ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 15η Σεπτεμβρίου 2025
ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Στις 14 Σεπτεμβρίου η Αγία μας Ορθόδοξος Καθολική Εκκλησία μας, η μοναδική Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού, πανηγυρίζει λαμπρά, τιμώντας την Παγκόσμια Ύψωσή του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού. Μόνον Αυτή ακολουθεί και διδάσκει όλα και ορθά, όσα δίδαξε και διέταξε ο Χριστός, παραγγέλλοντας τους Αγίους Αποστόλους να διδάξουν το Ευαγγέλιο της σωτηρίας σε όλο τον κόσμο και να τηρούν, «πάντα ὅσα» δίδαξε και διέταξε Εκείνος (Ματθ.28,20).
Σύμφωνα με την ορθόδοξη πίστη μας η τιμή προς το ιερότατο σύμβολο του Τιμίου Σταυρού είναι επιβεβλημένη για μας τους πιστούς, διότι η απολύτρωσή μας από την αιχμαλωσία του Σατανά, την δουλεία της αμαρτίας, τη φθορά και το θάνατο, συντελέστηκε χάρις στην υπέρτατη, επί του Σταυρού, θυσία του Κυρίου και Λυτρωτή μας Χριστού. Επάνω στο ξύλο του Σταυρού συντρίφτηκε η δύναμη του διαβόλου και συνήφθη η νέα και αιώνια διαθήκη του Θεού με το ανθρώπινο γένος, καθότι ο Χριστός, «Διαθήκης καινής μεσίτης εστιν, όπως, θανάτου γενομένου εις απολύτρωσιν των επί τη πρώτη διαθήκη παραβάσεων, την επαγγελίαν λάβωσιν οι κεκλημένοι της αιωνίου κληρονομίας» (Εβρ.9,15-17). Και επίσης Εκείνος, ως Μέγας Αρχιερεύς, «Μίαν υπέρ ημών προσενέγκας θυσίαν εις το διηνεκές… μια γαρ προσφορά τετελείωκεν εις το διηνεκές τους αγιαζομένους» (Εβρ.10,14-15).
Είναι επίσης επιβεβλημένη η τιμή προς τον Τίμιο Σταυρό διότι η ζωή μας θα πρέπει να είναι «σταυρική», όπως μας δίδαξε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Όποιος ελεύθερα θέλει να Τον ακολουθεί, για να σωθεί, οφείλει να σηκώνει δια βίου τον προσωπικό του σταυρό, ήτοι: να σταυρώνει τον κακό εαυτό του, «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν, καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι» (Μάρκ.8,34). Όπως ο Χριστός εθελούσια και από άπειρη αγάπη για μας τους ανθρώπους ανέβηκε επάνω στο Σταυρό, «υπέρ της του κόσμου σωτηρίας», έτσι και οι συνειδητοί πιστοί οφείλουν να «σταυρώνονται», «…απεκδυσάμενοι τον παλαιόν άνθρωπον συν ταις πράξεσιν αυτού και ενδυσάμενοι τον νέον τον ανακαινούμενον εις επίγνωσιν κατ’ εικόνα του κτίσαντος αυτόν…» (Κολ.3,9-10).
Για τούτο ο Τίμιος Σταυρός του Κυρίου αποτελεί για κάθε χριστιανό, έκφραση αστείρευτης αγάπης του Θεού για το πλάσμα του, (Ιωαν.3,14-15. 12, 32-33 . Κολ 1, 20), καύχημα της κατά Χριστόν αθλήσεως του (Γαλ.6,14) και ανίκητο όπλο κατά των διαβολικών επιβουλών. Για τούτο οι ορθόδοξοι πιστοί ευλαβούνται και τιμούν τον Τίμιο Σταυρό.
