᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 29ῃ Ἰανουαρίου 2013
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
Κραταιά πίστις τῶν Ἁγίων καί Θεοφόρων Πατέρων καί ὅλης τῆς ἁγιοπνευματικῆς παραδόσεως τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὅτι ἡ Ἐκκλησία σώζει καί δέν σώζεται ὡς καί ὅτι εἶναι Χριστοκεντρική καί ὄχι ἱεροκρατική μέ τόν Ἐπίσκοπον εἰς τύπον καί τόπον Χριστοῦ καί μέ τό πολίτευμα Αὐτῆς Συνοδικόν καί Ἱεραρχικόν. Ὁ,τιδήποτε ἕτερον πού ἀκούγεται κατά καιρούς καί ἐποχάς ἀποτελεῖ οἰστρηλατημένην εἰσήγησιν τοῦ βυθίου δράκοντος, τοῦ ἀρχαίου πτερνιστοῦ πού ἐπιδιώκει τήν σύγχυσιν καί τήν ἀπόκλισιν ἀπό τό δόγμα καί τό πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας. Διϊστορικό παράδειγμα ἡ πολυειδής ἔκπτωσις τοῦ λεγομένου προτεσταντικοῦ κόσμου εἰς τόν ὁποῖον ὁ κάθε ἄνθρωπος συνιστᾶ καί «μίαν θρησκευτικήν κοινότητα». Τά ἀνωτέρω αὐτονόητα δυστυχῶς ἐλλείπουν ἀπό τά κείμενα τόσον τῶν ὑπογραψάντων τήν «ἔκκλησιν» διά τήν πρώην Ἱ. Μονήν Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Σκάλας Ναυπάκτου, ὡς καί τήν ἀδύναμον ἀνταπάντησιν εἰς τήν δόκιμον καί ἐμπεριστατωμένην ἀπάντησιν τοῦ οἰκείου Ἱεράρχου Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ.κ. Ἱεροθέου ὡς καί τήν «Διαμαρτυρία γιά μία ἐπισκοποκή αὐθαιρεσία». Οἱ ὑπογράψαντες τά ἀνωτέρω κείμενα χωρίς διάκρισιν, χωρίς γνῶσιν, χωρίς ἔρευναν τῶν πραγματικῶν περιστατικῶν προδήλως παρεβίασαν τήν ἐντολήν τοῦ Δομήτορος τῆς Ἐκκλησίας Κυρίου «μή κρίνετε τήν κατ’ὄψιν, ἀλλά τήν δικαίαν κρίσιν κρίνατε» (Ἰω. Ζ΄24) ἀνέλαβαν αὐτοκλήτως καθήκοντα εἰσαγγελικοῦ λειτουργοῦ, δικαστικοῦ συμβουλίου καί εἰς πρῶτον καί τελευταῖον βαθμόν δικαστηρίου καί ἀπεφάνθησαν: «Η δημόσια αυτή διαμαρτυρία μας δεν στοχεύει στην αποκατάσταση του π. Γεωργίου Δορμπαράκη στην ενορία του, κάτι που ο ίδιος άλλωστε μάς απέκλεισε υπό τις κρατούσες σήμερα συνθήκες. Αποσκοπεί όμως στη ευαισθητοποίηση του πληρώματος της Εκκλησίας, του ιερού κλήρου, αλλά και των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών απέναντι σε φαινόμενα αυθαιρεσίας και εξουσιαστικής βίας, τα οποία (περιττό να το τονίσουμε) δεν γίνονται πλέον ανεκτά από τους πιστούς όπως στο παρελθόν. Ιδίως μεσω της θεολογικής ανανέωσης των τελευταίων δεκαετιών έγινε φανερό πλέον πως τέτοιες πρακτικές υποσκάπτουν αυτή καθ’ εαυτή την φύση της Εκκλησίας και του σωστικού μηνύματός της.
Η ευχή και η προσευχή μας είναι να χρειάζονται στο εξής όλο και λιγώτερες παρεμβάσεις οι οποίες θα στοχεύουν στο να εμποδίσουν και να αναιρέσουν ενέργειες που διαταράσσουν την Εκκλησία και παραχαράσσουν το ορθόδοξο φρόνημα». (Διαμαρτυρία γιά μιά ἐπισκοπική αὐθαιρεσία).
