Ἐν Πειραιεῖ τῇ 1ῃ Ὀκτωβρίου 2013
Ἀπαντῶντες εἰς τόν Ἐντιμότατον Κύριον Νικόλαον Γασπαράκην πρ. Ἐκπρόσωπον Τύπου τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας πού μέ συκοφαντεῖ μέ τούς ἀπαραδέκτους ἰσχυρισμούς του ὅτι: «Φρονώ ότι ο κ. Σεραφείμ παραβαίνει κατ’ εξακολούθηση πολλά άρθρα του Ποινικού Κώδικος που απαγορεύουν διχαστικά κηρύγματα για τον λαό, σαν τα δικά του, και ότι διέπραξε τα αδικήματα της ψευδούς καταμήνυσης και συκοφαντικής δυσφήμισης κατά καθολικού Ιεράρχη αφού μήνυσή του τέθηκε στο αρχείο, όπως έγκαιρα τον είχα προειδοποιήσει» δημοσιοποιοῦμε τήν ἀπό 20/3/2013 διάταξη τοῦ κ. Εἰσαγγελέως Πρωτοδικῶν Πειραιῶς κ. Στεφάνου Ζαρκαντζιᾶ μέ τήν ὁποία ὁ Εἰσαγγελικός λειτουργός ἀποδέχεται πλήρως τήν ἀλήθεια τῶν πραγματικῶν περιστατικῶν πού κατηγγέλθησαν καί εἰδικώτερον ὅτι «ο πρώτος των εγκαλουμένων Ιωάννης Πάτσης ρωμαιοκαθολικός ιερέας, στις 11-9-12 τέλεσε στο εκπαιδευτήριο με την επωνυμία “Jean D Arc”, που λειτουργεί στον Πειραιά, τον καθιερωμένο αγιασμό της πρώτης ημέρας του σχολικού έτους, ενώπιον όλων των μαθητών, ρωμαιοκαθολικών και ορθοδόξων, όπως συμβαίνει άλλωστε σε κάθε έναρξη σχολικού έτους, με το ρωμαιοκαθολικό τυπικό».
Τό ἄν ἐν συνεχείᾳ ἑρμηνεύει τόν ποινικό νόμο περί προσηλυτισμοῦ καί περί ἀντιποιήσεως ἀσκήσεως ὑπηρεσίας λειτουργοῦ τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὅπως στήν διάταξή του κατωτέρω περιγράφει δέν προσάπτει στήν ἐλαχιστότητά μου τόν συκοφαντικό ἰσχυρισμό τοῦ κ. Γασπαράκη ὅτι δῆθεν διέπραξα τά ἀδικήματα τῆς ψευδοῦς καταμήνυσης καί συκοφαντικῆς δυσφήμισης διότι στήν περίπτωση αὐτή θά ἠσκῆτο ποινική δίωξη ἐναντίον μου ἐπειδή τό ἀδίκημα τῆς ψευδοῦς καταμηνύσεως διώκεται αὐτεπαγγέλτως καί θά μοῦ ἐπεβάλλοντο δικαστικά ἔξοδα κατ’ἄρθρον 585 ἑπ. τοῦ Κώδικος Ποινικῆς Δικονομίας.
Γίνεται δέ ρητή ἀναφορά στήν Εἰσαγγελική διάταξη γι’ αὐτό τό θέμα.
Ὅσον ἀφορᾶ στήν ὀρθότητα τῆς κρίσεως τοῦ κ. Εἰσαγγελικοῦ λειτουργοῦ παραθέτω μόνον τό ἄρθρο τοῦ σχετικοῦ Νόμου περί προσηλυτισμοῦ πού λέει τά ἀκόλουθα: «Προσηλυτισμός ιδία είναι η δια πάσης φύσεως παροχών ή δι’ υποσχέσεως τοιούτων ή άλλης ηθικής ή υλικής περιθάλψεως δια μέσων απατηλών δια καταχρήσεως της απειρίας ή εμπιστοσύνης ή δι’ εκμεταλλεύσεως της ανάγκης, της πνευματικής αδυναμίας ή κουφότητος άμεσος ή έμμεσος προσπάθεια προς διείσδυσιν εις την θρησκευτικήν συνείδησιν ετεροδόξων επί σκοπώ μεταβολής του περιεχομένου αυτής» (4ΑΝ 1363/38, ὅπως ἀντικ. μέ ἄρθρ. 2 ΑΝ 1672/39), διερωτώμενος εὐλόγως πιστεύω, ἐάν τέλεσις «ἱεροτελεστίας» σέ ἑτεροδόξους καί μάλιστα ἐντός ἰδιωτικοῦ σχολείου δέν καταχρᾶται τῆς ἀπειρίας, ἐμπιστοσύνης καί πνευματικῆς ἀδυναμίας τῶν μαθητῶν καί δέν ἀποτελεῖ ἔμμεση προσπάθεια πρός διείσδυση στήν θρησκευτική των συνείδηση ὅτι αὐτό πού ἡ θρησκευτική τους συνείδηση πρέπει νά θεωρεῖ ὡς αἵρεση γιατί εἶναι αἱρετική ἀπόκλισις ἀπό τήν πίστι τους πού ἔχει στρεβλώσει, τό δόγμα, τό ἦθος καί τό πολίτευμα τῆς πίστεώς τους δέν εἶναι τάχα αἵρεσις ἀλλά εἶναι μία κανονική Ἐκκλησία ὅπως ἡ δική τους μέ δῆθεν κανονικά μυστήρια καί δῆθεν ἁγιαστική χάρη;
Αὐτά παρεῖδε ὁ κ. Εἰσαγγελικός λειτουργός καθώς ἐπίσης θεώρησε ὅτι αὐτή ἡ πρόδηλος ἀδικοπραξία δέν ἀποτελεῖ ἀντιποίηση ἄσκησης ὑπηρεσίας λειτουργοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Βέβαια ὁ κ. Γασπαράκης εἶχε προφητεύσει αὐτή τήν ἔκβαση καί μπορεῖ καθένας νά ἀντιληφθῆ τήν «προέλευση» τῆς προφητείας. Θά πρέπει τέλος νά τονισθῆ ὅτι τό ἐν λόγῳ ἰδιωτικό σχολεῖο τοῦ Ρωμαιοκαθολικοῦ Τάγματος (τοῦ Ἁγ. Ἰωσήφ τῆς Ἐμφανίσεως) θεωρεῖται ὡς ξένη ἀποστολή ἐν Ἑλλάδι.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