Αλλά ο «απ’ αρχής ανθρωποκτόνος» διάβολος (Ιωάν.8,47), επειδή μισεί θανάσιμα τον άνθρωπο και επιδιώκει την καταστροφή του, πασχίζει να τον αποτρέψει να τιμά τον Τίμιο Σταυρό, στερώντας του έτσι την αγιαστική του δύναμη, να αναστείλει τον αγώνα του για «σταύρωμα» του παλαιού ανθρώπου. Γι’ αυτό και εξ’ αρχής έγειρε μια σφοδρή εχθρότητα προς το ιερότατο σύμβολο του Σταυρού. Ήδη ο Απόστολος Παύλος επεσήμανε αυτή την δαιμονική εχθρότητα, κάνοντας λόγο για «εχθρούς του σταυρού». Αντίθετα, δεν παρέλειπε να τονίζει πως «εμοί δε μη γένοιτο καυχάσθαι ει μη εν τω σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δι’ ου εμοί κόσμος εσταύρωται καγώ τω κόσμω» (Γαλ.6,14), δίνοντας το έναυσμα στους χριστιανούς να είναι και για τους ίδιος καύχημα και τιμή, αλλά και έλεγχος για τους αρνητές της τιμής του. Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί ο λόγος του: «νυν δε και κλαίων λέγω, τους εχθρούς του σταυρού του Χριστού» (Φιλιπ.3,18). Κλαίει και θρηνεί ο μεγάλος Απόστολος για τα τραγικά θύματα του διαβόλου, τους εχθρούς του σταυρού, οι οποίοι απεχθάνονται αυτό το τρομερό όπλο κατά του Σατανά και αρνούνται να «σταυρώσουν» τον εντός αυτών παλαιό άνθρωπο της πτώσεως, της φθοράς και του θανάτου.
Η εχθρότητα αυτή συνεχίζεται σε όλη την ιστορική πορεία της Εκκλησίας μας, εκφραζόμενη και εφαρμοζόμενη από τους ποικιλώνυμους αιρετικούς. Εκκλησιαστικοί συγγραφείς μας πληροφορούν πως οι πρώτοι αιρετικοί που απεχθάνονταν και εχθρεύονταν τον Τίμιο Σταυρό ήταν οι Γνωστικοί, οι οποίοι έφτασαν κάποιοι στο σημείο να τον βεβηλώνουν, αντικαθιστώντας τον με μαγικά σύμβολα, ακόμη και με γεννητικά όργανα!
Μεγάλος εχθρός του Σταυρού είναι επίσης και το Ισλάμ, το οποίο, όπως είναι γνωστό, είναι στην ουσία ακραία χριστιανική αίρεση (μανιχαϊσμός, δοκητισμός, νεστοριανισμός, μονοφυσιτισμός, κλπ), και έτσι τον θεωρούσαν οι Πατέρες (π. χ. Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς). Μεταξύ των άλλων κακοδοξιών και παραδοξοτήτων αρνείται και την σταύρωση του Χριστού, ακλουθώντας την αίρεση του δοκητισμού, ότι δήθεν κάποιος άλλος που του έμοιαζε ανέβηκε στο σταυρό (Σούρα 4:157-158). Κατά συνέπεια ο Σταυρός για τους μουσουλμάνους αποτελεί «μύθευμα» του Χριστιανισμού και αποκρουστικό σύμβολο, το οποίο όχι απλά τον απεχθάνονται, αλλά και τον πολεμούν και τον βεβηλώνουν. Αναφέρεται πως κατά την άλωση της Πόλης (1453), η αφαίρεση του Σταυρού από τον τρούλο της Αγίας Σοφίας υπήρξε προϋπόθεση για να εισέλθει ο Πορθητής και να προσευχηθεί. Δημοσιογραφικές αποκαλύψεις φέρνουν στο φώς συχνά περιπτώσεις βεβήλωσης σταυρών, αλλά και επιθέσεις σε αυτοκίνητα, ακόμα και σε πρόσωπα, που φέρουν εμφανείς σταυρούς!
Οι Προτεστάντες όλων των αποχρώσεων αρνούνται και αυτοί να προσφέρουν τιμή και προσκύνηση στον Τίμιο Σταυρό, τον οποίο χρησιμοποιούν μόνο ως διακοσμητικό στοιχείο, διότι την προσκύνησή του την θεωρούν «ειδωλολατρία»!
Ιδιαίτερη και μάλιστα σφοδρή εχθρότητα προς τον Τίμιο Σταυρό εκδηλώνουν οι οπαδοί της «Εταιρείας Σκοπιά», οι γνωστοί μας «Μάρτυρες του Ιεχωβά». Επ’ αυτού διαφωτιστικός είναι ο π. Βασίλειος Γεωργόπουλος, Επ. Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ: «Δεν υπάρχει αίρεση στον κόσμο που να δείχνει τέτοια δαιμονική περιφρόνηση και απέχθεια προς τον Τίμιο και ζωοποιό Σταυρό από τους “Μάρτυρες του Ιεχωβά”. Στα έντυπά τους κατά τρόπο αυθαίρετο , ανιστόρητο και διαστρεβλωτικό αρνούνται τον χαρακτήρα και την παραδεδομένη μορφή του Τιμίου Σταυρού και τον εξεικονίζουν ως ένα κάθετο δοκάρι πάνω στο οποίο κρεμάστηκε ο Χριστός. Αναφερόμενοι στο Σταυρό τον χαρακτηρίζουν ως “πάσσαλο” και “ξύλο βασανισμού” ή “ξύλο εκτέλεσης”. Είναι, μάλιστα , τέτοια η αποστροφή τους που δε δίστασαν να αντικαταστήσουν την λέξη Σταυρός με τη φράση “ξύλο του βασανισμού”, και το ρήμα σταύρωσαν με το “κρέμασαν” και σ’ αυτή τη χιλιαστική Μετάφραση Νέου Κόσμου της Αγ. Γραφής που δημιούργησε η εταιρεία “Σκοπιά”. Η Μετάφραση Νέου Κόσμου, ας σημειωθεί, ότι αποτελεί κυριολεκτικώς την πλέον βάναυση και χείριστη αλλοίωση του κειμένου της Αγ. Γραφής που έχει υπάρξει στην παγκόσμια ιστορία. Επιπλέον, για τους χιλιαστές η χρήση του σταυρού στη λατρεία θεωρείται ειδωλολατρία»[1].
Αλλά δεν ήταν εξ’ αρχής αυτή η στάση της Εταιρείας «Σκοπιά» για τον Τίμιο Σταυρό, καθ’ ότι αλλάζει κατά καιρούς τις δοξασίες της, ανάλογα με τα οικονομικά συμφέροντά της, τις οποίες ανάγει στον Ιεχωβά, ως δήθεν ότι αυτή είναι «ο μοναδικός αγωγός του Θεού», αδιαφορώντας αν έτσι εκθέτουν τον ίδιο το Θεό, ότι αλλάζει γνώμες! Όπως μας πληροφορεί ο Καθηγητής π. Β. Γεωργόπουλος: «Αυτές οι χιλιαστικές πλάνες ανήκουν στην πνευματική τροφή, με την οποία ο Ιεχωβά προμηθεύει αποκλειστικά μόνο μέσω της ορατής οργάνωσής του, της “Σκοπιάς”, τους λάτρεις του, τους άμισθους πλασιέ δηλαδή των εντύπων της μετοχικής εταιρείας” Σκοπιά “. Η παλαιότερη όμως ιστορία, πρακτική και διδασκαλία της “Σκοπιάς” είναι και για το θέμα του Τιμίου Σταυρού μια ατράνταχτη απόδειξη, ότι η χιλιαστική εταιρεία ψεύδεται, παραπληροφορεί και αλλάζει κατά καιρούς τις διδασκαλίες της. Τούτο μαρτυρείται με εξαιρετική σαφήνεια από το γεγονός ότι ο Τίμιος Σταυρός με την ιστορική παραδοσιακή του μορφή εντός στέμματος αποτελούσε το σήμα αναγνώρισης των χιλιαστών μέχρι το 1931 και ευρίσκετο στο εξώφυλλο του περιοδικού Σκοπιά»[2].