Ἀπευθυνόμενος εἰς τό αἴσθημα δικαίου καί κανονικῆς τάξεως τοῦ ἁγιωτάτου καί εὐαγοῦς Κλήρου, τῶν μοναχικῶν ταγμάτων καί τοῦ φιλοθέου λαοῦ τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας παραθέτω τά νομικά καί κανονικά στοιχεῖα διά τήν προσαπτομένην ἀκρίτως εἰς τήν ἐλαχιστότητά μου δῆθεν ἐπισκοπική αὐθαιρεσία ἐκ τῶν ὁποίων συνάγεται ἀβιάστως ὅτι τά πραγματικά περιστατικά πού ἀναφέρονται εἶναι ἕωλα, ἀβάσιμα καί ἀνεπέρειστα. Ὁ Νόμος 590/1977 Περί Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος εἰς τό ἄρθρον 37 ἐδαφ. 7 διαλαμβάνει ὅτι: «7. Τακτικὸς ἐφημέριος μετατίθεται: α) τῇ αἰτήσει του, β) ἀποφάσει τῆς Δ.Ι.Σ. μετὰ ἠτιολογημένην πρότασιν τοῦ οἰκείου Ἀρχιερέως, τοῦ συνολικοῦ ἀριθμοῦ τῶν οὕτωσι μετατιθεμένων ἐν ἑκάστῃ Μητροπόλει μὴ δυναμένου νὰ ὑπερβῇ τοὺς τρεῖς κατ᾿ ἔτος, διὰ δὲ τὴν Ἱερὰν Ἀρχιεπισκοπὴν Ἀθηνῶν τοὺς δέκα καὶ γ) λόγῳ ποινῆς ἐπιβαλλομένης τελεσιδίκως ὑπὸ τοῦ Συνοδικοῦ Δικαστηρίου κατὰ τὰ εἰδκώτερον ἐν τῷ νόμῳ περὶ Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων ὁριζόμενα». Ἑπομένως ὁ Αἰδεσιμ. Πρωτοπρεσβύτερος κ. Γεώργιος Δορμπαράκης, τακτικός Ἐφημέριος τοῦ Ἱ. Ναοῦ Ἁγίας Παρασκευῆς Ν. Καλλιπόλεως Πειραιῶς μόνον μέ ἕναν ἐκ τῶν ὡς ἄνω τρόπων ἦτο δυνατόν νά ἀποχωρήση ἐκ τῆς τακτικῆς Ἐφημεριακῆς αὐτοῦ θέσεως, ὅπερ καί ἐγένετο ὡς προκύπτει ἐκ τῶν κατωτέρω ὑπηρεσιακῶν ἐγγράφων ταυταρίθμου αἰτήσεως ἀπό 11/1/2013 τοῦ π. Γεωργ. Δορμπαράκη καί τοῦ ὑπ’ ἀριθμ. 84/11.1.2013 ἀποδεκτηρίου ἐγγράφου τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος καί Ἀλμυροῦ κ.κ. Ἰγνατίου, γεγονός πού ὁμολογεῖται ἀφελῶς ἀπό τό κείμενον τῆς λεγομένης «διαμαρτυρίας» διά τῆς ἀναφορᾶς «παρά τό γεγονός ὅτι τυπικά ἐμφαίνεται σάν αἴτημά του νά λάβῃ ἀπολυτήριον. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἐξαναγκάσθηκε νά τό κάνει ἐπειδή τοῦ ζητήθηκε καί γιά νά μήν παραμείνει ὑπό τήν σοβαρή δυσμένεια τοῦ Μητροπολίτη».
