ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 27η Μαρτίου 2023
ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ ΠΡΟΩΘΕΙ ΑΚΑΘΕΚΤΟ ΤΗΝ ΟΥΝΙΑ!
Ο Παπισμός, όπως έχουμε αποδείξει επανειλημμένως, όχι μόνο δεν είναι Εκκλησία, όπως την θέλουν οι θιασώτες του Οικουμενισμού, αλλά έχει καταντήσει μια δόλια εγκληματική οργάνωση, σύμφωνα με πάμπολλα, αδιάσειστα στοιχεία από την χιλιόχρονη ιστορική του πορεία. Τα παπικά χέρια είναι αιματοβαμμένα με το αίμα εκατομμυρίων ανθρώπων, των οποίων το «έγκλημα» ήταν η άρνησή τους να υποταχθούν στην εξουσία των φράγκων ηγεμόνων «παπών»!
Μια από τις πλέον φρικτές και δόλιες πρακτικές του Παπισμού είναι και η σατανική Ουνία, την οποία δίκαια κάποιοι αποκαλούν ως «πέμπτη φάλαγγα» και ως «δούρειο ίππο» του Παπισμού. Η Ουνία, άγνωστη στην προ του σχίσματος εποχή, όπου υπήρχε ενότης στην πίστη, στην λατρεία και στην διοίκηση μεταξύ Ανατολής και Δύσεως, επιτρεπομένων μόνον ορισμένων παραλλαγών στις τοπικές παραδόσεις, μη θιγόντων τα δόγματα της πίστεως, κάνει τη εμφάνισή της κατά τον 13ον αιώνα στη «Σύνοδο» του Λατερανού το 1215 και στη Βούλα του «Πάπα» Ιννοκέντιου του Δ’. Ο Παπισμός, μετά τη απόσχισή του από τον κορμό της Καθολικής Ορθόδοξου Εκκλησίας το 1054, επεδίωξε κατ’ αρχήν, μέσω των Σταυροφοριών, να κυριαρχήσει και να επιβληθεί εκκλησιαστικά στην Ορθόδοξη Ανατολή με την μέθοδο του βιαίου εκλατινισμού, χωρίς όμως ουσιαστικά αποτελέσματα. Τότε επενόησε και εφήρμοσε το εκκλησιολογικό σχήμα της Ουνίας, που αποτελεί την πλέον δόλια και πονηρή μέθοδο προσηλυτισμού των Ορθοδόξων. Προκειμένου να παραπλανήσουν τους Ορθόδοξους, οι ουνίτες «κληρικοί» λαμβάνουν Ορθόδοξη εμφάνιση, φορώντας ράσα και άμφια, πανομοιότυπα με αυτά των Ορθοδόξων. Χτίζουν ναούς βυζαντινού ρυθμού, τους αγιογραφούν με εικόνες αυστηρής βυζαντινής τεχνοτροπίας, ενώ έχουν εξοβελίσει τα αγάλματα, τα οποία θυμίζουν παπικούς ναούς. Χρησιμοποιούν ιερά σκεύη Ορθόδοξα, ακολουθούν με ακρίβεια το Ορθόδοξο λειτουργικό τυπικό και εορτάζουν τις εορτές των Ορθοδόξων μαζί μ’ αυτούς. Η μόνη διαφορά τους είναι ότι αναγνωρίζουν τον «πάπα» ως πνευματικό τους ηγέτη και τον μνημονεύουν στις λατρευτικές τους συνάξεις. Παράλληλα ακολουθούν συγκεκαλυμμένα τα αιρετικά δόγματα και όλες τις κακοδοξίες του Παπισμού. Δυστυχώς η σατανική αυτή εφεύρεση απέδωσε καρπούς. Χιλιάδες Ορθόδοξοι έχουν πέσει στην παγίδα και προσχώρησαν σ’ αυτό το δόλιο και σατανικό τερατούργημα.
