Ακολουθεί συνέντευξη που ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας παραχώρησε στον κ. Αλέξανδρο Κολλιόπουλο εκδότη του “Εκκλησιολόγου“.
Έ χου με σή με ρα την μεγά λη ευ λο γί α α πό τον Πα νά γα θο Θε ό να φι λο ξε νού με στις στή λες του “Εκ κλη σιο λό γου” συ νέ ντευ ξη του Σε βα σμιω τά του Μη τρο πο λί του Πει ραιώς κ.κ. Σε ρα φείμ που πα ρα χώ ρη σε στον κ. Α λέ ξαν δρο Κ. Κολ λιό που λο εκ δό του της ε φη με ρί δος.
Σε βα σμιώ τα τε, στην Θεί α Λει τουρ γί α ε πί τη 34η ε πε τεί ω Ε πα να κο μι δής του Σταυ ρού του Αγί ου Αν δρέ ου στον τό πο του μαρ τυ ρί ου του την Πά τρα, μι λή σα τε για τρί α α πό τα μη νύ μα τα που α πορ ρέ ουν α πό τη βιω τή του Α γί ου. Θα θέ λα με πε ρι λη πτι κά να μας τα α να φέ ρε τε και πά λι προς πνευ μα τι κή ω φέ λεια των πι στών.
Εκ προ οι μί ου ευ χα ρι στώ για την ευ και ρί α και δυ να τό τη τα της κα τα θέ σεως των τα πει νών μου θέ σε ων. Με τά πολ λής ευ γνω μο σύ νης προς τον πε πνυ μέ νον οια κο στρό φον και πο λυ τά λα ντον Ποι με νάρ χην Σας Σεβ. Μη τρο πο λί την Πατρών κ. ΧΡΥ ΣΟ ΣΤΟ ΜΟΝ α ξιώ θη κα της ευ λο γί ας να προ σέλ θω τα πει νός προ σκυ νη τής στον Πρω τό κλη το Α πό στο λο και έ φο ρο και πο λιού χο Πα τρών Ά γιο Αν δρέ α και να αι σθαν θώ την α εί ζω ο χά ρη του μαρ τυ ρι κού του λει ψά νου και του μαρτυ ρι κού του Σταυ ρού.
Η κρα ταιά α γά πη και η α νυ πό κρι τος ευ γέ νεια του Μητρο πο λί του Σας μου πα ρεί χε την δυ να τό τη τα να α πευ θύ νω ο ρι σμέ νους τα πεινούς λό γους στο σώ μα της Εκ κλη σί ας α να φε ρό με νος σε τρί α μη νύ μα τα που α πορρέ ουν α πό το σταυ ρο α να στά σι μο βί ω μα του Πρω το κλή του των Α πο στό λων.
Το πρώ το η με τα φυ σι κή των πρά ξε ων που α πο τε λεί την δυ να μι κή έκ φρα ση της νο μοτέ λειας και της αν θρώ πι νης αιω νί ου δια στά σε ως.
Το δεύ τε ρο η γνη σιό της και αυ θε ντι κό της του μη νύ μα τος του Πρω το κλή του «ευ ρή κα με τον Μεσ σί α» που απο δει κνύ ε ται και προ συ πο γρά φε ται με το μαρ τυ ρι κό του αί μα που ε πό τι σε τον τι μιώ τα το Σταυ ρό Του και το τρί το η Α πο στο λι κό της της Εκ κλη σί ας μας που α πο τε λεί το ε χέγ γυο της σω τη ρί ας μας διό τι μας εμ βα πτί ζει εις την μαρτυ ρί α και το μαρ τύ ριο των «αυ το πτών και υ πη ρε τών του Λό γου».
Σε βα σμιώ τα τε, η Εκ κλη σί α στη συ γκυ ρί α τη ση με ρι νή υ πη ρε τεί το λα ό με συσ σί τια. Εί σθε ευ χα ρι στη μέ νος με την προ σπά θεια αυ τή; Κα τά πό σο ε ξα ντλεί ται η α πο στο λή της Εκ κλη σί ας.
