Ἐν Πειραιεῖ τῇ 6ῃ Μαΐου 2015
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ «ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΒΙΑ»
Μέ πρωτοβουλία φοιτητῶν τοῦ Α.Π.Θ. “Ἀκαδημαϊκές Ἀναζητήσεις”, ὑπό τήν αἰγίδα τοῦ Α.Π.Θ. καί μέ τήν ἀρωγή τῆς ἐπιτροπῆς ἐρευνῶν Α.Π.Θ., διοργανώθηκε στή Θεσσαλονίκη, στό κτίριο τοῦ ΚΕΔΕΑ τό τριήμερο 27,28 καί 29 Ἀπριλίου 2015 Διεθνές Διαχριστιανικό καί Διαθρησκειακό Ἐπιστημονικό Συνέδριο μέ κεντρικό θέμα : «Θρησκεία καί Βία» .
Εἶναι ἄκρως λυπηρό καί ἀπαράδεκτο τό γεγονός ὅτι μέσα στήν ἔννοια τοῦ ὅρου «Θρησκεία» συγκαταλέχθηκε καί ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία. Οὐσιαστικά, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τσουβαλιάστηκε καί ἐξισώθηκε γιά ἄλλη μιά φορά, οἰκουμενιστικῶ τῶ τρόπω, μέ τίς θρησκεῖες καί τίς αἱρέσεις, καί θεωρήθηκε κι αὐτή ὑπεύθυνη γιά τήν βία, τόν φονταμενταλισμό καί τίς ἀκρότητες. Δυστυχῶς, δέν τονίστηκε ἐπαρκῶς καί ἐμφαντικῶς ἀπό τούς συμμετέχοντες ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν εἶναι θρησκεία, οὔτε χριστιανική αἵρεση, ἀλλά ἀποκάλυψη. Διότι, θρησκεία εἶναι μία ἀνθρωποκεντρική προσπάθεια ἐξευμενίσεως τοῦ Θεοῦ ἤ τῶν ὁποιονδήποτε θεῶν, γιά νά νοιώθει ὁ ἑκάστοτε ἄνθρωπος ἀσφάλεια καί ψυχολογική εἰρήνη καί γιά νά ἑρμηνεύσει τελικά τόν θάνατο. Θρησκεία, ἐπίσης, εἶναι ἀνθρωποπαθῶς ἡ ἱκανοποίηση τῆς θείας δικαιοσύνης τοῦ προσβληθέντος ἐγωισμοῦ τοῦ Θεοῦ. Θρησκεία εἶναι τό φαινόμενο τῆς κινήσεως τοῦ ἀνθρώπου πρός τό Θεῖο. Ὁ ἄνθρωπος ἀναζητᾶ τόν Θεό. Ἡ Ὀρθοδοξία, ὅμως, εἶναι ἡ ἀποκάλυψη τῆς μοναδικῆς, προσωποποιημένης, τελείας, σωτηριώδους καί θεϊκῆς ἀληθείας ἐν τῶ θεανδρικῷ προσώπῳ τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεανθρώπου Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀποκαλύπτεται ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός, μέσῳ τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ δευτέρου προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος, τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ. Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ ὀρθή πίστη, ἡ εὐσέβεια, ἡ θεοσέβεια . Ἡ Ὀρθοδοξία δέν εἶναι ὀργάνωση, οὔτε σωματεῖο, οὔτε πολιτικό κόμμα, οὔτε φιλοσοφία, ἀλλά εἶναι τό Σῶμα τοῦ ζῶντος Χριστοῦ, θεανθρώπινος ὀργανισμός. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ὁ λυτρωτής Χριστός, ἡ Μητέρα τοῦ λυτρωτοῦ Χριστοῦ καί οἱ φίλοι του λυτρωτοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία δέν ἔχει καμμία σχέση μέ θρησκεῖες καί αἱρέσεις. Εἶναι Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, Παράδεισος ἐπίγειος καί ἐπουράνιος . Σέ τελική ἀνάλυση ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι Βασιλεία, γεγονός τό ὁποῖο ὁμολογοῦμε ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι μέ τήν ἐναρκτήρια φράση τῆς Θείας Λειτουργίας, δηλ. μέ τό «Εὐλογημένη ἡ βασιλεία τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» . Γι’αὐτό ἀποτελεῖ μεγάλη πτώση τό νά ὑποβιβάζεται ἡ Ὀρθοδοξία στό ἐπίπεδο τῆς θρησκείας, διότι τότε σύρεται ἀκουσίως καί ὡς μή ὤφειλε στό ἀτελείωτο κουβάρι τῶν διαθρησκειακῶν συναντήσεων καί διασκέψεων. Ἐφόσον, ἡ Ὀρθοδοξία δέν εἶναι θρησκεία, δέν πρέπει νά ἔχει καμμία θέση ἀνάμεσα στό παναιρετικό συνονθύλευμα τοῦ διαθρησκειακοῦ συμφυρμοῦ καί σέ παρομοίου νοοτροπίας συνέδρια. Ἐπίσης, στό ἐν λόγω συνέδριο δόθηκε ἡ ἐντύπωση ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες παράγουν βία καί φονταμενταλισμό. Ὁ ἰσχυρισμός αὐτός εἶναι ἐσφαλμένος. Διότι, ὅλες μέν οἱ ἄλλες θρησκεῖες (Βεδισμός, Ἰνδουϊσμός, Βουδισμός, Τζαϊνισμός, Κομφου-κισμός, Ταοϊσμός) εἶναι εἰρηνικές καί μή ἐπιθετικές θρησκεῖες, μόνο δέ τό Ἰσλάμ εἶναι ἐπιθετική, βίαιη καί φονταμενταλιστική θρησκεία, διότι διδάσκει στό Κοράνιο τήν βία καί τόν ἱερό πόλεμο (τζιχάντ) ἐναντίον τῶν ἀπίστων μή μουσουλμάνων γιά τήν ἐπικράτησή του.