Κατά τόν εὐφυέστατον φερόμενον συγγραφέα τῆς «διαμαρτυρίας» εἰς θέματα διοικήσεως καί κανονικῆς τάξεως ἡ τυπικότης δέν διασφαλίζει καί δέν ἀποδεικνύει τήν οὐσίαν. Εἶναι φαιδρόν νά γράφεται καί νά ὑπογράφεται ἀπό ἐξαιρέτους ἀδελφούς ὅτι Κληρικός μέ πολυετῆ διακονίαν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ ἀποχωρεῖ δῆθεν τῆς θέσεώς του «ἐπειδή τοῦ ζητήθηκε καί γιά νά μήν παραμείνη ὑπό τήν σοβαρή δυσμένεια τοῦ Μητροπολίτη». Μήπως ἡ Ἱ. Μητρόπολις Πειραιῶς εἶναι ἰδιοκτησία τοῦ Μητροπολίτου καί ἡ ἐφημερικαή θέσις τοῦ τακτικοῦ ἐφημερίου περιουσιακόν του δικαίωμα, ὥστε νά διορίζη καί νά ἀπολύη κατά τό δοκοῦν ὅταν εἶναι σαφέστατος ὁ Νόμος περί Καταστατικοῦ Χάρτου καί πᾶς Κληρικός δύναται νά ἀπευθυνθῆ διά τυχόν ἀδικοπραγία τοῦ οἰκείου Ἀρχιερέως εἰς τήν Ἀνωτάτην Ἐκκλησιαστικήν Ἀρχήν τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος κατ’ ἄρθρον 55 ἐδαφ. 1 καί 2; Τό τραγικόν τῆς ὑποθέσεως εἶναι ὅτι ἡ ἑκουσία ἀποχώρησις ἐκ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς καί ἡ ἔνταξις εἰς τήν Ἱ. Μητρόπολιν Δημητριάδος καί Ἀλμυροῦ τοῦ π. Γεωργίου Δορμπαράκη, ὅπως προκύπτει ἐκ τῶν ἀνωτέρω ἐγγράφων καί τῶν ἰσχυουσῶν νομικῶν καί κανονικῶν διατάξεων χαρακτηρίζεται εἰς τό κείμενον τῆς «διαμαρτυρίας» ὡς «αἰφνίδια ἀπόφαση τοῦ Μητροπολίτη χωρίς ἔστω μιά προσωπική ἀκρόαση προηγουμένως». Αὐθαιρέτως δηλαδή καί χωρίς γνῶσι τῶν πραγματικῶν περιστατικῶν χαρακτηρίζεται ἡ σύστασις ὑπό ἁρμοδίου ὑπηρεσιακοῦ προσώπου πρός τόν τότε Κληρικόν τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς π. Γεώργιον Δορμπαράκην ὅτι συνυπέγραψε ἕνα κείμενον πού ἀφεῶρα εἰς τήν Ἐκκλησιασικήν διοίκησιν ἑτέρας Ἱ. Μητροπόλεως, τῆς Ἱ. Μ. Ναυπάκτου, καί εἰς τάς ἐπί δύο τοὐλάχιστον δεκαετίας κανονικάς καί διοικητικάς ἀποφάσεις τῶν συνοδικῶν ὀργάνων, τόσον τῆς ΔΙΣ, ὅσον καί τῶν συνοδικῶν δικαστηρίων δίχα ἐρεύνης, γνώσεως καί ἐπισταμένης μελέτης τοῦ τεραστίου ὄγκου τῆς θλιβερᾶς αὐτῆς ὑποθέσεως ἐξισώνων τούς ὑπό τῆς Ἐκκλησίας τεθέντας ὑπό ἐπιτίμιον ἀκοινωνησίας μέ τά ἀνώτατα συνοδικά ὄργανα διοικήσεως Αὐτῆς καί τόν ὁμολογητήν καί βαθυνούστατον θεολογικόν γίγαντα Μητροπολίτην Ναυπάκτου καί ἁγ. Βλασίου κ.κ. Ἱερόθεον, τοῦ ὁποίου αἱ 500 θεολογικαί συγγραφαί πλουτίζουν τήν θεολογικήν γραμματείαν, ἀντιμετωπίζουν πατερικῶς καί ἀποτελεσματικῶς τάς κακοδοξίας τοῦ Μητροπολίτου Περγάμου κ.κ. Ἰωάννου, τήν μεταπατερικήν λύμην καί τίς κενοφωνίες τῶν μεταφράσεων τῶν λειτουργικῶν κειμένων, ἔχουσαι μεταφρασθεῖ καί εἰς 26 γλώσσας τῆς ὑφηλίου.
Εἶναι ἐξόχως ἀποκαλυπτική τοῦ ὅλου θέματος ἡ ἀναφορά τῆς «διαμαρτυρίας»: «Ἡ δημόσια αὐτή διαμαρτυρία μας δέν στοχεύει στήν ἀποκατάσταση τοῦ π. Γεωργίου Δορμπαράκη στήν ἐνορία του, κάτι πού ὁ ἴδιος ἄλλωστε μᾶς ἀπέκλεισε ὑπό τίς κρατοῦσες σήμερα συνθῆκες»(!!!) πού ἀποδεικνύει πασιδήλως ὅτι οἰκειοθελῶς ἀπεχώρησε ἐκ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως ὁ εἰρημένος Κληρικός ἐπειδή ἐθεώρησε ἑαυτόν δῆθεν θιχθέντα ἐκ τῆς ἐπισημάνσεως τῆς κανονικῶς καί ἐκκλησιολογικῶς ἐσφαλμένης του ἐνεργείας. Καί διά νά ἀποδειχθῆ εἰς πάντας ἡ ἀλήθεια πού στρεβλώνεται μέ τό ἀνωτέρω κείμενο ἐπαναλαμβάνεται δημοσίᾳ ἡ πρόσκλησις πού ἀπηυθύνθη εἰς τόν Αἰδεσιμ. π. Γεωργ. Δορμπαράκην δι’ ἐννίων ἐνοριτῶν του πού ἐπεσκέφθησαν τήν Ἱ. Μητρόπολιν νά ἐπανέλθη εἰς τήν ἐφημεριακήν αὐτοῦ θέσιν εἰς τήν Ἱ. Μητρόπολιν Πειραιῶς.
