Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
Ἐν Πειραιεῖ τῆ 11ῃ/11/2015
Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ ἀπέστειλε τήν ἀκόλουθη ἐπιστολή πρός τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μέ ἀφορμή τήν προώθηση ἀπό τό Ὑπουργεῖο Δικαιοσύνης πρός διαβούλευση τοῦ σχεδίου Νόμου περί συμφώνου συμβιώσεως ζητώντας τήν ἔκτακτη σύγκλιση τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
ΕΚ ΤΗΣ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 11ῃ Νοεμβρίου 2015
«᾿Αριθμ. Πρωτ. 1253
Πρός τήν
Ἱεράν Σύνοδον
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
Ἰω. Γενναδίου 14
115 21 ΑΘΗΝΑΙ
Μακαριώτατε Ἅγιε Πρόεδρε,
Σεβασμιώτατοι Συνοδικοί Σύνεδροι,
Μετά πολλῆς ὀδύνης καί θλίψεως παρακολουθῶ τήν προώθησι ὑπό τῆς παρούσης Κυβερνήσεως τῆς θεσμοθετήσεως τοῦ σαπροτάτου πάθους τῆς ὁμοφυλοφιλίας ὡς γενετησίου δῆθεν προσανατολισμοῦ τοῦ ἀνθρωπίνου ὄντος, πού δεῖται ἐννόμου προστασίας καί πού πρέπει νά παράγῃ ἔννομες συνέπειες ἐξομοιούμενο μέ τήν κατά φύσι ἀνθρωπίνη σεξουαλικότητα, ἐμφανιζόμενο ὡς δῆθεν ἀνθρώπινο δικαίωμα, τήν στιγμήν πού οὐδεμίαν σχέσι ἔχει μέ τήν ἀνθρώπινη φύσι ἀλλά ἀποτελεῖ ψυχοπαθολογική ἐκτροπή ἀπό αὐτήν, συνεχίζουσα τό «καλό» ἔργο τῆς προηγουμένης Κυβερνήσεως πού μέ τόν γνωστό ἀντιρατσιστικό νόμο θεσμοθέτησε καί ἕτερο «γενετήσιο προσανατολισμό». Θεσμοθετεῖται ἑπομένως ἡ ἀνατροπή τῆς ἀνθρώπινης ὀντολογίας, θεσμοθετεῖται ἡ παράχρηση τοῦ ἀνθρωπίνου ὀργανισμοῦ, θεσμοθετεῖται ἡ ψυχοπαθολογική ἐκτροπή ἐκ τῆς θεοσδότου ἀνθρωπίνης σεξουαλικότητος πού ἀποτελεῖ ἱερό ἐφαλτήριο γιά τήν συνδημιουργία μετά τοῦ αἰωνίου Θεοῦ κτιστῶν μέν ἀλλά ἀθανάτων ἀνθρώπων, θεμελιώνεται ἡ ἀποδόμησι τοῦ πανιέρου θεσμοῦ τῆς οἰκογενείας καί ἐφαρμόζεται μεθοδικότατα ὁ σχεδιασμός τοῦ διεθνιστικοῦ σιωνιστικοῦ παράγοντα γιά μία μεταχριστιανική Ἑλλάδα.
Ἡ ἀνάρτησι καί ἡ διαβούλεσι τοῦ πολυνομοσχεδίου τοῦ Ὑπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας καί Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων γιά τή νέα μορφή τοῦ Συμφώνου Συμβίωσης ὅπου ἐξομοιώνεται πλέον ὁ «κολοφών» τῶν κακῶν κατά τόν ἱερό Χρυσόστομο, τό αἴσχιστο καί ἀτιμωτικό πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας μέ τόν κατά φύσι γενετήσιο προσανατολισμό καί προβλέπονται ἔννομα δικαιώματα καί ἔννομες συνέπειες ἀπό τήν δικαιοπρακτική αὐτή συμβίωση, θέτει μεῖζον ἠθικό καί πνευματικό θέμα.
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὡς Σῶμα Χριστοῦ, εἶναι τό ἰατρεῖο τῶν ψυχικῶν καί σωματικῶν παθῶν καί ἡ χώρα τῶν μεταποιουμένων ἁμαρτωλῶν, καί ὄχι τῶν σατανικῶς καί ἀμετανοήτως ἐμμενόντων στήν διαστροφή τῆς ἀληθείας καί τῆς ἀνθρωπίνης ἀξιοπρεπείας καί ὀντολογίας.