Τζιχάντ σηµαίνει τόν «ἔντονο ἱερό ἀγώνα», ὁ ὁποῖος εἶναι γιά τούς µουσουλµάνους ἀτοµικό καί συλλογικό καθῆκον, πού ἀποσκοπεῖ στήν ἐξάπλωση καί τήν κυριαρχία τῶν «δικαίων τοῦ Θεοῦ» (Ἀλλάχ) σ’ ὅλη τή γῆ. Πολλές φορές ἑρµηνεύεται ὡς µαρτυρία τοῦ µουσουλµάνου στόν ἀγώνα τῆς πίστεως, εἶναι ὅµως καθῆκον κάθε µουσουλµάνου, ἰδιαίτερα ὅταν τό Ἰσλάµ ἀπειλεῖται. Τό ἀνίερο συμπίλημα τοῦ κορανίου περιέχει ρατσιστικές ἀναφορές καί προτροπές σέ πράξεις βίας κατά τῶν ἄλλων θρησκευτικῶν ὁμάδων. Ὁ στίχος τοῦ Κορανίου 2,190 εἶναι αὐτός, πού ἀναφέρεται ρητά στό τζιχάντ, ἀλλά συµπληρώνεται καί ἀπό τόν 9,36 καί ἀπό πολλά ἄλλα κορανικά χωρία, στά ὁποία στηρίχθηκε ἡ ἰσλαµική παράδοση καί ἡ νοµοθεσία της, γιά νά καθιερώσει τό τζιχάντ ὡς καθῆκον (2,16. 9,24. 22,78. 25,52. Πρβλ. ἐπίσης τα χωρία, πού µιλούν γιά πόλεµο κατά τῶν ἀπίστων : 2,190-193 καί 244. 4,84 καί 95. 8,72 καί 74,75. 9,12-16. 47,4. 61,11). Στό τζιχάντ, λοιπόν, πού σηµαίνει ἱερός ἀγώνας, πόλεµος γιά χάρη τοῦ Ἀλλάχ, µέ ὅλη τή δύναµη τῶν ἀριθµῶν καί ὅπλων, δόθηκε ἀπό τήν ἰσλαµική θρησκεία ἡ ὑψίστη σπουδαιότητα, καί ἔτσι τό τζιχάντ θεωρήθηκε ἕνας ἀπό τούς «στύλους τοῦ Ἰσλάµ». Μέ τό τζιχάντ, λένε οἱ µουσουλµάνοι, ἱδρύθηκε τό Ἰσλάµ, ὁ λόγος τοῦ Ἀλλάχ ἔγινε σεβαστός, καί µέ τό τζιχάντ διαδόθηκε ἡ θρησκεία του. Παραλείποντας τό τζιχάντ, τό Ἰσλάµ καταστρέφεται, καί οἱ µουσουλµάνοι περιέρχονται σέ κατώτερη θέση· ἡ τιµή τους χάνεται, οἱ χῶρες τους λεηλατοῦνται καί ἡ ἐξουσία τους καί αὐθεντία τους καταλύεται. Γι’ αὐτό τό τζιχάντ στό Ἰσλάµ εἶναι ὑποχρεωτικό καθῆκον κάθε µουσουλµάνου, καί κατά τόν ἰσλαµικό νόµο, αὐτός, πού προσπαθεῖ νά ξεφύγει ἀπό τό καθῆκον αὐτό, ἤ δέν ἐπιθυµεῖ στά ἐνδότατα τῆς καρδίας του νά ἐκπληρώσει αὐτό τό καθῆκον, πεθαίνει µέ τήν ἰδιότητα τοῦ ὑποκριτοῦ. Ὁ ἀδιάκοπος «ἱερός πόλεμος» (τζιχάντ) ἀποτελεῖ βασικό στοιχεῖο τοῦ Ἰσλάμ γιά την ἐπικράτησή του σ’ὁλόκληρο τον κόσμο. Πρόκειται γιά μιά ἐκ φύσεως ἐπεκτατική θρησκεία, ἡ ὁποία ἀναζητεῖ στόν «ἱερό πόλεμο», τόν τρόπο ζωῆς μέ τίς δικές της ἀξίες καί σύμβολα. Κάθε μή Μουσουλμάνος δέν προορίζεται ἁπλῶς καί μόνο γιά τήν κόλαση, ἀλλά πρέπει νά ἐξοντώνεται καί νά χάνεται ἀπό τό πρόσωπο τῆς γῆς, ἐπειδή εἶναι ἄπιστος, δηλ. μή Μουσουλμάνος. Δέν ὑπάρχει γι’αὐτόν θέση στό Ἰσλάμ. Τό Ἰσλάμ πρέπει νά ἁπλωθεῖ ἐκεῖ, πού ἁπλώνεται ἡ ἡμέρα καί ἡ νύχτα, σ’ὅλο τόν πλανήτη. Σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τοῦ Ἰσλάμ, ὁ κόσμος χωρίζεται σέ δύο μεγάλες κατηγορίες˙ α) στόν κόσμο τῆς εἰρήνης (Ντάρ ἄλ Ἰσλάμ), στόν ὁποῖο ὑπάγονται οἱ Μουσουλμανικές χῶρες καί στόν ὁποῖο ζοῦν οἱ «πιστοί», δηλ. οἱ Μουσουλμάνοι, καί β) στόν κόσμο τοῦ πολέμου (Ντάρ ἄλ Χάρμπ), στόν ὁποῖο ὑπάγονται οἱ μή Μουσουλμανικές χῶρες καί στόν ὁποῖο ζοῦν οἱ «ἄπιστοι», δηλ. οἱ μή Μουσουλμάνοι. Στό σημεῖο αὐτό ἐμφανίζεται ὁ «ἱερός πόλεμος» (τζιχάντ) καί οἱ ἐφαρμογεῖς του, οἱ Τζιχαντιστές. Ὁ 39ος στίχος τῆς Σούρας στό Κοράνι λέει : «Πολεμῆστε μέχρις ὅτου νά μήν ὑπάρχει ἄλλη θρησκεία».
Ὁ ὄρος «φονταµενταλισµός» ἔγινε γνωστός καί ἐπικράτησε ὡς μία ἄκρως φανατική μορφή προσηλώσεως στούς τύπους τῆς θρησκείας διαφόρων μισαλλοδόξων καί ἐπαναστατικῶν ὁμάδων τοῦ Ἰσλαμικοῦ κόσμου, πού ἀγωνίζονται γιά τήν ἀποκατάσταση τῶν παλαιῶν ἰδεωδῶν καί ἀρχῶν τῆς ἰσλαμικῆς θεοκρατίας, ἐφαρμόζοντας τόν πυλώνα τοῦ Ἰσλάμ, τόν ἱερό πόλεμο, (τζιχάντ) καί στήν σύγχρονη ἐποχή, μέ ἰδεολόγημα ὅτι ἡ διά τῆς βίας ἐπικράτησι ἀποδεικνύει τήν θεϊκή εὔνοια, χωρίζοντας τόν κόσμο στόν οἶκο τοῦ Ἰσλάμ καί στόν οἶκο τοῦ πολέμου. Τό φαινόµενο αὐτό ἀποτελεῖ σύνδροµο ἡµιµαθείας καί τυφλῆς προσκολλήσεως µέ τή βία καί τήν ἀπανθρωπιά καί ἀποθαρρύνει τήν ἐλεύθερη συζήτηση καί τόν κριτικό στοχασµό, πού ἐλευθερώνουν τό πνεῦµα καί κάνουν εἰρηνική τήν καρδιά .
