= τέλειος) ᾖ ὁ του Θεοῦ ἄνθρωπος, πρός πᾶν ἔργον ἀγαθόν ἐξηρτισμενος» (Β΄ Τιμ.3,16-17).
Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από πρόσφατο δημοσίευμα, σύμφωνα με το οποίο Πανεπιστήμιο της Αγγλίας διδάσκει στους φοιτητές του ότι η Αγία Γραφή είναι ένα βιβλίο «βίας, δολοφονίας, και σεξουαλικής κακοποίησης»! Δείτε την είδηση: «Το Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ προειδοποιεί για “βία και σεξουαλική κακοποίηση” στη… Βίβλο. Οι φοιτητές της αγγλικής λογοτεχνίας ενημερώθηκαν ότι τα τέσσερα Ευαγγέλια περιλαμβάνουν σκηνές σωματικών τραυματισμών και βίας»[1]! «Όπως αναφέρει η Mail on Sunday, οι φοιτητές λογοτεχνίας ενημερώνονται από το πανεπιστήμιο ότι τα τέσσερα Ευαγγέλια περιλαμβάνουν «σκηνές σωματικών τραυματισμών και σεξουαλικής βίας», καθώς αφηγούνται τα γεγονότα που οδήγησαν στον θάνατο του Ιησού. Η οδηγία απευθύνεται σε φοιτητές που μελετούν βιβλικά και κλασικά κείμενα. Μία σκηνή, δολοφονίας εν προκειμένω, εντοπίζει κανείς στο βιβλίο της Γένεσης, που μιλά για την ιστορία του Κάιν και του Άβελ, γιων του Αδάμ και της Εύας. Ο Κάιν, που είναι και ο πρώτος άνθρωπος που γεννήθηκε, σκοτώνει τον αδερφό του Άβελ, τον πρώτο άνθρωπο που πεθαίνει. Πάντως, οι επικριτές του πανεπιστημίου σημειώνουν ότι δεν υπάρχει περιγραφή στη Βίβλο για το πώς έγινε ο φόνος και ως εκ τούτου, αδυνατούν να κατανοήσουν γιατί γίνεται λόγος για “σεξουαλική βία” στις προειδοποιήσεις»[2]!
Όπως ήταν φυσικό η ενέργεια αυτή του εν λόγω Πανεπιστημίου προκάλεσε αντιδράσεις και κάποιοι έσπευσαν να «δικαιολογήσουν» την απόφαση του εκπαιδευτικού ιδρύματος, με παιδαριώδη επιχειρήματα. Αλλά και χριστιανοί και συνεπείς ιστορικοί έχουν αντιδράσει, κάνοντας λόγο για τις «προειδοποιήσεις» του ειρημένου εκπαιδευτικού ιδρύματος, «παραπλανητικές», «παράλογες» και «ασύμβατες με τη διδασκαλία της ηθικής». Ο ιστορικός Τζέρεμι Μπλακ, συγγραφέας του «A Brief History of History», ανέφερε: «Οι βιβλικές και κλασικές αφηγήσεις πραγματεύονται τη σύγκρουση του καλού και του κακού στο σύμπαν, στην κοινωνία και μέσα στο ίδιο το άτομο. Αυτοί οι αγώνες είναι θεμελιώδεις και οι φοιτητές πρέπει να εκτεθούν στη δύναμη των κειμένων, στον αμείλικτο χαρακτήρα τους και στη βία της πορείας προς τη λύτρωση. Δεν υπάρχει λόγος για προειδοποιήσεις όταν πρόκειται για τη διδασκαλία της ηθικής».[3]
Η Αντρέα Γουίλιαμς, διευθύνουσα σύμβουλος του Christian Legal Centre, δήλωσε πως «τέτοιου είδους προειδοποιήσεις σε αφηγήσεις που διαμόρφωσαν τον πολιτισμό μας “δεν είναι μόνο παραπλανητικές, αλλά και γελοίες”. Η ίδια σημειώνει ότι το υπονοούμενο ότι “η ιστορία της Σταύρωσης περιλαμβάνει “σεξουαλική βία” δεν είναι απλώς ανακριβές – είναι μια βαθιά παρερμηνεία του κειμένου. Η διήγηση του θανάτου του Ιησού δεν είναι ιστορία τραύματος, αλλά η ύψιστη έκφραση αγάπης, θυσίας και λύτρωσης, που βρίσκεται στο επίκεντρο της χριστιανικής πίστης”»[4].