Διαχρονικά, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ, ἀγωνιζομένη ἐπί τῆς Γῆς, στηλιτεύει τήν πολυποίκιλη τραγικότητα τῆς εἰδεχθοῦς ἁμαρτίας, ὡς ἀποκοπῆς καί σχάσης ἀπό τήν κοινωνία μέ τόν Ζῶντα Θεό, τόν Δημιουργό τῆς ζωῆς, καί ὄχι τόν ἁμαρτωλό ἄνθρωπο, τόν ὁποίο περιθάλπει διά τῶν εὐχῶν καί τῶν ἱερῶν μυστηρίων της καί περιβάλλει μέ ἄφατη στοργή καί συμπάθεια, ἐφαρμόζοντας κατά περίπτωση καί τήν οἰκονομία, μέσω τῆς ὁποίας ρυθμίζει τήν ἐπιστροφή καί ἀνάνηψή του.
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία σέβεται τήν προσωπική καί ἰδιωτική ζωή κάθε προσώπου, ὡς ὑπεύθυνη ἐλεύθερη ἐπιλογή. Δέν ἔχει πρόθεση οὔτε νά ἐπέμβει ρατσιστικά οὔτε νά ἀναστείλει δικαιώματα καί ἐλευθερίες.
Ἡ ἀπενοχοποίηση, ὅμως, τοῦ ἐγκλήματος τῆς ἀνατροπῆς τῆς ἀνθρωπίνης ὀντολογίας καί φυσιολογίας, μέ τήν θεσμική ἀναγνώριση τῶν αἰσχίστων παθῶν τῆς ὁμοφυλοφιλίας σήμερα, τῆς παιδοφιλίας αὔριο (βλ. Ὀλλανδία) καί τῆς κτηνοβασίας μεθαύριο (βλ. Γερμανία), ἀποτελεῖ ἀσύγγνωστο καί τερατῶδες κακούργημα εἰς βάρος τοῦ αἰωνίου Θεοῦ καί τοῦ ἀνθρωπίνου ὄντος, τό ὁποῖο ἐξισώνεται πλήρως μέ τήν ὕβρη τῶν Σοδόμων καί Γομμόρων. Ἡ ἀθώωση, ὑποστήριξη καί παρουσίαση τῶν αἰσχρῶν καί ἀτίμων παθῶν ὡς φυσιολογικῆς καταστάσεως καί ὡς ἁπλῆς διαφορετικότητος προσκρούει εἰς τήν πανανθρώπινη συνείδηση, ἡ ὁποία ἀνά τούς αἰῶνες γνωρίζει ὡς φυσιολογική σεξουαλική συμπεριφορά τίς σχέσεις ἀνάμεσα στόν ἄνδρα καί τήν γυναίκα, στό ἄρσεν καί τό θῆλυ. Αὐτή εἶναι ἡ ἀνθρώπινη φυσιολογία καί ὀντολογία. Κάθε ἄλλη σχέση ἀνατρέπει τήν ἀνθρώπινη ὀντολογία, ὡς παρά φύσιν ἐκτροπή, ἡ ὁποία δέν παρατηρεῖται οὔτε καί στά ζῶα, παρά τά κατασκευασθέντα «ντοκυμαντέρς» τοῦ Σιωνιστικοῦ συστήματος.
Ἰδιαίτερα ἡ Ἁγία Γραφή, πού ἐκφράζει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τοῦ Δημιουργοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί σοφοῦ Γνώστη τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, καταδικάζει τήν ὁμοφυλοφιλία ὡς πάθος, ἀτιμία καί ἀσχημοσύνη, τό ὁποῖο τιμωρήθηκε αὐστηρά μέ φωτιά καί θειάφι στήν πόλη τῶν Σοδόμων καί Γομόρων. Γιά τό σύνολο τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι τό πιό σιχαμερό καί ἀκάθαρτο ἁμάρτημα καίἀποτελεῖ μεγάλη ἀσέβεια πρός τόν Θεό – Δημιουργό τοῦ ἀνθρώπου σέ ἄρσεν καί θῆλυ καί βλάσφημη κατάργηση τοῦ Εὐαγγελίου.