Το εκκλησιολογικό έκτρωμα της Ουνίας πήρε μια πιό οργανωμένη μορφή μετά την ψευδοσύνοδο της Φεράρας–Φλωρεντίας (1438-1439) «με πρώτους Ουνίτας επισκόπους τους μεταστραφέντας εις τον Ρωμαιοκαθολικισμόν Ορθοδόξους μητροπολίτας, μέλη της Συνόδου, Βησαρίωνα Νικαίας και Ισίδωρον Κιέβου και οργανώνεται εις σύστημα από τους Ιησουΐτας, οι οποίοι, μέσω αφορήτων πιέσεων και τεχνασμάτων, την επιβάλουν δια πρώτην φοράν με επιτυχίαν εις τους Ορθοδόξους της Ουκρανίας κατά την Σύνοδον της Βρέστης (1596), εκμεταλλευόμενοι την πολιτικήν υποταγήν των Ουκρανών υπό τον βασιλέα της Πολωνίας Σιγισμούνδον».[1]
Οι ουνίτες, όταν δεν επιτυγχάνουν το στόχο τους με τον δόλο και την απάτη, τότε δεν διστάζουν να καταφύγουν στη βία και στο έγκλημα. Φοβερά και φρικτά είναι τα διαχρονικά εγκλήματα που διέπραξαν και συνεχίζουν να διαπράττουν μέχρι σήμερα εις βάρος των Ορθοδόξων στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Χιλιάδες είναι οι μάρτυρες, που δεν υπέκυψαν στις πιέσεις των ουνιτών και έχυσαν το αίμα τους για να μείνουν πιστοί στην Ορθοδοξία. Μνημονεύουμε ενδεικτικά τον μαρτυρικό θάνατο του Αγίου Ιερομάρτυρα Αθανασίου του Λιθουανού. Απεριγράπτου βαρβαρότητος είναι ακόμη οι διωγμοί, οι βανδαλισμοί, οι αρπαγές και οι λεηλασίες ναών των Ορθοδόξων, που φανερώνουν το απύθμενο μίσος των κατά της Ορθοδοξίας.
Η Β΄ «Σύνοδος» του Βατικανού (1962-1965) όχι μόνον δεν κατεδίκασε, αλλ’ απεναντίας επεκύρωσε και επεδοκίμασε τις ραδιουργίες και τα απιστεύτου ωμότητος διαπραχθέντα υπό της Ουνίας εγκλήματα. Με το γνωστό Διάταγμά της «Orientalium Ecclesiarum», δηλαδή το «Διάταγμα για τις Ανατολικές Καθολικές Εκκλησίες», (τις Ουνιτικές), αναβάθμισε το ρόλο και την αποστολή της με κάθε επισημότητα[2]. Η φρίκη της Ουνίας εφαρμόστηκε με τον πλέον απάνθρωπο τρόπο στους Ορθοδόξους Σέρβους κατά τον Β΄ παγκόσμιο Πόλεμο από τους Κροάτες φασίστες Ουστάσι, πίσω από τους οποίους κρυβόταν το Βατικανό. Σχεδόν ένα εκατομμύριο σφαγιάστηκαν από τους κροάτες δολοφόνους με την «ευλογία» του κροάτη «αρχιεπισκόπου» Α. Στέπινατς.