Οἱ Μουσουλμάνοι ἰσχυρίζονται ὅτι δεῖγμα τῆς θεϊκῆς εὐνοίας καί εὐαρέσκειας πρός αὐτούς εἶναι ἡ ἐξάπλωση τοῦ Ἰσλάμ σέ Ἀνατολή καί Δύση. Στόν ἰσχυρισμό τους αὐτόν ἀπαντᾶ ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, λέγοντας ὅτι εἶναι βέβαια σωστό ὅτι ὁ Μωάμεθ προχώρησε ἀπό τήν Ἀνατολή μέχρι τήν Δύση, νικώντας τούς ἄλλους λαούς. Ὅμως, πῶς τό κατόρθωσε αὐτό; «Πολέμω καί μαχαίρα καί λεηλασίαις καί ἀνδραποδισμοῖς καί ἀνδροκτασίαις, ὧν οὐδέν ἐκ Θεοῦ τοῦ ἀγαθοῦ προηγουμένως ἐστί, τοῦ ἐξ ἀρχῆς ἀνθρωποκτόνου δέ μᾶλλον προηγούμενον θέλημα» . Καί ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος ξεκίνησε ἀπό τήν Δύση καί κατέκτησε τήν Ἀνατολή. Καί πολλοί ἄλλοι σέ διάφορες ἐποχές μέ τά στρατεύματά τους κατέκτησαν μεγάλα τμήματα τῆς οἰκουμένης. Σέ κανένα, ὅμως, ἀπ’ αὐτούς δέν ἐμπιστεύθηκαν οἱ ἄνθρωποι καί τίς ψυχές τους, ὅπως οἱ Μουσουλμάνοι στόν Μωάμεθ. Ἄλλωστε, μολονότι ὁ Μωάμεθ χρησιμοποίησε τή βία καί κολάκευε τίς ἡδονές, ἐν τούτοις δέν κατέκτησε καί ὁλόκληρη τήν οἰκουμένη. Ἀντίθετα, ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, μολονότι ἀπομακρύνει ἀπ’ὅλες τίς ἡδονές τῆς ζωῆς, ἐξαπλώθηκε στά πέρατα τῆς οἰκουμένης, χωρίς νά χρησιμοποιήσει βία, ἀλλά μᾶλλον νικώντας τήν βία, πού ἄλλοι ἀσκοῦσαν ἐναντίον της, ὥστε πράγματι μόνον αὐτή νά μπορεῖ νά χαρακτηρισθεῖ ὡς ἡ νίκη, πού νίκησε τόν κόσμο .
Παγκοσμίως γνωστά ἀποτελέσματα τοῦ ἐπεκτατισμοῦ τοῦ Ἰσλάμ ὑπῆρξαν ἡ ἄλωση τῆς Κων/λεως τό 1453, μέ ἀποτέλεσμα τήν πτώση τῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας, ἡ ἐπί τέσσερα καί πέντε ἑκατόχρονα Τουρκοκρατία τῆς Ἑλλάδος, οἱ ἐξισλαμισμοί, τά παιδομαζώματα, οἱ γενοκτονίες τῶν Ἑλλήνων, τῶν Ἀρμενίων, τῶν Ἀσσυρίων καί τῶν Κούρδων στόν Πόντο καί τήν Μικρά Ἀσία . Οἱ συνεχιζόμενες ἐκκαθαρίσεις χριστιανικῶν πληθυσμῶν ἀπό τό φονταμενταλιστικό Ἰσλάμ στήν Μ. Ἀνατολή καί τήν Β. Ἀφρική καί δή στίς χῶρες τῆς Συρίας, τοῦ Ἰράκ, τοῦ Σουδάν, τῆς Αἰγύπτου καί τῆς Λιβύης, μέ τρομακτικές ἐγκληματικές ἐνέργειες ἀποκεφαλισμῶν, σταυρώσεων, ἀνασκολοπίσεων καί πολυωδύνων βασάνων, καθιστοῦν ἁπτά τά μαρτύρια τῶν πρώτων χριστιανικῶν χρόνων καί διακηρύσσουν παγκοσμίως ὅτι αὐτοί, πού πιστεύουν στόν ἀποκαλυφθέντα Θεόν Λόγον, διακρατοῦν τῆς ἐλευθερίας καί ἀξιοπρέπειάς τους, μή προδίδοντας τήν ἀποκάλυψη τοῦ αἰωνίου Θεοῦ, προτιμῶντας τήν ἀπώλεια τῆς κατά σάρκα βιοτῆς τους.
Πρόσφατα παραδείγματα τῆς Ἰσλαμικῆς προκλήσεως καί ἐπεκτατικῆς πολιτικῆς εἶναι α) ἡ πληροφορία ἀπό δημοσίευμα τῆς τουρκικῆς ἰσλαμικῆς ἐφημερίδας «Yeni Şafak» (28/4), πού πρόσκειται στόν Πρόεδρο Ἐρντογάν, ὅτι δηλ. σέ ἐκδήλωση, πού ἔγινε αὐτές τίς μέρες στήν πόλη τῆς Προύσας, ὅπου μίλησε ὁ ἰσλαμιστής ἱστορικός καί συγγραφέας Yavuz Bahadıroğlu, ἀνακοινώθηκε ὅτι φέτος, κατά τήν διάρκεια τοῦ Ραμαζανίου, πού ἀρχίζει στίς 18 Ἰουνίου καί τελειώνει στίς 16 Ἰουλίου, ἡ μεγάλη μουσουλμανική ἑορτή τοῦ Kasdir Geçesi θά ἑορταστεῖ μέ μουσουλμανική τελετή μέσα στήν Ἁγία Σοφία Κωνσταντινούπολης γιά πρώτη φορά ἀπό τό 1934, ὅταν ὁ ναός ἀνακηρύχτηκε μουσεῖο. Ὁ Τοῦρκος συγγραφέας στόν λόγο του ἀναφέρθηκε στό μεγάλο ὄνειρο τῶν Ὀθωμανῶν νά τελοῦν μουσουλμανική λατρεία στήν Ἁγία Σοφία, καί, ὅπως τόνισε, αὐτό τό ὄνειρο θά ξαναγίνει πραγματικότητα μετά ἀπό ἕνα σύντομο διάλειμμα, πού ἡ Ἁγία Σοφία λειτούργησε σάν μουσεῖο . Καί β) ἡ ἀπόφαση νά ἀνεγερθεῖ δίπλα στήν ἀποβάθρα τῆς νήσου Πριγκήπου καινούργιο μεγάλο μουσουλμανικό τέμενος στά πλαίσια τῆς περαιτέρω ἰσλαμοποίησης τῆς νήσου, πού κάποτε ἦταν ἕνα νησί, πού κατοικοῦνταν ἀποκλειστικά ἀπό Ἕλληνες Ὀρθοδόξους, καί τό κυριότερο, πού διέπεται ἀπό τήν συνθήκη τῆς Λωζάνης .