Από την πλευρά του, ο πρώην Αγγλικανός «επίσκοπος» του Ρότσεστερ, που ασπάστηκε τον Παπισμό, Μοσινιόρ Μάικλ Ναζίρ-Άλι, σχολίασε ότι «η γνώση της Βίβλου είναι απαραίτητη για όποιον μελετά την αγγλική λογοτεχνία. Οι φοιτητές πρέπει να εκτίθενται σε ό, τι είναι δυσάρεστο ή τρομακτικό, ώστε να μάθουν να το αντιμετωπίζουν. Η Βίβλος είναι εξαιρετικά συγκρατημένη στις περιγραφές τόσο της δολοφονίας του Άβελ από τον Κάιν όσο και της Σταύρωσης, ειδικά αν συγκριθεί με κινηματογραφικές αποδόσεις όπως το “Πάθη του Χριστού” του Μελ Γκίμπσον»[5].
Ωστόσο, οι επικριτές της λογοκρισίας επισημαίνουν ότι δεν υπάρχει καμία αναφορά στη Βίβλο για το πώς ο Κάιν σκοτώνει τον Άβελ – και δεν μπορούσαν να εξηγήσουν καθόλου τη συμπερίληψη της «σεξουαλικής βίας» στην σταύρωση του Χριστού, στις προειδοποιήσεις. Εκπρόσωπος του Πανεπιστημίου, μετά το σάλο, δήλωσε: «το Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ υπεραμύνεται της απόφασής του να απευθύνει προειδοποιήσεις στους φοιτητές. «Η προειδοποίηση περιεχομένου αποτελεί τυπικό ακαδημαϊκό εργαλείο που χρησιμοποιείται για να υποδείξει πότε θα συζητηθεί ευαίσθητο ή γραφικό υλικό. Στόχος της είναι να διασφαλίσει ότι τα θέματα αυτά μπορούν να αναλυθούν ανοιχτά και κριτικά, προετοιμάζοντας τους φοιτητές που ενδέχεται να δυσκολευτούν με τέτοιες λεπτομέρειες»[6].
Νομίζουμε ότι το πρόβλημα στις βιβλικές σπουδές των αιρετικών είναι η προσέγγιση των βιβλικών κειμένων με αλλότρια κριτήρια, από αυτά της Εκκλησίας. Να αναφέρουμε εδώ πως όλοι οι αιρετικοί όλων των εποχών εξέπεσαν των σωζουσών αληθειών, μελετώντας και ερμηνεύοντας την Αγία Γραφή, ξέχωρα από την Εκκλησία. Και σήμερα μπορούμε να διαπιστώσουμε πως οι σύγχρονοι πλάνοι προβάλλουν την Αγία Γραφή για να στηρίξουν τις κακοδοξίες τους. Φυσικά δεν ευθύνονται τα ιερά κείμενα, αλλά οι αυθαίρετες ερμηνείες τους.
Οι Άγιες Γραφές είναι κείμενα θεόπνευστα και όπως αναφέρει ο Ομ. Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής ΕΚΠΑ κ. Π. Μπούμης, «Το θεόπνευστος έχει μία ειδική έννοια. Σημαίνει την Αποκαλυμμενη ἀλήθεια. Τα βιβλία που είναι θεόπνευστα περιέχουν αλήθειες που είναι αποκαλυμμενες από τον Θεό στους συγγραφείς τους με την έμπνευση και τι φωτισμό του Αγίου Πνεύματος και δεν έχουν ἀνακαλυφθεῖ με την ἀνθρώπινη διανοητική δύναμη και λογική. Ὁ Θεός και οι αλήθειες περί Θεού και της βασιλείας Αυτού, περί γενέσεως του κόσμου, περί ανθρώπων και των άλλων εμψύχων και αψύχων όντων και των σχέσεων αυτών, περί του Χριστού και της Εκκλησίας και των μελών της κ.ά. δεν είναι επινόηση του ανθρώπου, του νου του, αλλά είναι μία υπερφυσική αποκάλυψη, την οποία “ὑπό Πνεύματος Ἁγίου φερόμενοι ἐλάλησαν ἅγιοι (από) Θεοῦ ἄνθρωποι” (Α΄ Πέτρ.1,21). Και ως εκ τούτου η θεία αλήθεια είναι και αλάθητη και αυθεντική»[7].