Η α πο στο λή της Εκ κλη σί ας εί ναι κα τά τον ιε ρό Γρη γό ριο τον Θε ο λό γο «αρπά σαι ψυ χάς και δού ναι Θε ώ» δηλ. η εγ χρί στω ση και η θέ ω ση του αν θρω πί νου προ σώ που, η υ πέρ βα ση της φθο ράς και του θα νά του, με έ να λό γο η Α νά στα ση.
Η Εκκλη σί α δεν εί ναι Υ πουρ γεί ο Κοι νω νι κών Υ πη ρε σιών αλ λά α πό την κοι νω νί α της με τον ζώ ντα Θε ό α πορ ρέ ει ως γε γο νός η με το χή στην θλί ψη και τον πό νο των ε μπε ρι στά των και η α γά πη που πη γά ζει α πό τον ά κτι στο και Πα νά γιο Θε ό, ο Οποί ος κα τά τον θε σπέ σιο Ευαγ γε λι στή Ιω άν νη «α γά πη ε στί».
Συ νε πώς η κού φιση των εν α νά γκαις α πο τε λεί ου σιώ δη προ ϋ πό θε ση και α πό δει ξη αλ λη λο πε ριχω ρή σε ως ε ντός του σώ μα τος της Εκ κλη σί ας κα τά την με γα λειώ δη ρή ση του Αδελ φο θέ ου Ια κώ βου «πί στις ά νευ έρ γων νε κρά ε στί».
Σε βα σμιώ τα τε, έ χε τε γρά ψει και έ χε τε μι λή σει και κα τά του Ι σλα μι σμού και κα τά του Σιω νι σμού και κα τά του Μαρ ξι σμού και κα τά του κα πι τα λι σμού. Ποια εί ναι η δύ να μη που σας ε μπνέ ει και δια τυ πώ νε τε α διά σει στα ε πι χει ρή μα τα ε να ντί ον τους και ποια τα «ό πλα» που χρη σι μο ποιεί ται;
Η δο μή της Εκ κλη σί ας μας ως σώ μα τος Χρι στού κα τα λύ ει κά θε –ι σμό. Κάποιος που συ νει δη τά εί ναι ε ντε ταγ μέ νος στην Εκ κλη σί α με την πά ρο δο του χρό νου εν στερ νί ζε ται ό τι κά θε αν θρώ πι νο δη μιούρ γη μα υ λι κό ή πνευ μα τι κό επει δή κα τα σκευά ζε ται α πό φθαρ τό και α τε λή δη μιουρ γό, τον άν θρω πο, φέ ρει ε ντός του και τα σπέρ μα τα της φθο ράς και του τέ λους, ε νώ μό νο ο,τι εμ βα πτίζε ται στο α εί ζω ο πυρ της Α να στά σε ως που δια τη ρεί ά σβε στο η Εκ κλη σί ας μας α φθαρ το ποιεί ται και υ περ βαί νει τα στε νά ό ρια του χώ ρου και του χρό νου επε κτει νό με νο στο ε πέ κει να.
Συ νε πώς σχε τι κά με αυ τά τα συ στή μα τα που ως ανθρώ πι νες ε πι νο ή σεις έ δω σαν την ελ πί δα ό τι μπο ρούν να συμ βά λουν στην πρόο δο του πο λι τι σμού τρα γι κά α πε δεί χθη με τα στρα τό πε δα συ γκε ντρώ σε ως των Να ζί και τα Γκου λά γκς του Στα λι νι σμού η πνευ μα τι κή τους γυ μνό τη τα, η πλα σμα τι κή αί σθη ση α σφά λειας, έ τσι ώ στε η α νε στιό τη τα των αν θρώ πων να συ νεχί ζε ται και η α νά γκη για υ πέρ βα ση του θα νά του να μην ι κα νο ποιεί ται.
Την Ανά στα ση μέ σα στην Εκ κλη σί α την εγ γυώ νται ο Α να στάς Δο μή τωρ Της και η α ναστη μέ νοι δι’ Αυ τού Ά γιοί Της.