Ὑπάρχει μία ὁλόκληρη σειρὰ ὀρθοδόξων χριστιανικῶν ναῶν. σὲ ὁλόκληρη τὴν ἄλλοτε Βασιλεύουσα τῆς Ρωμιοσύνης, ποὺ ἔχουν μετατραπεῖ εἴτε σὲ τζαμιὰ εἴτε σὲ μουσεῖα! Ἰδοὺ πῶς ἔχουν τὰ πράγματα. Οὔτε μία οὔτε δύο, ἀλλὰ περισσότερες ἀπὸ 25 ἐκκλησίες τῆς Κωνσταντινούπολης ἔχουν μετατρέψει οἱ Τοῦρκοι σὲ τζαμιὰ ἢ σὲ μουσεῖα! Μετρημένοι δέ, στὰ δάχτυλα εἶναι οἱ ναοὶ ἐκεῖνοι ποὺ παραμένουν ἀνοιχτοὶ σήμερα γιὰ νὰ λειτουργοῦν (σποραδικά, ἔστω) γιὰ τὴν ἐναπομείνασα ἑλληνορθόδοξη μειονότητα τῆς Πόλης.. Ἀκολουθεῖ ἕνας μικρὸς κατάλογος τῶν ἱστορικῶν ἑλληνορθοδόξων ναῶν τῆς Πόλης ποὺ δὲν εἶναι πιὰ χριστιανικὲς ἐκκλησίες. Ἡ Ἅγια Εἰρήνη, πίσω ἀπὸ τὴν Ἁγία Σοφία, χρησιμεύει ὡς… ἐκθεσιακὸς χῶρος! Ὁ Ἅγιος Νικόλαος, στὸ Φατίχ, ἀρχικῶς παραχωρήθηκε στοὺς καθολικοὺς καὶ σήμερα ἔγινε τζαμί… Ἡ Θεοτόκος Χαλκοπρατείων ἔχει καταντήσει… ἐρείπια (ἑτοιμόρροπο κτίριο)! Ἡ Ἁγία Θεοδοσία ἐν τοῖς Δεξιοκράτοις, 500 μέτρα ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, λέγεται τώρα Γκιουλ Τζαμί! Ἄλλες ἐκκλησίες ποὺ μετατράπηκαν σὲ ἰσλαμικὰ τεμένη: ἡ Μονὴ Παντοκρὰτορος (τώρα: Ζεϊρὲκ Τζαμί), ἡ Παμμακάριστος (τώρα: Φετχιγιὲ Τζαμί), ἡ Ἁγία Θέκλα τοῦ Παλατιοῦ τῶν Βλαχερνῶν (τώρα: Χαζρετὶ Τζα μπὶρ Τζαμί), οἱ Ἅγιοι Σέργιος καὶ Βάκχος (ἡ λεγόμενη “Μικρὴ Ἁγιασοφιά”, τώρα: Χουσεΐν Ἀγὰ Τζαμί), ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας ὁ ἐν Κρίσει (τώρα Κοτζὰ Μουσταφὰ Πασὰ Τζαμί), ἡ Μονὴ Θεοτόκου Παναχράντου (τώρα: Φεναρὶ Ἰσὰ Τζαμὶ) καὶ τόσα ἀκόμη…
Ἀλλὰ ὁ κατάλογος αὐτὸς ἔχει καὶ συνέχεια! Διότι ὑπάρχουν ναοὶ πού… ἰσοπεδώθηκαν ἀπὸ τὶς μπουλντόζες (!), ὅπως οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, στὸ Φατίχ. Ἢ ναοί, ὅπως ὁ Ἅγιος Πολύευκτος, πού πέρασαν στὰ χέρια τῶν λεγόμενων ἀνύπαρκτων “Τουρκορθοδόξων”. Ἀλλὰ καὶ ὁ ναός, π.χ., τοῦ Ἁγίου Νικολάου Ἀσβεστάδικων, στὸν Γαλατᾶ, ποὺ καταστράφηκε ἀπὸ “περίεργη” φωτιὰ τὸ 2002. Ἡ Μονὴ Περιβλέπτου, ποὺ δόθηκε στοὺς Ἀρμένιους καὶ τώρα λέγεται Σουλοὺ Μαναστίρ.