Ἡ δημόσια προβολή τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ἐκτός τοῦ ὅτι προσβάλλει τήν δημόσια αἰδώ καί τήν θρησκευτική μας συνείδηση, στέλνει πρός τούς νέους μηνύματα ἀνώμαλης σεξουαλικῆς συμπεριφορᾶς καί ἀποτελεῖ τορπίλλη στά θεμέλια τῆς ἑλληνικῆς οἰκογένειας καί τῆς κοινωνίας, ἀλλά καί αἰτία ψυχοπαθολογικῶν διαταραχῶν εἰς τά παιδιά, πού θά ἀνατραφοῦν ἀπό ὁμοφυλόφυλα ζεύγη, ὅπως ἐπιδιώκεται. Ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς προσθέτει καὶ τὸν τρόπο ζωῆς τῶν Σοδομιτῶν, ὅμοιο πρὸς τὴν ζωὴ τῶν ἀνθρώπων πρὸ τοῦ κατακλυσμοῦ : «Καὶ καθὼς ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Νῶε, οὕτως ἔσται καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου· ἤσθιον, ἔπινον, ἐγάμουν, ἐξεγαμίζοντο, ἄχρι ἧς ἡμέρας εἰσῆλθε Νῶε εἰς τὴν κιβωτόν, καὶ ἦλθεν ὁ κατακλυσμὸς καὶ ἀπώλεσεν ἅπαντας. Ὁμοίως καὶ ὡς ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Λώτ· ἤσθιον, ἔπινον, ἠγόραζον, ἐπώλουν, ἐφύτευον, ᾠκοδόμουν· ᾗ δὲ ἡμέρᾳ ἐξῆλθε Λὼτ ἀπὸ Σοδόμων, ἔβρεξε πῦρ καὶ θεῖον ἀπ᾽ οὐρανοῦ καὶ ἀπώλεσεν ἅπαντας».
Μέσα, λοιπὸν, εἰς τὴν καινὴ κτίση τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ ὁ καινὸς, ὁ νέος ἄνθρωπος, ποὺ κτίσθηκε ἐν Χριστῷ, θάπτει τὸν παλαιὸ ἄνθρωπο, νεκρώνει τὰ πάθη καὶ τὶς ἁμαρτίες καὶ πραγματοποιεῖ τὸ θαῦμα τῆς μεταμορφώσεώς του κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ κατ᾽ εἰκόνα Χριστοῦ. Ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ζοῦμε αὐτὸ τὸ θαῦμα· ἡ ἄγονη πρὶν καὶ στεῖρα ἀνθρωπότητα γέννησε καὶ καρποφόρησε ἑκατομμύρια ἁγίων ἀνθρώπων, ὁσίων, ἀσκητῶν, παρθένων, νέων καὶ νεανίδων, ποὺ κατόρθωσαν μὲ τοὺς πνευματικούς τους ἀγῶνες ὄχι νὰ ἀποφύγουν ἁπλῶς τὸ παρὰ φύσιν καὶ νὰ μείνουν στὸ κατὰ φύσιν, ἀλλὰ νὰ φθάσουν καὶ στὸ ὑπὲρ φύσιν, ἐκπλήττοντας ἀκόμη καὶ τοὺς ἀγγέλους, ποὺ ἔβλεπαν ἀνθρώπους συνδεδεμένους μὲ σάρκα νὰ κατανικοῦν τὸν ἄσαρκο Σατανᾶ καὶ νὰ συναγωνίζονται τοὺς ἀγγέλους. Οἱ ὕμνοι πρὸς τοὺς ὁσίους ἀσκητές αὐτὰ τὰ κατορθώματα ἐξυμνοῦν. Διδάσκουν οἱ ὅσιοι ἄνδρες καὶ οἱ ὅσιες γυναῖκες «ὑπερορᾶν μὲν σαρκός, παρέρχεται γάρ, ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς πράγματος ἀθανάτου». Ἔζησαν ὡς «ἄσαρκοι» ἐπὶ τῆς γῆς, ὡς «ἐν σώματι ἄγγελοι», «τῶν δαιμόνων ὤλεσαν τὰς φάλαγγας, τῶν ἀγγέλων ἔφθασαν τὰ τάγματα, ὧν τὸν βίον ἀμέμπτως ἐζήλωσαν».