Ε μείς λοι πόν οι α γω νι ζό με νοι α τε λώς και ανα ξί ως τη μό νη δύ να μη που μπο ρού με να α ντλή σου με εί ναι α πό τους Α γί ους και Μάρ τυ ρές μας και ε πό με νοι αυ τών να προ σπα θού με να ε ναρ μο νί ζου με το λόγο και το βί ω μά μας με το φως της ζω ής τους.
Σε βα σμιώ τα τε, εί σθε κα τά της α νέ γερ σης τε μέ νους στην Α θή να, ε πει δή αυ τό θε σμο θε τεί το Ι σλάμ. Τι εν νο εί τε ό ταν λέ τε «Θε σμο θέ τη ση του Ι σλάμ», α φού χώ ροι του Ι σλάμ υ πάρ χουν πολ λοί.
Το Ι σλάμ για τον νο μι κό, πνευ μα τι κό και θρη σκευ τι κό πο λι τι σμό της Ευρώ πης α πο τε λεί στην πραγ μα τι κό τη τα κα τα στρο φι κή λα τρεί α και α σύμ βα τη κο σμο θε ω ρί α.
Αυ τό κα τα νό η σαν στην μα κρυ νή χώ ρα του Α να τέλ λο ντος η λί ου, την Ια πω νί α, και α πα γο ρεύ ε ται ως θρη σκευ τι κή πα ρα δο χή. Πρό κει ται για ψευ δοθρη σκεί α ε πι βί ω ση του αρ χαί ου Α ρεια νι σμού που ε πι πλέ ον α πο θε ώ νει τον ιε ρό πό λε μο (Τζι χά ντ) και α πο λυ το ποιεί το πί στευ μά της με το πρό ταγ μα της ακό μη και διά της βί ας ε ξα φά νι σης κά θε θρη σκευ τι κής ε τε ρό τη τας.
Το Ι σλάμ έ χει πλη γώ σει στην πρό σφα τη ι στο ρί α τό σο βά ναυ σα το Γέ νος και την Πα τρίδα μας, που κά θε οι κο γέ νεια έ χει στην ρί ζα της πρό γο νο που προ σέ φε ρε το μαρτυ ρι κό του αί μα για την στε ρέ ω ση, την ι στο ρι κή μας ε πι βί ω ση και την δια τήρη ση της αυ το συ νει δη σί ας μας.
Α πό την άλ λη πλευ ρά ο α πο δε κα τι σμός του Ελλη νι σμού α πό τους μου σουλ μά νους στις αρ χέ γο νες κοι τί δες του της Κων/πολης και της Μ. Α σί ας, ο διαρ κής διωγ μός του α ει φεγ γούς Φα να ρί ου του Γέ νους μας, οι βε βη λω μέ νες Εκ κλη σί ες μας που με τα τρέ πο νται α κό μα και σή με ρα σε τε μέ νη, ο α πη νής διωγ μός των Χρι στια νών στην Μ. Α να το λή και πα ράλ λη λα η παρού σα α δρά νεια και ε γκλη μα τι κή α νε κτι κό τη τα των Αρ χών στην πα τρί δα μας και την Ευ ρώ πη έ να ντι των μου σουλ μά νων που ε πει χει ρούν μια νέ α κα τά κτη ση και αλ λοί ω ση της δη μο γρα φι κής συν θέ σε ως του τό που μας δεν πα ρέ χουν κα νένα ε χέγ γυο σω στής λει τουρ γί ας τε μέ νους, που θα πα ρα μεί νει λα τρευ τι κός χώ ρος και ό χι προ πα γαν δι στι κό βή μα του πα νι σλα μι σμού και του νε ο ο θω μα νισμού.