Ο από το 1980 αρξάμενος Θεολογικός διάλογος μεταξύ Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών απεκάλυψε με τον πιό ξεκάθαρο τρόπο, ότι ο Διάλογος αυτός απὸ την πλευρὰ του Βατικανού δεν είναι δυνατόν να έχει ως προοπτικὴ την αποκατάσταση της ενότητος των Εκκλησιών «κατὰ το πρότυπο της αρχαίας αδιαίρετης Εκκλησίας της πρώτης χιλιετίας», αλλὰ της Ουνίας! Ο μακαριστός αρχ. π. Γεώργιος Καψάνης, πρώην Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Γρηγορίου Αγίου Όρους επεσήμανε πολύ σοφά: «Εφ’ όσον το Βατικανό επιβεβαιώνει την Ουνία εξασφαλίζοντας στις ουνιτικές εκκλησίες το δικαίωμα να υπάρχουν υπό το παρόν εκκλησιολογικό τους καθεστώς, ο Θεολογικός Διάλογος από την πλευρά του Βατικανού δεν μπορεί να έχη ως προοπτική την αποκατάστασι της ενότητος των Εκκλησιών ‘κατά το πρότυπο της αρχαίας αδιαίρετης Εκκλησίας της πρώτης χιλιετίας’ αλλά της Ουνίας!»[3]. Και θέτει το καίριο ερώτημα ο ομολογητής αυτός άνδρας: «Διερωτάται η Ορθόδοξος συνείδησις: Σε ποιά θεολογική βάσι στηρίζεται η οικουμενιστική ανοχή έναντι της Ουνίας; Τί άλλαξε στην εκκλησιολογία και την θεολογία των ουνιτικών εκκλησιών, ώστε οι επίσκοποι και οι κληρικοί της να γίνωνται φιλοφρόνως δεκτοί και αποδεκτοί;»[4]!
Πέραν αυτών διάφορες κατά καιρούς συγκεκριμένες ενέργειες των «Παπών» επιβεβαιώνουν μέχρι σήμερα, ότι το Βατικανό δεν γνωρίζει άλλο μοντέλο ενώσεως εκτός από αυτό της Ουνίας. Ο πρώην «Πάπας» Βενέδικτος ο ΙΣΤ´, ακολουθώντας την γραμμή των προκατόχων του, ευλόγησε και συνεχάρη την Ουνιτικὴ «Εκκλησία» στην Ουκρανία. Με επιστολή του προς τον Ουνίτη «Αρχιεπίσκοπο» της Ουκρανίας Λιουμπομίρ Χούζαρ εγκωμίασε τους αγώνες των Ουνιτών για την διατήρηση της ιδιοπροσωπίας τους και προσέθεσε υπέρ της Ουνίας τα εξής: «Μέσα στην κοινωνία με τους Διαδόχους των Αποστόλων, των οποίων την ορατή ενότητα την εγγυάται ο Διάδοχος του Αποστόλου Πέτρου, η Ουκρανική Καθολική Κοινότητα, κατόρθωσε να διατηρήσει ζωντανή την Ιερή Παράδοση, στήν ακεραιότητά της….».[5]
Αλλά και ο νυν «Πάπας» Φραγκίσκος ο Α΄ με μια ακόμη πρόσφατη ενέργειά του έρχεται και αυτός να συνεχίσει την γραμμή των προκατόχων του, όπως τουλάχιστον μαρτυρεί πρόσφατο δημοσίευμα της εν Ελλάδι εφημερίδος των παπικών «Καθολική», (Φύλο της 20ης. 2.2023), με τίτλο: «Ομιλία του Γρατιανουπόλεως Δημητρίου στη Θεολογική Σχολή του Καθολικού Πανεπιστημίου της Σλοβακίας»: «Στις 27-28 Ιανουαρίου 2023 συμπληρώθηκαν 15 χρόνια από την ανακήρυξη από τον πάπα Βενέδικτο ΙΣΤ ́ της Βυζαντινής Καθολικής Εκκλησίας της Σλοβακίας σε Μητρόπολη (9/3/2008) απαρτιζόμενης από τρείς εκκλησιαστικές επαρχίες με έδρα την πόλη Presov. Ο ίδιος ο πάπας Φραγκίσκος στις 14 Σεπτεμβρίου 2021 τέλεσε στο Presov Αρχιερατική Λειτουργία με τους επισκόπους της Βυζαντινής αυτής Καθολικής Εκκλησίας και επεσήμανε την ιστορική σημασία του