Ἡ σχέση μέ τόν Θεό εἶναι βέβαια θέμα ἐλευθέρας ἐπιλογῆς, κατά τήν διάρκεια τῆς ἐπιγείου ζωῆς. Ὁ Πανάγιος, ὅμως, Θεός, εἰς τό ἐπέκεινα, εἰς τήν ἄλλη, τήν αἰώνια ζωή, ὅταν ἅπασα ἡ ἀνθρωπότης θά ὑποστεῖ τήν κοινή καί καθολική κρίση, ὅπου «οὐκ ἔστι μετάνοια», θά στηλιτεύσει, ὅπως ἀποδεικνύεται μέσω τῶν Ἱερῶν Γραφῶν, τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν Ἁγίων Πατέρων, καί τήν ἁμαρτία καί τόν ἁμαρτωλό. Οἱ φρικώδεις λόγοι τοῦ Σαρκωθέντος Θεοῦ Λόγου, «Πορεύεσθε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τό πῦρ τό αἰώνιον τό ἠτοιμασμένο τω διαβόλῳ καί τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ». Ἄρα, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, δι’ ἀλαθήτου ἀποφάνσεως Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἔχει ἀπορρίψει καί καταδικάσει αὐτή τήν θεωρία. Ἄλλωστε, ἡ ἐσφαλμένη ἄποψη ὅτι ἡ κόλαση ἔχει τέλος, ἔρχεται σέ σφοδρή σύγκρουση μέ ἁγιογραφικά χωρία, ὅπου ὀφθαλμοφανῶς κηρύττεται ὅτι ἡ κόλαση εἶναι αἰώνια, ὅπως τά Mτθ. 25,46, Μρκ. 3,29, Β΄ Θεσ. 1,9 καί Ἀποκ. 14,11.
Ἀπό τά ἀνωτέρω ἀποδεικνύεται πασίδηλα ὅτι ἡ δῆθεν σχετική πρόοδος καί δημοκρατική εὐαισθησία, τά δῆθεν σχετικά «ἀνθρώπινα δικαιώματα» καί ὁ δῆθεν ἐλεύθερος αὐτοπροσδιορισμός καί προσανατολισμός περί τό γενετήσιο ἔνστικτο καί τήν ταυτότητα τοῦ φύλου δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἡ καταβαράρθρωση καί ὁ καταποντισμός τῆς ἀνθρωπίνης ἐλευθερίας καί ἀξιοπρέπειας καί ὁ πλήρης εὐτελισμός τῆς ἐννοίας «ἄνθρωπος», πού εἰς τήν ἑλληνική γλώσσα σύγκειται ἀπό τό ἐπίρρημα «ἄνω» καί τό ρῆμα «θρώσκω», πού σημαίνει «ἄνω βλέπω, ἄνω φέρομαι». Εἶναι ἐνδεικτικό τῆς τραγελαφικῆς αὐτῆς ψευδοπροόδου ὅτι ἱστορικῶς μιμεῖται τά ὁμοειδῆ ἐγκλήματα τοῦ παράφρονος Ρωμαίου Αὐτοκράτορος Νέρωνος πού ἀναφέρονται εἰς τήν ἔγκριτη Ρωμαϊκή Ἱστορία τοῦ Κασίου Δίωνος, κατά τήν ὁποία ὁ ἀνισόρροπος αὐτός ἐγκληματίας συνῆψε «γάμο» μέ δύο Ἕληνας ἀπελευθέρους τόν «ἀνδρώδη» Πυθαγόρα καί τόν «γυναικώδη» Σπόρο, τόν ὁποῖο κατέστησε ἐκτομία καί ὀνόμασε Σαβίνα. Τόση πρόοδος λοιπόν!