Ταυ τό χρο να η α να γνώ ρι ση α πό την έν νο μη τά ξη της χώ ρας του Ι σλάμ ως θε σμού δι καί ου με την α νί δρυ ση ΝΠΔΔ εν μέ σαις Α θή ναις α να πό δρα στα θα ο δηγή σει στην de facto και de jure στρε βλή πο λυ πο λι τι σμι κό τη τα που ε πι διώ κουν ε θνο μηδε νι στι κοί πο λι τι κοί κύ κλοι και εν συ νε χεί α στην ου δε τε ρό θρη σκη πο λι τεί α και στην κα τάρ γη ση των συ νταγ μα τι κώς προ βλε πο μέ νων σχέ σε ων Εκ κλη σίας και Πο λι τεί ας.
Σε βα σμιώ τα τε, δέ χε σθε την ε λευ θε ρί α ως δώ ρο θε όσ δο το. Για τί κα τα δικά ζε τε την ε λεύ θε ρη ε πι λο γή συ ντρό φου και το σύμ φω νο ε λεύ θε ρης συμ βί ωσης;
Θε ο λο γι κά και αν θρω πο λο γι κά η με τα τρο πή ε νός αν θρω πί νου προ σώ που σε χρη στι κό α ντι κεί με νο α πο τε λεί κα κούρ γη μα διό τι με τα βάλ λει τον άν θρωπο σε ι διο τε λές και ε γω πα θές ε μπό ρευ μα, κα τά κα νό να μιάς χρή σε ως.
Ε πο μένως η Εκ κλη σί α που φεί δε ται της α ξιο πρε πεί ας και της ε λευ θε ρί ας του αν θρωπί νου προ σώ που κα τα δι κά ζει τη δυ να τό τη τα ή την ε πι λο γή να ζή σει κά ποιος με έ ναν άλ λο άν θρω πο ε κτός γά μου αλ λά και την ε πί ση μη θε σμο θέ τη ση ε νός άτυ που «ε ναλ λα κτι κού» γά μου.
Κα τά τον με γα λειώ δη ο ρι σμό του Μο δε στί νου ο γά μος ο ρί ζε ται ως «συ γκλή ρω σις του βί ου πα ντός» και κα τά την ορ θό δο ξη ανθρω πο λο γί α ως α νά λη ψις του ε τε ρο φύλ λου προ σώ που και ως ο λο κλή ρω σις της αν θρω πί νης προ σω πι κό τη τος.
Ο ποια δή πο τε σχέ ση που με τα βάλ λει τον άν θρωπο σε χρη στι κό α ντι κεί με νο δεν μπο ρεί να πε ρι βλη θεί το μαν δύ α του γά μου και στην συ νέ χεια να έ χει και τα ε πα κό λου θα της ιε ρό τη τός του ό πως κλη ρονο μιά, υ ιο θε σί α κλπ.
Στην προ σπά θεια λοι πόν α πο μεί ω σης-έκ πτω σης του πα νανθρώ πι νου αυ τού υ περ πο λι τι σμι κού θε σμού και στην πρά ξη με τα βο λής του ιε ρού μυ στη ρί ου του γά μου που κα θι στά τον νυμ φί ο και την νύμ φη συν δη μιουργούς του Δη μιουρ γού-Θε ού και συ νε χι στές του έρ γου Αυ τού και στη με τα τροπή του σε α πλή γρα φειο κρα τι κή υ πό θε ση δεν μπο ρού με να συμ φω νή σου με, α φού ο δη γεί την κοι νω νί α σε ά κρι τη α πο δο χή και εν σω μά τω ση εκ φυ λι στι κών κοινω νι κών δο μών, τις ο ποί ες αν δε χθεί και εν σω μα τώ σει, α να πό δρα στα στο μέλ λον θα με τα νο ή σει φρι κτά.
Σε βα σμιώ τα τε, σας «τρο μά ζει» ή σας εί ναι α διά φο ρο ο χω ρι σμός Κρά τους Εκ κλη σί ας;
Ο εν δε χό με νος χω ρι σμός Εκ κλη σί ας-Κρά τους που στην ου σί α εί ναι χω ρισμός Εκ κλη σί ας και Έ θνους για τί με το ι σχύ ον Σύ νταγ μα έ χει συ ντε λε σθεί ο χω ρι σμός Εκ κλη σί ας και Κρά τους με τους γνω στούς δια κρι τούς ρό λους δη μιουρ γεί βά σι μους προ βληγ μα τι σμούς κυ ρί ως για την τύ χη του Κρά τους, της πολι τι κής ε ξου σί ας, για το πό σο α κό μη θα α παν θρω πο ποι η θεί ε άν συμ βεί αυ τό.