γεγονότος, μιας Εκκλησίας η οποία θεμελιώθηκε με το αίμα εκατοντάδων μαρτύρων κατά την περίοδο της κουμουνιστικής περιόδου. Με αυτήν την ευκαιρία η Καθολική Θεολογική Σχολή της Presov οργάνωσε εορταστική διεθνή ακαδημαϊκή εκδήλωση με γενικό θέμα ‘την εκκλησιολογική, κανονική και οικουμενική σημασία του διπλού αυτού ιστορικού γεγονότος’ με κύριο ομιλητή τον Επίσκοπο Δημήτριο Σαλάχα»! Ιδρύεται «Μητρόπολη» με τις ευλογίες του «Πάπα» σε μια περιοχή που, απ’ ότι γνωρίζουμε, ο αριθμός των ουνιτών είναι ελάχιστος και δεν δικαιολογείται σε καμιά περίπτωση η ίδρυση «Μητρόπολης»! Η μόνη εξήγηση είναι ότι ιδρύθηκε με σκοπό να αποσπά ορθοδόξους και να τους εντάσσει στον Παπισμό! Αυτή είναι η εντιμότητα του Βατικανού: Να ιδρύει ψευδο-ορθόδοξες «εκκλησίες» στην καρδιά των Ορθοδόξων Εκκλησιών.
Ο μακαριστός π. Γεώργιος Μεταλληνός, σημείωσε τα εξής για την γένεση και την διαβρωτική δράση της Ουνίας: «Η ιδέα της Ουνίας, ως μεθόδου και τρόπου υποταγής, συναρτάται με την επεκτατική βούληση της φραγκευμένης Παλαιάς Ρώμης, συνισταμένη στην εξάπλωση και επιβολή του παπικού πρωτείου εξουσίας. Γι’ αυτό δεν είναι περίεργη η διαπίστωση, ότι η Ουνία, ως ιδέα, γεννήθηκε και αναπτύχθηκε παράλληλα με την Ιερά Εξέταση (inquisitio). Ιερά Εξέταση και Ουνία αποδείχθηκαν αμφιθαλλείς καρποί του παποφραγκικού πνεύματος….Η Ουνία θα συμβαδίζει ιστορικά με την Ιερά Εξέταση. Η μία λοιπόν, φωτίζει το ρόλο της άλλης….Η Ουνία όμως παραμένει και η καταστροφή στην Ορθοδοξία της Ανατολικής Ευρώπης. Κάθε, λοιπόν, υποχώρηση των Ορθοδόξων θα ισοδυναμεί με έγκλημα.…»[6]! Πράγματι, οποιαδήποτε υποχώρηση στην διαβρωτική δράση της Ουνίας ισοδυναμεί με έγκλημα ασυγχώρητο κατά της Εκκλησίας μας! Ως και αυτή η Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, σε ψήφισμά της στις 20 Ιανουαρίου 1992, «εξέφρασε την ανησυχία της για ‘τις προγραμματισμένες προσπάθειες του Βατικανού να ενεργοποιήσει τα ιστορικά κατάλοιπα της Ουνίας στην Ουκρανία, στη Μολδαβία, στην Γιουγκοσλαβία, στην Αλβανία και στην Τσεχοσλοβακία εναντίον των εμπερίστατων Ορθοδόξων λαών, για να επιβάλλει την κυριαρχία του Παπισμού στην Ανατολική Ευρώπη’»[7].
Συντάσσοντας την ανακοίνωσή μας, διαβάσαμε μια είδηση, η οποία μας πίκρανε και μας απογοήτευσε για μια ακόμα φορά. Ο παν. Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Λιθουανία, συναντήθηκε με κάθε επισημότητα και με τον ουνίτη «επίσκοπο» της
«Ουκρανικής Ελληνοκαθολικής Εκκλησίας» Στεπάν Σους, στον οποίο δώρισε αρχιερατικό εγκόλπιο, αναγνωρίζοντας έτσι, εμμέσως, πλην σαφώς, την «αρχιεροσύνη» του! Μάλιστα «η συνάντηση με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο έγινε “στο πλαίσιο της ομάδας εργασίας Διαπολιτισμικού και Διαθρησκειακού Διαλόγου”, που πραγματοποιήθηκε στο Κοινοβούλιο της Δημοκρατίας της Λιθουανίας στο Βίλνιους»[8]!