Ἀλήθεια, ποιά εἶναι ἡ χρησιμότητα πλέον τῶν διαθρησκειακῶν διαλόγων μεταξύ Ὀρθοδοξίας καί Ἰσλάμ καί οἱ διακηρύξεις περί εἰρηνικῆς συνυπάρξεως, ὅταν οἱ διάλογοι αὐτοί ἀδυνατοῦν νά ἀποτρέψουν τούς Ἰσλαμιστές-Τζιχαντιστές ἀπό τά φρικώδη ἐγκλήματά τους καί τούς διαλεγομένους δῆθεν μετριοπαθεῖς Μουσουλμάνους ἀπό τήν πλήρη στήριξη στούς πρώτους, ὅπως ἀποδεικνύεται μέ πλῆθος στοιχείων στήν παγκόσμια εἰδησεογραφία; Ἡ συμμετοχή στίς διαθρησκειακές συναντήσεις προκαλοῦν τόν πιστό Ὀρθόδοξο λαό, γιατί τόν παρουσιάζουν ὡς ἔνοχο καί τήν χριστιανική διδασκαλία ὡς συνένοχο στίς ἐγκληματικές πράξεις, οἱ ὁποῖες γίνονται εἴτε στό ὄνομα τοῦ Ἰσλάμ εἴτε κατόπιν ἐντολῆς κέντρων, τά ὁποία ἔχουν καταστήσει τούς λαούς θύματά τους. Γιατί νά διαλέγεται ἡ Ὀρθοδοξία μαζί τους καί νά ἐκδίδει κοινές ἀνακοινώσεις περί ψευδοειρήνης ἤ νά συμμετέχει σέ ἐκδηλώσεις καί συνέδρια γιά τίς προοπτικές του Ἰσλάμ, ὅταν αὐτό πρωταγωνιστεῖ σέ ἐκνόμους ἐνέργειες καί μεθοδεύει τήν ἅλωση τῶν χριστιανικῶν κρατῶν;
Μόνο ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία διδάσκει τήν ἀγάπη, τήν συμφιλίωση, τήν συγχώρηση, τήν δικαιοσύνη, τήν εἰρήνη, τήν ταπείνωση, τό μαρτύριο. Αὐτά τήν κάνουν νά ξεχωρίζει ὄχι μόνο ἀπό τήν βίαιη καί φονταμενταλιστική θρησκεία τοῦ Ἰσλάμ, ἀλλά καί ἀπό τίς αἱρέσεις τῆς Δύσεως, τίς αἱρετικές παρασυναγωγές τοῦ Παπισμοῦ καί τοῦ Προτεσταντισμοῦ. Ὁ μέν Παπισμός συνεκρότησε Σταυροφορίες, Ἱερές Ἐξετάσεις, ἔκαψε βιβλία, συμμετεῖχε σέ βασανιστήρια, ταλαιπώρησε πληθυσμούς, πρωταγωνίστησε σέ πολέμους καί προέβη σέ γενοκτονίες στήν Κροατία, τήν Σερβία καί τήν Οὐκρανία. Ὁ δέ Προτεσταντισμός χρησιμοποίησε τήν ἀποικιοκρατία, ἐνδύοντάς την μέ χριστιανικό ἔνδυμα, ἐξαιτίας τῆς ἰμπεριαλιστικῆς ἐκμεταλλεύσεως τῶν χωρῶν τῆς Ἀνατολῆς. Μόνο ἡ Ὀρθόδοξος Χριστιανική Ἐκκλησία, ἡ ὁποία δέν ταυτίζεται σέ καμμιά περίπτωση μέ τόν νοθευμένο Χριστιανισμό τοῦ Πάπα καί τοῦ Λουθήρου, δέν χρησιμοποίησε τέτοιες μεθοδεύσεις.
Μετά τίς ἀνωτέρω διευκρινήσεις, μπορεῖ κανείς νά κατανοήσει τό πόσο φαιδρά καί γελοία εἶναι τά ὅσα ἰσχυρίστηκε στό συνέδριο ὁ δόκτωρ Ἰσλαμικῆς Θεολογίας στό Πανεπιστήμιο τῆς Μεδίνας, ἱεροδιδάσκαλος στή Μουφτεία Κομοτηνῆς, Χαλήλ Τζιχάντ. Ὁ κ. Χαλήλ Τζιχάντ εἶπε : «Το Ἰσλάμ εἶναι θρησκεία εἰρήνης. Δέν ὑπάρχει ἐδῶ ἡ λέξη βία. Ἰσλάμ σημαίνει εἰρήνη γιά ὅλους. Δέν ἐξαναγκάζει κανέναν νά ἀσπαστεῖ τή θρησκεία. Τό Κοράνι ἀναφέρει ρητά πώς, ὅποιος θέλει, ἀποδέχεται καί πιστεύει τήν ἀλήθεια του, ὅποιος, δέν θέλει, ἄς τό ἀρνηθεῖ. Ἀκόμα καί ὁ προφήτης Μωάμεθ δέν ἔπεισε τόν ἀγαπημένο του θεῖο νά τόν πιστέψει. Οἱ εἰκόνες, πού κάνουν τόν γύρο τοῦ κόσμου στή Συρία καί στό Ἰράκ, μέ ἐκτελέσεις ἀλλόθρησκων καί καταστροφές μνημείων τῆς παγκόσμιας κληρονομιᾶς, δέν ἔχουν καμία σχέση μέ τό Ἰσλάμ καί τή διδασκαλία του» . «Τό Κοράνι καλεῖ τούς ἀνθρώπους τῆς Βίβλου σέ διάλογο. Τό Ἰσλάμ καί ὁ λόγος τοῦ Κορανίου δείχνουν τόν δρόμο τῆς εἰρήνης» .
Σχολιάζοντας τά ἀνωτέρω, ἔχουμε νά παρατηρήσουμε ἐντελῶς γραμματολογικά καί ἐτυμολογικά ὅτι ὁ ὄρος «Ἰσλάµ» εἶναι ἀπαρέµφατο (µάσνταρ) τοῦ ρήµατος «ἀσλάµα», τό ὁποῖο ἀποτελεῖ τήν τέταρτη ρίζα τοῦ ρήµατος «σαλίµα». Ἡ βασική ρίζα σ-λ-µ (=σαλίµα, σαλάµα, σαλάµ) τοῦ ρήµατος σηµαίνει γενικῶς «εἶµαι σῶος καί ἀσφαλής, ἀκέραιος καί ἀβλαβής, ἔχω εἰρήνη, ἡσυχάζω». Ἀπό τίς ἔννοιες αὐτές ἡ τέταρτη ρίζα «ἀσλάµα» τοῦ ρήµατος πῆρε τό νόηµα τοῦ «ὑποτάσσοµαι, ἀφοσιώνοµαι καί ἐγκαταλείπω τόν ἑαυτό µου ἀπολύτως στόν Θεό». Ἄρα, «Ἰσλάµ» σηµαίνει «ἀπόλυτη ὑποταγή καί ἀφοσίωση στόν Θεό καί τό θέληµά του», καί, σύµφωνα µέ πολλούς µουσουλµάνους εἰδικούς, δηλώνει ἐπίσης µιά κατάσταση εἰρήνης καί ἀσφαλείας (σίλµ, σαλάµ), στήν ὁποία περιέρχεται ὁ πιστός (µούσλιµ). Ἡ µετοχή τοῦ ρήµατος εἶναι «µούσλιµ», πληθ. «µουσλιµούν», δηλ. «ἀπολύτως ὑποταγµένος στόν Θεό καί τό θέληµά του», καί ἄρα «πιστός» µέ εὐρύτερη ἔννοια .