Οι σχέ σεις συ ναλ λη λί ας Εκ κλη σί ας και Κρα τι κής ε ξου σί ας μυ στι κά με ταγ γί ζει α πό τον Εκ κλη σια στι κό Ορ γα νι σμό στον θε σμό του κρά τους με ρί δα ευ λογί ας και χά ρι τος του Θε ού που προ κα λεί ται διά της ευ χής της Εκ κλη σί ας.
Τρό πον τι νά η σχέ ση αυ τή εί ναι πα ράλ λη λη με την σχέ ση σώ μα τος και ψυ χής. Φαντα στεί τε λοι πόν το Κρά τος-Σώ μα α πο ξε νω μέ νο α πό την φυ σι κή του ε νό τη τα με την Εκ κλη σί α-Ψυ χή του, να κυ κλο φο ρεί ά ψυ χο, ά νευ ρο, νε κρο ζώ ντα νο.
Τό τε ο,τι νέ ο πα ρά γει θα α πο πνέ ει δυ σω δί α, πε ρισ σό τε ρη (δια)φθο ρά, με γα λύ τε ρη φθαρτό τη τα και τε λι κά θά να το.
Αυ τό θα α πο τε λεί και έ ναν ε πί πλέ ον λό γο να α παξιω θεί έ τι πε ρισ σό τε ρο το Κρά τος και να ο δη γη θεί α κό μα μα κρύ τε ρα α πό το σκο πού με νο που εί ναι η δια κο νί α του πο λί τη.
Σε βα σμιώ τα τε, για τί κά ποιος α ξί ζει να εί ναι Ορ θό δο ξος Χρι στια νός;
Ό που να γυ ρί σει κα νείς το βλέμ μα σή με ρα θα α ντι κρύ σει πο λύ κα κό και πολ λή α σχή μια.
Ο μέ γι στος Ρώσ σος δι η γη μα το γρά φος Φ.Μ. Ντο στο γιέφ σκυ ο μο λογεί σε μια προ φη τι κή του ρή ση ό τι η ο μορ φιά θα σώ σει τον κό σμο.
Αν δεν συ νει δη το ποι ή σου με ό τι ο κό σμος (στο λί δι-ο μορ φιά) του κό σμου μας εί ναι ο Χριστός ό πως προ σφέ ρε ται α λη θι νός και α κέ ραιος α πό την Εκ κλη σί α μας και την δι σχι λιε τή πα ρά δο σή της τό τε ό λο αυ τό το οι κο δό μη μα του πο λι τι σμού, της προ ό δου και της ε ξέ λι ξης που δη μιουρ γή σα με φα ντά ζει σαν έ νας νέ ος πύρ γος της Βα βέλ που υ πεν θυ μί ζει διαρ κώς ό τι η έ παρ ση και η αυ τάρ κεια μα θη ματι κώς ο δη γούν στο βά ρα θρο της α πο τυ χί ας και του κο λα σμού προ σώ πων και πράξε ων.
Οι άν θρω ποι σή με ρα δι ψούν την α λή θεια αλ λά η α λή θεια δεν α πο τε λεί ιδε ο λη ψί α ή υ πο κει με νι κή προ σέγ γι ση αλ λά πρό σω πο, τον Χρι στό που α και νοτό μη τα και χω ρίς προ σθα φαι ρέ σεις προ σφέ ρει σε κά θε ευ χα ρι στια κή σύ να ξη το σώ μα Του που εί ναι η Μί α, Α γί α, Κα θο λι κή και Α πο στο λι κή Ορ θό δο ξη Εκ κλησί α των Α πο στό λων και των Α γί ων 9 Οι κου με νι κών Συ νό δων.
Πηγή: ΡΟΜΦΕΑ