Κλείνουμε την ανακοίνωσή μας, διερωτώμενοι, με ποιο δικαίωμα οι «δικοί» μας ορθόδοξοι ανέχονται την παπική δολιότητα της Ουνίας; Πότε θα καταλάβουν πως το παπικό δαιμονικό δόγμα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», δίνει στη δολιότητα και την απάτη της Ουνίας «θεολογικό χαρακτήρα», καθιερώνοντάς την ως «εξαγιασμένη πρακτική»; Γι’ αυτό άλλωστε το Βατικανό δεν είναι διατεθειμένο να την αποβάλλει. Αντίθετα την προωθεί και την ισχυροποιεί, αδιαφορώντας, αν η τακτική της και οι τρόποι της ενέχουν το στοιχείο της απάτης και κωφεύοντας στις διαμαρτυρίες των Ορθοδόξων. Πότε θα συνειδητοποιήσουν ότι για το Βατικανό η Ουνία είναι το «μοντέλο», ο «ενδεδειγμένος τρόπος της ένωσης των “εκκλησιών”»; Σύμφωνα με τον Καθηγητή της Νομικής Σχολής του Εκκλησιαστικού Δικαίου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Κυριάκο Κυριαζόπουλο: «Σκοπός του Βατικανού είναι να γίνουν Ουνιτικές οι Αυτοκέφαλες Εκκλησίες. Αυτός είναι ο σκοπός του Οικουμενικού διαλόγου»[9]!
Καλούμε, λοιπόν, για μια ακόμα φορά τους Επισκόπους μας, τους κληρικούς και καθηγητές μας, να μην εθελοτυφλούν στο αναντίρρητο γεγονός, ότι το εδώ και δέκα αιώνες φραγκοκρατούμενο Βατικανό δεν πρόκειται να αλλάξει, να μετανοήσει, να αποβάλλει τις δεκάδες κακοδοξίες του. Να προσγειωθούν στην σκληρή πραγματικότητα και να προστατέψουν το ορθόδοξο πλήρωμα από κάθε κακοδοξία και εν προκειμένω από την προβατόσχημη Ουνία, η οποία, με δόλο και απάτη αποσπά ψυχές από την σωστική αγκαλιά της Εκκλησίας και τις προσδένει στο παπικό κράτος, στερώντας τους τη σωτηρία, υπέρ των οποίων «Χριστός απέθανε» (Ρωμ.5,8)!
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών
[1] Πρωτ. Θεοδώρου Ζήση, Καθ. Παν. Θεσσαλονίκης, , Ουνία, η καταδίκη και η αθώωση, Θεσσαλονίκη 2002, σελ. 58.
[2] π. Θεοδώρου Κοντίδη, «Η Β΄ Σύνοδος του Βατικανού ανοίγει την Εκκλησία στο μέλλον. Β΄ Βατικανή Σύνοδος – Ἐποχή συμφιλίωσης καί διαλόγου», περιοδικό Ανοιχτοί Ορίζοντες, τεύχος 1028, Δεκέμβριος 2005, http://ao.cen.gr/anoriz1028/AnOriz1028_19.htm.
[3] Ουνία: Η μέθοδος του παποκεντρικού οικουμενισμού
[4] Όπου ανωτέρω.
[5] Ἐφημερίδα Καθολική, φ. 3046/18-4-2006.
[6]Ουνία: Μια θρησκευτικοπολιτική παπική εξουσία
[7] ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΔΥΣΗ Ιστορικές επισημάνσεις και σύγχρονη προβληματική. https://apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?cat=hist&main=kat012&file=12.2.htm
