Πειραιεύς 9 Ἰουνίου 2010
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
Ἐπί ἐπιμόνων δημοσιευμάτων σχετικῶν μέ τήν δημοσιοποίησιν τῆς γνώμης μου ἀναφορικῶς πρός τήν ἐπίσκεψιν τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς Παπικῆς θρησκευτικῆς κοινωνίας Βενεδίκτου 16ου εἰς τήν μεγαλόνησον Κύπρον, ἔχω νά παρατηρήσω ὅτι ἀτυχῶς ἐξελήφθη αὕτη, ὡς δῆθεν ἐπέμβασις εἰς τά ἐσωτερικά ἑτέρας αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας διότι ἡ ἔννοια τῆς ἐπεμβάσεως προϋποθέτει ἐνέργειαν ἐν χώρῳ καί χρόνῳ προσδιοριζομένην καί ἐπιδίωξιν συγκεκριμένου σκοποῦ. Εἰς τήν περίπτωσιν μου ὅμως ἐξεφράσθη ἡ γνώμη μου διά τό προκύψαν θέμα πού ἐντός τοῦ ἑνός καί μοναδικοῦ σώματος τῆς μιᾶς καί ἀδιαιρέτου Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας καί θεμιτόν καί ἐπιτρεπτόν εἶναι. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ὡς σῶμα Χριστοῦ εἶναι μία καί ἑνιαία ἀσχέτως ἐάν διά διοικητικούς λόγους διακρίνεται εἰς κατά τόπους αὐτοκεφάλους Ἐκκλησίας καί κατά ταῦτα ἕκαστον μέλος αὐτῆς δικαιοῦται «διά νά ὁμιλῇ» ὡς τό συνοδικόν σύστημα τοῦ θεοσδότου πολιτεύματος Αὐτῆς προβλέπει, ἄλλως δέν ἔχωμεν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν ἀλλά συγκεντρωτικόν καί ἀπολυταρχικόν παποκαισαρισμόν. Ἐπιπροσθέτως ἴσως ἐνόχλησε ὅτι ἡ ταπεινή μου πρόβλεψις διά τήν πομφόλυγα τῆς ἐπισκέψεως ἐδικαιώθη πληρέστατα, διότι ὁ δόλιος ἐκπρόσωπος τοῦ αἱρετικοῦ Παπισμοῦ δέν ἄρθρωσεν οὐδεμίαν λέξιν διά τήν ἀληθῆ τραγωδίαν τῆς μεγαλονήσου καί τό διαρκές ἔγκλημα τῆς τουρκικῆς εἰσβολῆς καί κατοχῆς πού ἔχει καταγνωσθῆ ὑπό τοῦ Ὀργανισμοῦ Ἡνωμένων Ἐθνῶν μέ ἀλλεπάλληλα ψηφίσματα.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