Μπορεῖ, λοιπόν, γραμματολογικά καί μόνο ὁ ὅρος «Ἰσλάμ» νά σημαίνει εἰρήνη, ἀλλά ὅπως μαρτυρεῖ ἡ παλαιά καί σύγχρονη πραγματικότητα καί ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ ὅσιος καί θεοφόρος πατήρ ἡμῶν Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, στό ἔργο του «Περί αἱρέσεων» , τό Ἰσλάμ εἶναι λαοπλάνος θρησκεία καί πρόδρομος τοῦ Ἀντιχρίστου. «Ἔστι δέ καί ἡ μέχρι τοῦ νῦν κρατοῦσα λαοπλάνος θρησκεία τῶν Ἰσμαηλιτῶν, πρόδρομος οὖσα τοῦ Ἀντιχρίστου» , γράφει. Καί βέβαια δέν θά μποροῦσε ποτέ τό Ἰσλάμ νά εἶναι θρησκεία εἰρήνης, διότι δέν πιστεύει στόν ἄρχοντα, τήν πηγή, τόν δωρεοδότη τῆς εἰρήνης, τόν Χριστό ὡς Θεάνθρωπο, ἀφοῦ, σύμφωνα μέ τόν Ὅσιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό καί τήν Κορανική διδαχή, ὁ Μουσουλμανισμός, ἐπηρεασμένος ἀπό τήν ἀντιχριστιανική ἰουδαϊκή καί τήν αἱρετική χριστιανική γραμματεία, δέν δέχεται τήν Θεότητα τοῦ Χριστοῦ, τόν σταυρικό Του θάνατο καί τήν Ἀνάστασή Του. Ἀρνεῖται τό Θεανθρώπινο πρόσωπό Του καί τόν θεωρεῖ ὡς ἕνα προφήτη κατώτερο τοῦ Μωάμεθ, τῆς δῆθεν σφραγῖδος τῶν προφητῶν, κτίσμα τοῦ Θεοῦ καί ἁπλό, ψιλό ἄνθρωπο, ἀποτελώντας ἔτσι ἐπιβίωση τῆς δεινῆς αἱρέσεως τοῦ Ἀρειανισμοῦ.
Ἐπίσης, ὁ κ. Μπισάρα Ἐμπέιντ προσπάθησε νά δικαιολογήσει τίς ἐγκληματικές καί φρικαλέες πράξεις τῶν Τζιχαντιστῶν, ἰσχυριζόμενος ὅτι ὑπάρχουν δύο εἴδη Ἰσλάμ. Ἀπό τή μιά τό εἰρηνικό, μετριοπαθές καί πολιτικά οὐδέτερο Ἰσλάμ, καί ἀπό τήν ἄλλη τό ριζοσπαστικό, ἀκραῖο, φονταμενταλιστικό Ἰσλάμ. Συγκεκριμένα τόνισε: «Ἡ πρακτική τῆς Ἀλ Κάιντα καί τοῦ ISIS εἶναι ἀποτέλεσμα παρερμηνείας καί διαστρέβλωσης τοῦ νόμου τῆς σαρία καί εἰδικότερα τῶν κατευθύνσεων τοῦ κινήματος τῆς Μουσουλμανικῆς Ἀδελφότητας, πού ξεκίνησε ἀπό τήν Αἴγυπτο. Ὁ Μπίν Λάντεν καί ὁ Ἀλ Ζαουάχρι ἔκαναν μιά ἐξτρεμιστική ἑρμηνεία τῆς σαρία καί κήρυξαν παγκόσμιο Τζιχάντ, μέ στόχο τήν καθιέρωσή της σέ ὅλον τόν κόσμο. Ὁ ἀλλόθρησκος γι’ αὐτούς ὀνομάζεται ἄπιστος καί ἔχει δύο ἐπιλογές : ἤ νά ἀσπαστεῖ τό Ἰσλάμ ἤ νά δολοφονηθεῖ», σημείωσε χαρακτηριστικά καί κάλεσε τό «οὐδέτερο Ἰσλάμ» νά ἀρθρώσει λόγο ἀπέναντι στό φαινόμενο . «Ἔχουμε μέν ἕνα οὐδέτερο πολιτικά Ἰσλάμ, ἀλλά δυστυχῶς παραμένει σιωπηλό ἀπέναντι σέ αὐτές τίς φονταμενταλιστικές τάσεις, πού ἔχουν ἀλλάξει τόν ‘χάρτη’ τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, πού σιγά σιγά ἀδειάζει ἀπό τούς χριστιανούς. Ἡ σιωπή μπορεῖ νά ἐπηρεάσει ἀκόμη καί τούς ἴδιους τούς μουσουλμάνους, τούς μετριοπαθεῖς, αὐτούς πού δέν συμφωνοῦν μέ τό φονταμενταλιστικό ρεῦμα, τόν φονταμενταλιστικό τρόπο σκέψης». Στό ἐρώτημα, ἄν κάτι τέτοιο θά μποροῦσε νά ἀντιστρέψει τή σημερινή κατάσταση, μέ τούς ἀποκεφαλισμούς καί τίς μαζικές ἐκτελέσεις ἀπό τά μέλη τοῦ ISIS, ὑπογράμμισε πώς «τό θέμα εἶναι νά “σπάσει” ἐπιτέλους ἡ σιωπή». Στήν ὁμιλία του στό συνέδριο μέ θέμα τόν «Μουσουλμανικό φονταμενταλισμό καί τίς σχέσεις του μέ τούς χριστιανούς – οἱ ἀπόψεις τῶν Ἀδελφῶν Μουσουλμάνων, τῆς Ἀλ Κάιντα καί τοῦ ISIS», ὁ Μπισάρα Ἐμπέιντ παρουσίασε τίς μεγαλύτερες προσωπικότητες τοῦ ἰσλαμικοῦ φονταμενταλισμοῦ, τόν Χάσαν ἀλ Μπάννα, ἱδρυτή τῆς Μουσουλμανικῆς Ἀδελφότητας, τόν Σάγεντ Κούτουμπ, στοχαστή τῆς Ἀδελφότητας, καί τόν ἐν ζωῆ στοχαστή τοῦ Ἰσλάμ Γιούσεφ ἀλ Καραντάουι. Μεταξύ ἄλλων, ἑστίασε στίς διαφορές, πού ὑπάρχουν καί στόν ἐνδοϊσλαμικό φονταμελιστικό χῶρο, οἱ ὁποῖες βασίζονται στή διαφορετική προσέγγιση τῆς Σαρίας ἤ τοῦ ἴδιου τοῦ Κορανίου. «Τό Κοράνι, γιά παράδειγμα, καλεῖ τους ἀνθρώπους τῆς Βίβλου σέ διάλογο. Οἱ Ἀδελφοί Μουσουλμάνοι, οἱ ὁποῖοι δέν εἶναι τόσο ἀκραῖοι, ἀναφέρονται σέ τέτοια χωρία, εἰδικά ὅταν μιλοῦν γιά χριστιανούς μέσα σέ μουσουλμανικό χῶρο. Ἡ Ἀλ Κάιντα καί ὁ ISIS, ἀντίθετα, ποτέ δέν ἀναφέρονται σέ τέτοιου εἴδους χωρία, σημείωσε καί ἐξήγησε πώς, δυστυχῶς, ἡ Ἀλ Κάιντα, ἀλλά καί ὁ ISIS “ταυτοποίησαν” τόν μή μουσουλμάνο (χριστιανό ἤ ἰουδαῖο) μέ τόν “κουφάρ”, δηλαδή τόν ἄπιστο ἤ πολυθεϊστή, ἄν καί στό ἴδιο τό Κοράνι γίνεται διάκριση μεταξύ αὐτῶν τῶν ὁμάδων καί ὑπάρχει διαφορετική ἀντιμετώπισή τους» . Τήν παραπάνω θέση φαίνεται νά υἱοθέτησε καί εἰσηγητής τῆς ὀρθοδόξου πλευρᾶς, ὁ ὁποῖος στήν τόνισε ὅτι «…τά αἰτήματα τοῦ ἀραβικοῦ λαοῦ… γιά δημοκρατία καί ἐλευθερία συνυφαίνονται, συγχέονται ἤ γίνονται ἀντικείμενο ἐκμετάλλευσης ἀπό τόν χειρότερης μορφῆς καί ἐπιθετικότητας ἰσλαμικό φονταμενταλισμό, ὅπως χαρακτηριστικά αὐτός ἐκφράζεται μέσα ἀπό τόν Σαλαφισμό καί ἀκόμη πιό πρόσφατα ἀπό τόν Τζιχαντισμό τοῦ Ἰσλαμικοῦ Κράτους. Τά ἀκραία αὐτά ρεύματα, ἐκτός ἀπό μιά ὑπερσυντηρητική, καί στήν περίπτωση τοῦ Ἰσλαμικοῦ Κράτους πολεμική, ἑρμηνεία τοῦ Κορανίου καί τῆς ἰσλαμικῆς παράδοσης, ἐπιδιώκουν ρητῶς μιά καθαρόαιμη (ἀπαλλαγμένη ἀπό ξένα στοιχεῖα) ἰσλαμική Μέση Ἀνατολή καί τήν ἰσλαμοποίηση ἤ ἀλλιῶς τήν ἔξοδο τῶν χριστιανῶν ἀπό τίς πανάρχαιες ἑστίες τους» .
Οἱ παραπάνω ἰσχυρισμοί εἶναι ἀνυπόστατοι, διότι εἶναι μέγα λάθος καί παγίδα τό νά διακρίνεται τό Ἰσλάμ σέ ριζοσπαστικό καί δῆθεν μετριοπαθές. Κι αὐτό διότι, δέν ὑπάρχουν δύο εἴδη Κορανίου καί Σαρίας. Ἕνα εἶναι τό Κοράνι, ἕνας ὁ Ἰσλαμικός νόμος καί ἕνα τό Ἰσλάμ, τό ὁποῖο ἔχει ὡς δόγμα τό τζιχάντ.
Εὐθύνη γιά τό συνεχιζόμενο αὐτό διεθνές καί διαρκές ἔγκλημα ἐκκριζώσεως τῶν γηγενῶν χριστιανικῶν πληθυσμῶν ἀπό τίς πατρογονικές τους ἑστίες ἔχει τό σκοτεινό Σιωνιστικό λόμπυ, πού κυβερνᾶ τίς Η.Π.Α., καί οἱ εὔχρηστοι καί εὐεπίφοροι σέ κάθε εἴδους καταδολίευση δυτικοί σύμμαχοί του, πού γκρέμισαν, μέ τήν περιλάλητη «Ἀραβική Ἄνοιξη», μέ τήν συνέργεια καί τοῦ Σουνιτικοῦ μπλόγκ (Σαουδική Ἀραβία, Κατάρ, Τουρκία), τά κοσμικά καθεστῶτα καί παρέδωσαν τίς χῶρες αὐτές, καθώς καί ἄλλες τῆς ὑποσαχάριας Ἀφρικῆς, στόν παρανοϊκό Ἰσλαμισμό, πού ἀποκεφαλίζει ἀνθρώπους στό ὄνομα τοῦ Δημιουργοῦ ἀπό ἀγάπη τῶν τρισεκατομμυρίων γαλαξιῶν. Ὁ Ἰσλαμισμός δείχνει τό εἰδεχθές του πρόσωπο, ὄχι ἀσφαλῶς ὅταν εἶναι μειοψηφία, ὅπως στή χώρα μας, ἀλλά ὅταν αἰσθάνεται δυνατός νά ἐπιβάλλει τήν ἰδεοληψία τῆς Σαρίας καί τό πολιτικοστρατιωτικοθρησκευ-τικό του μοντέλο. Ἀποδεικνύεται πασίδηλα γιά μιά ἀκόμα φορά καί μέ τό ἰδεολόγημα τοῦ ἀνακηρυχθέντος «Χαλιφάτου» τῆς ISIS καί τίς θηριωδίες τῶν Τζιχαντιστῶν, πού ἑδράζονται στήν Ἰσλαμική «Θεολογία» τοῦ Κορανίου καί τήν παράδοση Οὔμα, ὅτι τό Ἰσλάμ δέν εἶναι θρησκεία ἀνεκτή κατά τό Εὐρωπαϊκό κεκτημένο καί τίς ἀρχές τῶν Κρατῶν Δικαίου, διότι ἀρνεῖται καί στοχοποιεῖ θανάσιμα τήν ἄρνησή του καί ἑπομένως εἶναι ἔννοιες ἀσύμβατες μέ τό Ἰσλάμ καί ἡ Δημοκρατία καί ἡ Ἀνεξιθρησκεία