Ὅσον ἀφορᾶ εἰς τόν φερόμενον ὡς συντάκτην καί διακινητήν τῆς ἀνωτέρω διαμαρτυρίας Αἰδεσιμ. Πρωτοπρ. κ. Βασίλειον Θερμόν, Ἐφημέριον Ἱ. Ναοῦ Παμμεγ. Ταξιαρχῶν Σχηματαρίου Βοιωτίας καί κληρικόν τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Θηβῶν καί Λεβαδείας, ὡς φέρεται ἐκ τῆς δημοσιευθείσης προσκλήσεώς του διά τήν ὑπογραφήν τῆς ὡς ἄνω «διαμαρτυρίας» εἰς τήν ἱστοσελίδα http://efhmeris.blogspot.gr/2013/01/blog-post_2015.html ἐρωτᾶται δημοσίως εἶχε τήν σχετικήν εὐλογίαν καί κανονικήν ἄδειαν τοῦ Ποιμενάρχου αὐτοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Θηβῶν καί Λεβαδείας κ.κ. Γεωργίου διά νά ἐμπλακῆ εἰς τήν διοίκησιν ἑτέρας Ἱ. Μητροπόλεως καί νά χαρακτηρίση κανονικάς ἐνεργείας ὡς «φαινόμενα αὐθαιρεσίας καί ἐξουσιαστικῆς βίας»;
Κηδομένη ἡ Ἱ. Μητρόπολις Πειραιῶς τοῦ κύρους τῶν Ἱ. Κανόνων καί τῆς ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ κανονικῆς τάξεως προσεπιδηλοῖ πρός τόν εἰρημένον κληρικόν ὅτι τοῦ παρέχεται τριήμερος προθεσμία ἀπό τῆς σήμερον ἵνα ὑποβάλη ἐγγράφως πρός τόν οἰκεῖον αὐτοῦ Ποιμενάρχην τήν κανονικήν του μεταμέλειαν διά τάς φερομένας ὡς διαπραχθεῖσας ὑπ’ αὐτοῦ ἀδικοπραγίας α. τῆς φατρίας, β. τῆς τυρείας καί γ. δεινοτάτου σκανδαλισμοῦ τῆς συνειδήσεως τῶν πιστῶν διά κανονικά ἀδικήματα σαφῶς προβλεπόμενα καί ρητῶς τιμωρούμενα ὑπό τῶν Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων ΙΗ΄ τῆς Δ΄ Οἰκουμ. Συνόδου, ΛΔ΄ τῆς ΣΤ΄ Οἰκουμ. Συνόδου, ΝΗ΄ τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων διότι ἄλλως παρερχομένης ἀπράκτου τῆς ἀνωτέρω προθεσμίας θά ἀσκηθοῦν αἱ ὑπό τῶν ἱερῶν κανόνων καί τῶν νόμων τοῦ κράτους προβλεπόμεναι ἐνέργειαι κατά τάς διατάξεις τῶν ἄρθρων 7, 8 καί 100 τοῦ Νόμου 5383/1932 Περί Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων καί τῆς πρό αὐτῶν διαδικασίας ὡς τίθενται καί ἰσχύουν κατά τά σαφῶς προβλεπόμενα ὑπό τῆς παραγρ. 1 τοῦ ἄρθρου 44 τοῦ Νόμου 590/1977 Περί Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ἐπισημειοῦται δέ ὅτι ὑφίσταται συντρέχουσα ἁρμοδιότης τοῦ Ἐπισκοπικοῦ Δικαστηρίου τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς ἐν προκειμένῳ κατά τάς διατάξεις τοῦ ἄρθρου 7 τοῦ ἀνωτέρω νόμου διότι τά φερόμενα ὡς τελεσθέντα κανονικά παραπτώματα διά τοῦ διαδικτύου ἐτελέσθησαν καί ἐντός τῆς κανονικῆς δικαιοδοσίας τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς ἐφ’ ὅσον τό διαδίκτυον λειτουργεῖ καί ἐντός αὐτῆς.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
 |
 |