Τα αγιογραφικά κείμενα δεν γράφηκαν να ικανοποιήσουν τον ανθρώπινο νου, αλλά να βοηθήσουν τον πεσμένο στην αμαρτία άνθρωπο να συνειδητοποιήσει την δεινή του θέση μακριά από το Θεό, να κατανοήσει την ανάγκη να συνδεθεί μαζί Του, να κοινωνήσει με Αυτόν για να νοιώσει το άμετρο βάθος της θείας αγάπης και να σωθεί, δια του Ενανθρωπήσαντος Υιού και Λόγου του Θεού. Δεν είναι ούτε φιλοσοφικά κείμενα, ούτε ιστορικά, ούτε ηθικοπλαστικά, ούτε κοινωνιολογικά – πολιτικά, παρά το γεγονός ότι εμπεριέχουν τέτοια στοιχεία. Είναι κείμενα κλήσης για σωτηρία, πνευματικοί οδοδείκτες, για να ανακτήσουμε την αυθεντική μας φύση, να αυξάνουμε στην ύπαρξή μας «την αύξησιν του Θεού» (Κολ. 2. 19), «μέχρι καταντήσωμεν εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού» (Εφ. 4. 13), δηλαδή ωσότου θεανθρωποποιηθούμε και γίνουμε θεάνθρωποι κατά χάριν. Να φθάσουμε στον προορισμό μας, στην θέωση, για την οποία δημιουργηθήκαμε. Κατά τον Καθηγητή κ. Π. Μπούμη, όσοι περιφρονούν και παραθεωρούν αυτές τις θείες αλήθειες που δόθηκαν από το Θεό, από αγάπη προς τον άνθρωπο και κύρια οι εκπαιδευτικοί, «στερούν τους μαθητές από τη σταθερή πέτρα της ζωής με κίνδυνο να χτίζουν τα παιδιά το σπίτι τους επάνω στην άμμο (πρβλ. Ματθ.7,24-27), αντί να τα βοηθούν να γίνουν άρτιοι και τέλειοι πολίτες καταρτισμένοι για κάθε έργο αγαθό και ωφέλιμο»[8].
Όσον αφορά τα «άτοπα», «ανήθικα» και «θηριώδη» στοιχεία του περιεχομένου τους, παρουσιάζουν με απόλυτο ρεαλισμό την ανθρώπινη κακοδαιμονία, την οποία εισήγαγε στον κόσμο η αμαρτία. Σε κανένα σημείο των Αγίων Γραφών δεν προβάλλεται η ανηθικότητα και η βία ως τρόπος ζωής, αλλά ως τρόπος αποφυγής. Αυτός ήταν (και είναι) ο πτωτικός κόσμος, ένας κόσμος δαιμονικός, φρίκης, εγκλημάτων και ανηθικότητας. Αυτή την κατάσταση θέλει η Θεία Αποκάλυψη να μας γνωρίσει για να συνειδητοποιήσουμε την ανάγκη να λυτρωθούμε από αυτή.
Δεν πρέπει να παραθεωρούμε και το γεγονός ότι τα βιβλικά κείμενα έχουν γραφεί από ανθρώπους για ανθρώπους, με την φώτιση του Παναγίου Πνεύματος και ως εκ τούτου θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι η θεοπνευστία τους έγκειται στο πνεύμα και όχι στο γράμμα τους. Οι ιεροί συγγραφείς δεν υπήρξαν «αυτόματοι αναγραφείς», «άβουλα όργανα» των όσων τους υπαγόρευε το Άγιο Πνεύμα, αλλά ελεύθερες προσωπικότητες, οι οποίες συνέγραψαν όσα Εκείνο τους ενέπνεε και πάντοτε υπό το πρίσμα της ανθρώπινης σχετικότητας.