Είναι επίσης χαρακτηριστικό πως, εκτός από τον πρώτο πρόεδρο της Εταιρείας Κάρολο Ρώσελ (1852 – 1916) και ο δεύτερος πρόεδρος Ιωσήφ Ρόδερφορδ (1869-1942), τιμούσαν και εικόνιζαν στα έντυπά τους τον Σταυρό. Ο δεύτερος, στο βιβλίο του «Η Κιθάρα του Θεού» (1925), εικονίζει τον Εσταυρωμένο πάνω σε σταυρό στη παραδοσιακή του μορφή (βλ. σ. 124)! Και το σπουδαιότερο, στο εν λόγω σύγγραμμα έγραψε τα εξής εγκωμιαστικά για το Σταυρό: «Η απολυτρωτική τιμή επρομηθεύθη επί του σταυρού. Ο σταυρός του Χριστού είναι ο μέγας άξων της αληθείας, ο άξων της θείας των πραγμάτων διατάξεως, από του οποίου ακτινοβολούσιν αι ελπίδες των ανθρώπων. Όταν δε πάντες έλθωσιν εις επίγνωσιν του γεγονότος τούτου, και πάντες οι ευπειθείς θα έχωσιν ωφεληθή εκ της αξίας της απολυτρωτικής θυσίας, τότε μεγάλη αγαλλίασις θα επέλθη εις το ανθρώπινον γένος.(…)Τότε πάντες επ’ αληθείας θα δύνανται να ψάλλωσιν : Εις τον σταυρόν του Χριστού εγκαυχώμαι• Όστις πυργούται υπέρ πάντα τα ναυάγια του χρόνου• Πάσα της ιεράς ιστορίας η αίγλη συγκεντρούται πέριξ της υπερόχου αυτού κορυφής»[3]!
Ο Καθηγητής π. Β. Γεωργόπουλος καταλήγει την ειρημένη εργασία του με την φράση: «Η ιστορία της μετοχικής εταιρείας “Σκοπιά “είναι ο πλέον επιφανής και αδιάψευστος μάρτυρας κατηγορίας της για το τι όντως είναι». Που σημαίνει ότι όχι μόνον δεν μπορεί να είναι «ο αγωγός του μηνύματος του Θεού», αλλά ξεκάθαρα ένα σύστημα ψευδοπροφητειών και επαγγελιών, προερχόμενες από τον Σατανά! Όπως όλες οι κακοδοξίες της, έτσι και η απέχθεια προς τον Τίμιο Σταυρό είναι δαιμονικής προέλευσης, για την απομάκρυνση των ανθρώπων από την αγιαστική χάρη του Θεού και την δύναμη του Τιμίου Σταυρού. Μόνον ο διάβολος επιδιώκει την αποκοπή μας από Αυτόν!
Υπάρχουν βεβαίως και άλλοι θλιβεροί εχθροί του Σταυρού του Κυρίου. Είναι οι τραγικοί λάτρεις του Εωσφόρου, οι οποίοι τον βεβηλώνουν στις αποκρουστικές και φρικώδεις τελετές τους και τον παριστάνουν ανάποδο! Είναι οι άθεοι οι οποίοι απαιτούν την απομάκρυνσή του από τους δημόσιους χώρους. Είναι οι χλιαροί και δεισιδαίμονες οι οποίοι δεν αντέχουν την θέα του, διότι τον συνδυάζουν με τους σταυρούς των ταφικών μνημείων. Είναι οι διάφοροι «καλλιτέχνες», οι οποίοι τον βεβηλώνουν στα «έργα» τους για να προκαλέσουν τους πιστούς και έτσι να τα διαφημίσουν. Είναι τέλος οι ακόλουθοι των νεωστί εμφανιζόμενων «παρελάσεων υπερηφάνειας», των ομοφυλόφιλων και φίλων των ομοφυλοφίλων, οι οποίοι τον βεβηλώνουν δημόσια και επιδεικτικά, για να δείξουν την εχθρότητά τους προς την χριστιανική πίστη, η οποία ελέγχει την φοβερή αμαρτία της ομοφυλοφιλίας!