Ὅσα καί ἄν διανοοῦνται διεστραμμένα οἱ ἄνθρωποι, ὅσες καί ἄν εἶναι οἱ δαιμονικῆς ἐμπνεύσεως ἀστάθειές τους, καί ὅποια θέση κι ἄν ἔχουν στόν κόσμο τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου, σύντομα ὁ καθένας μας θά βιώσει τήν Ἀλήθεια τοῦ Ζῶντος Θεοῦ, καί ἤδη ἀπό αὐτῆς τῆς ζωῆς προγεύεται τοῦ Παραδείσου καί τῆς Κολάσεως, ὅπως μαρτυρεῖ ἡ φωνή τῆς συνειδήσεως. Ἐπιπροσθέτως, θά πρέπει νά ληφθεῖ ὑπ’ ὄψιν ὅτι γιά τόν κάθε ἄνθρωπο ἡ Δευτέρα Παρουσία δέν θά ἐπισυμβεῖ σέ ἕνα ἀπώτατο ἀπροσδιόριστο μέλλον, ἀλλά στήν ὁριακή στιγμή τοῦ θανάτου του, ὁ ὁποῖος ὡς κλέπτης ἔρχεται «ὀψέ ἤ μεσονυκτίου ἤ ἀλεκτροφωνίας ἤ πρωΐ»
Ἀντιλαμβανόμενοι ὅτι ἡ παροῦσα Κυβέρνησις ἄρχεται τῆς ὑλοποιήσεως τοῦ σχεδιασμοῦ διά τήν μεταχριστιανική Ἑλλάδα, θέτουσα ἤδη καί τό θέμα τοῦ δῆθεν «ἀναστοχασμοῦ» περί τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν εἰς τήν ἐκπαίδευση, ταπεινῶς φρονῶ ὅτι μετά τήν σταθεροποίηση τῶν οἰκονομικῶν τῆς χώρας θά ἀρχίσει ἡ κατά μέτωπον ἐπίθεση κατά τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας διά τόν κατά τούς κυβερνώντας «σοσιαλιστικό μετασχηματισμό» τῆς κοινωνίας. Εἰς αὐτόν τόν ἀποδομητικόν τους ρόλο πού ἔχει ὡς ἐφαλτήριο τό ἀθεϊστικό τους ἰδεολόγημα συναντῶνται μέ τήν βούλησι τοῦ Διεθνοῦς Σιωνιστικοῦ τέρατος καί τῶν διαφόρων μισθάρνων ἰνστρουκτόρων του στά ΜΜΕ, στήν διανόηση, στήν πολιτική δράση, στίς διάφορες ΜΚΟ, ἀκόμη καί ἐντός τῆς Θεολογικῆς ἐπιστήμης, καθώς καί μέ τή βούλησι τῶν κομματικῶν σχηματισμῶν τῆς Δημοκρατικῆς Συμπαράταξης καί τοῦ Ποταμιοῦ.
Μέ δεδομένο ὅτι ἡ ὁμόδοξος Ἐκκλησία τῆς Μολδαβίας μέ ἀφορμή ἀνάλογη νομοθετική πρωτοβουλία τῆς Πολιτείας, προέβη εἰς τόν κατά τούς ἱερούς Κανόνας καί τόν Εὐαγγελικόν Λόγον ἀναθεματισμόν τῶν αὐτουργῶν τῆς ἐγκληματικῆς αὐτῆς ἀνατροπῆς τοῦ θείου καί τοῦ ἀνθρωπίνου δικαίου, ἵνα διασώση τό ποίμνιόν Της ἐκ τῆς πνευματικῆς αὐτῆς λαίλαπος καί τῆς ἀμβλύνσεως τῆς ἠθικῆς συνειδήσεως τῶν ἀνθρώπων καί τοῦ φρικώδους διαμονικῆς ἐμπνεύσεως πανηδονισμοῦ, ταπεινῶς ὑποβάλλω τήν αἴτησι ἵνα ἐν τῇ ἔμφρονι Ὑμετέρᾳ κρίσει ἀποφασίσητε τήν ἔκτακτον σύγκλησι τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος διά τήν ἐπίσημον κατάγνωσι τοῦ ἐπιχειρουμένου ἀνοσιουργήματος, διά τό ὁποῖο ἤδη ὁ πνευματικός νόμος ἤρχισε νά λειτουργῆ διά τόν πρωταίτιο κ. Ὑπουργό ὁ ὁποῖος «ἄρχεται λαμβάνων τήν ἔνδικον μισθαποδοσίαν» Του ὅπως ἡ σοβαρή καταγγελία τοῦ τέως ὁμοτέχνου του Ὑπουργοῦ κ. Γ. Πανούση ἀποδεικνύει.
Ἐν ταὐτῷ ταπεινῶς ἀναφέρω τῇ Ἱερᾷ Συνόδῳ ὅτι ἐνῷ διά τοῦ φυλλαδίου «Πρός τόν λαόν» γνωστοποιήθηκαν αἱ ἀποφάσεις τῆς ΙΣΙ τοῦ Ὀκτωβρίου 2014 διά τόν πανίερο θεσμό τῆς οἰκογενείας δέν ἔχει εἰσέτι ὑλοποιηθεῖ ἀπόφαση τῆς ΔΙΣ περί ἀποδοκιμασίας τοῦ σήμερον ἐπιχειρουμένου τολμήματος ἀνατροπῆς τῆς ἀνθρωπίνης ὀντολογίας καί παρίσταται εὐλόγως φρονῶ ἄμεσος ἀνάγκη ὑλοποιήσεως τῆς ὡς εἴρηται Ὑμετέρας Σεπτῆς Ἀποφάσεως.
Κατασπαζόμενος τάς Ὑμετέρας Σεπτάς Δεξιάς διατελῶ,
+ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ»