Το Άγιο Πνεύμα είναι Αυτό που φωτίζει τον κάθε πιστό να μελετά και να κατανοεί σωστά, σωτηριολογικά, τις Άγιες Γραφές, σύμφωνα με την διαβεβαίωση του Χριστού: «όταν έρθη Εκείνος, το Πνεύμα της Αληθείας, οδηγήσει υμάς εις πάσαν την αλήθειαν» (Ιωάν.16,7). Αυτό σημαίνει πως από μόνες τους οι Άγιες Γραφές δεν μπορούν να μας οδηγήσουν στην αλήθεια, αλλά ο φωτισμός του Αγίου Πνεύματος. Αυτό έκαναν οι άγιοι και θεοφόροι Πατέρες, επικαλούνταν το Άγιο Πνεύμα για να μελετήσουν τις Άγιες Γραφές και να τις ερμηνεύσουν σωστά, γι’ αυτό και οι ερμηνείες τους έχουν τη σφραγίδα της γνησιότητας και της αλήθειας. Οι Άγιοι μελετούσαν τις Γραφές και θεολογούσαν προσευχόμενοι!
Περαίνουμε την ανακοίνωσή μας με την παρότρυνση στους αγαπητούς μας αναγνώστες, να μην επηρεάζονται από δημοσιεύματα, όπως αυτό, του Πανεπιστημίου Σέφιλντ της Αγγλίας, το οποίο ατενίζει «ηθικιστικά» και «φιλολογικά» τα Ιερά Κείμενα της χριστιανικής μας πίστεως. Οφείλουμε να θεωρούμε τις Άγιες Γραφές σωτηριολογικά κείμενα, όπως μας διδάσκει η Αγία μας Εκκλησία. Κι ακόμα, να μην μας σκανδαλίζουν τοιούτου είδους δημοσιεύματα, τα οποία εν πολλοίς είναι στοχευμένα να μας κεντρίσουν αμφιβολίες και να κλονίζουν την πίστη μας, «μεθοδείες» του Σατανά (Εφ.6,11) εναντίον μας.,του οποίου τα δόλια «νοήματα αγνοούμεν» (Β΄Κορ.2,11) και παραβλέπουμε, με ολέθρια αποτελέσματα για την πνευματική μας πρόοδο.
Την πραγματική μας έξοδο από την κακοδαιμονία του κόσμου δεν θα την κατορθώσουμε με την κοσμική σοφία και ιδίως την «ψευδώνυμη γνώση», την στείρα από την πνοή του Αγίου Πνεύματος, αλλά δια της ένσαρκης Σοφίας του Θεού, τον Λυτρωτή μας Χριστό. Κατά τον Άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς: «Η μόνη διέξοδος από τα ανθρώπινα σκοτάδια μας είναι η πίστη στο Αληθινό Φως, στο Θεάνθρωπο Χριστό και η ζωή σύμφωνα μ’ αυτή την πίστη. Η πίστη στο Χριστό λοιπόν είναι η μόνη που αληθινά φωτίζει και αγιάζει. Σ’ αυτήν υπάρχει ο αληθινός φωτισμός, ο μόνος και μοναδικός, διότι διαφωτίζει και ερμηνεύει όλους τους δρόμους της αθάνατης Αλήθειας και αθάνατης Δικαιοσύνης και αθάνατης Αγάπης και οδηγεί από αυτούς τους δρόμους στην ουράνια βασιλεία, στη βασιλεία του Θεού. Γι’ αυτό ο αληθινά φωτισμένος είναι αυτός που ζει με την πίστη στο Χριστό. Διότι ζει με το αληθινό άσβηστο, ανέσπερο Φως, που μεταβάλλει τη νύχτα σε μέρα και το σκοτάδι σε φως»[9]. Εκτός του Χριστού υπάρχουν τα ανθρώπινα ημίφωτα, τα οποία δεν έχουν τη δύναμη να φωτίσουν ολοκληρωτικά και αποτελεσματικά τον άνθρωπο, παρουσιάζοντάς του παραμορφωτικές «αλήθειες», ανίκανες να του προσφέρουν λύσεις από τα δεινά, που συσσωρεύει η απουσία του Θεού!
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών
[1] https://www.protothema.gr/world/article/1716782/to-panepistimio-tou-sefild-proeidopoiei-gia-via-kai-sexoualiki-kakopoiisi-sti-vivlo-edones-adidraseis/?utm_source=rss
[2] Όπου ανωτέρω.
[3] Όπου ανωτέρω
[4] Όπου ανωτέρω
[5] Όπου ανωτέρω
[6] Όπου ανωτέρω
[7] https://apostoliki-diakonia.gr/theopneusti-agia-grafi/
[8] Όπου ανωτέρω