Κλείνουμε την ανακοίνωσή μας με την παρότρυνση προς τους αγαπητούς πιστούς της Μητροπολιτικής μας Περιφέρειας και τους αγαπητούς αναγνώστες μας, να μην παρασυρόμαστε από τις παραφωνίες των εχθρών του Σταυρού. Να μην θεωρούμε την προσκύνηση του ως δήθεν «ειδωλολατρία», διότι η Ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού εξαγίασε την κτιστή δημιουργία Του, η οποία είχε πληγεί από την πτώση του ανθρώπου, ο οποίος είχε ταχθεί, ως ψυχοσωματική οντότητα, να είναι ο σύνδεσμος του κτιστού κόσμου προς το άκτιστο. Το πανάχραντο Αίμα Του, το οποίο έρευσε επάνω στο ξύλο του Σταυρού, όχι μόνο εξαγίασε το ίδιο, αλλά και δι’ αυτού ολόκληρη την κτίση! Οφείλουμε να τον τιμάμε και να εξαγιαζόμαστε από αυτόν, διότι η όποια τιμή και προσκύνηση προς αυτόν διαβαίνει προς τον Κύριό μας και Λυτρωτή μας Χριστό, του Οποίου ο Τίμιος Σταυρός αποτελεί το αιώνιο «σημείο», το οποίο θα φανεί πρώτο, στα φοβερά γεγονότα των εσχάτων. Όταν ρώτησαν οι μαθητές Του τον Κύριο «πότε ταύτα έσται και τι το σημείον τής σης παρουσίας και συντελείας τού αιώνος;» (Ματθ.24,3), τους απάντησε πως θα συμβούν όταν, συν τοις άλλοις, «φανήσεται το σημείον τού υιού τού ανθρώπου εν ουρανώ, και τότε κόψονται πάσαι αι φυλαί τής γης, και όψονται τον υιόν τού ανθρώπου ερχόμενον επί τών νεφελών τού ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής» (Ματθ.24,30). Και ως «σημείον του υιού του ανθρώπου» οι Άγιοι Πατέρες θεωρούν τον Τίμιο Σταυρό, ο οποίος θα φανεί «ὥσπερ ἡ ἀστραπὴ ἐξέρχεται ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ φαίνεται ἕως δυσμῶν, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου» (Ματθ.24,27).
Ας βάλλουμε λοιπόν στη ζωή μας τον Τίμιο Σταυρό και ας την καταστήσουμε «σταυρική», δηλαδή να γίνουμε μέτοχοι του εκουσίου «θανάτου» μας, της νέκρωσης του εν ημίν υπάρχοντος «παλαιού ανθρώπου», ώστε ανακαινισμένοι εν Χριστώ, να βαδίζουμε την οδό της σωτηρίας, η οποία οδηγεί στην αιώνια ζωή και η οποία είναι, σύμφωνα με την διαβεβαίωση του Κυρίου μας, η μετοχή μας στην ουράνια και ατελεύτητη δόξα του Θεού, η κατά χάριν θέωσή μας, την οποία αρνούνται οι ποικιλώνυμοι αιρετικοί!
Ακολουθώντας, τέλος, τον Ιερό Χρυσόστομο, οφείλουμε, «Πάντες επί μετώπου Σταυρόν περιφέρομεν, ον μόνον ουκ αισχυνόμενοι, αλλά και εγκαλλωπιζόμενοι τούτω· ου γαρ ιδιώται μόνον, αλλά και αυτοί οι τα διαδήματα περικείμενοι επί του μετώπου υπέρ τα διαδήματα αυτών βαστάζουσι»[4] Και «Πανταχού το σύμβολον ημίν του Σταυρού (ας) παρίσταται… και επί οικίας, και επί τοίχων και επί θυρίδων και επί των μετώπων και επί της διανοίας μετά πολλής επιγράφομεν αυτόν της σπονδής»[5]!
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών
[1]https://www.pemptousia.gr/2022/03/i-chiliastes-ke-o-timios-stavros-tou-kiriou/
[2]Όπου ανωτέρω και Πρωτ. Αντ. Αλεβιζοπούλου, ” Μάρτυρες του Ιεχωβά” και Ορθοδοξία, τόμος Γ΄, Αθήναι 1995, σσ. 102 -103 .
[3]Ιωσήφ Ρόδερφορδ, Η Κιθάρα του Πνεύματος, σελ. 154.
[4] Χρυσ. εις τον ψαλμ. ρι’
[5] Χρυσ. εις την προσκυν. του Τίμιου Σταυρού, τομ. Ε’. ομιλ. ρλθ’ εκδ. Ετώνης 1612, σελ. 879.