καί ἡ ἀνεκτικότητα πρός τήν ἑτερότητα. Δυστυχῶς, οἱ «χρήσιμοι ἠλίθιοι» τῶν Δυτικῶν χωρῶν καί τῆς χώρας μας θεωροῦσαν ὡς διαχειρίσιμο μέγεθος τό Ἰσλάμ καί ὡς ἐνδεχόμενο συνεργό τους γιά τήν ἀπομείωση τῆς Χριστιανικῆς Εὐρωπαϊκῆς ἰδιοπροσωπείας. Τώρα, πού ξύπνησαν, βλέπουν τό θηρίο «Κράκεν» νά βρυχᾶται καί νά ὠρύεται καί νά κατασπαράζει χιλιάδες θύματα. Τά διαδραματιζόμενα, στίς χῶρες πειραματισμοῦ τῆς Δύσης, πού παραδίδονται στήν Ἰσλαμική λαίλαπα, ἀποδεικνύουν καί στόν πλέον ἀφελῆ ὅτι ἐλευθερία, ἀνεξιθρησκεία, εὐρωπαϊκό κεκτημένο, ἀνεκτικότητα καί Ἰσλάμ δέν ἔχουν καμμία δυνατότητα συνυπάρξεως, καί μόνο ἀργυρώνητοι, χειραγωγούμενοι καί ἐξωνημένοι κάλαμοι μποροῦν νά ὑποστηρίξουν τό ἀντίθετο. Τήν ἰδία στιγμή ἀνόσιες πολιτικές δυνάμεις θέλουν νά θεσμοθετήσουν τό Ἰσλάμ καί στήν χώρα μας 200 χρόνια μετά τόν πανίερο ἀγώνα τῆς παλιγγενεσίας καί τούς ποταμούς αἵματος τῶν νεομαρτύρων μέ χειραγωγούμενες δικαστικές ἀποφάσεις πρόδηλα ἀντισυνταγματικές, πού ἐκθέτουν ἀνεπανόρθωτα καί τούς ἐντολεῖς καί τούς διατάκτες τους, ὅπως ἡ προσφάτως ἐκδοθεῖσα ἀπόφασις τῆς Ὁλομελείας τοῦ ΣτΕ γιά τό τέμενος στόν Βοτανικό, πού πρόδηλα παραβιάζει τίς συνταγματικές ἀρχές τῆς ἰσότητας καί τῆς ἀναλογικότητας, καθώς καί τῆς προστασίας τῶν περιβαλλοντικῶν συνθηκῶν, μέ ἀπώτερο στόχο τήν οὐδετερόθρησκη Πολιτεία (τήν Λαϊσιτέ).
Στό ἐν λόγω συνέδριο προβλήθηκε ὡς λύση στό πρόβλημα τό μοντέλο τῆς διαθρησκειακῆς οἰκουμενιστικῆς θεωρίας περί εἰρηνικῆς συνυπάρξεως τῶν θρησκειῶν Χριστιανισμοῦ καί Μουσουλμανισμοῦ.
Ὁ κ. Χαλήλ Τζιχάντ «χαρακτήρισε τά Βαλκάνια καί πιό συγκεκριμένα τή Θράκη, ὡς πρότυπο ἁρμονικῆς συμβίωσης». «Αὐτή τήν ἁρμονία καί τή γαλήνη τή νιώθουμε τά τελευταία χρόνια στή Θράκη, ὅπου μπορεῖ ὁ ἰμάμης νά καλεῖ σέ προσευχή καί ταυτόχρονα νά χτυποῦν οἱ καμπάνες τῆς ἐκκλησίας. Ὅταν ἀνταλλάσσουμε μεταξύ μας εὐχές γιά Καλό Πάσχα καί καλό Μπαϊράμ», εἶπε . «Τά μέλη τῆς κοινότητάς μας ζοῦν κοντά στίς ἀρχές τοῦ Ἰσλάμ, ἤρεμα» καί πρόσθεσε : «Ἡ θρησκεία μᾶς φυλάει καί δέν ἀσχολούμαστε μέ ἐξτρεμιστές καί τέτοιου εἴδους πράγματα. Ζοῦμε ἁρμονικά, μέ γαλήνη καί εἰδικά τά τελευταία χρόνια εἴμαστε πάρα πολύ εὐχαριστημένοι, θά ἔλεγα περισσότερο ἀκόμη κι ἀπό τούς μουσουλμάνους, πού ζοῦν στίς δυτικές χῶρες» . Ἐπίσης, εἰσηγητής τῆς ὀρθοδόξου πλευρᾶς, συστοιχούμενος μέ τά προαναφερθέντα, ἐπεσήμανε ὅτι «ἀναμφισβήτητα, αὐτό τό ὁποῖο ἔχουμε ἐπειγόντως ἀνάγκη εἶναι μοντέλα εἰρηνικῆς συνύπαρξης, διαλόγου, ἀνοχῆς καί καταλλαγῆς μεταξύ θρησκευτικῶν κοινοτήτων. Τρόποι ἐπικοινωνίας, ἀλληλογνωριμίας καί ἀποδοχῆς. Μέθοδοι ὑπέρβασης τοῦ φανατισμοῦ, τῆς μισαλλοδοξίας καί τῆς ἐμπλοκῆς σέ φαύλους κύκλους βίας καί ἀντιποίνων. Ἀποδεικνύεται πώς μόνον μέσα ἀπό αὐτόν τόν δρόμο θά μπορέσουμε νά ξαναμιλήσουμε γιά ἕνα πολιτισμό μέ ποιότητα καί σεβασμό στή διαφορετικότητα. Ὁ εὐρύτερος γεωγραφικός χῶρος, στόν ὁποῖον ἀνήκουμε, ἀποτελεῖ ἀληθινό σχολεῖο τέτοιων ὑπερβάσεων. Ἡ περιοχή τῶν Βαλκανίων, μέσα ἀπό πολύ αἷμα, συγκρούσεις καί πόνο, κέρδισε διδάγματα εἰρηνικῆς συνύπαρξης καί καταλλαγῆς μεταξύ θρησκευτικῶν κοινοτήτων, πού ἡ Δύση θά μποροῦσε νά ἀξιοποιήσει. Ἀξιοποιώντας τή σοφία αὐτοῦ τοῦ χώρου, ἡ Εὐρώπη θά μποροῦσε νά ἐμπλουτίσει τό ὁπλοστάσιό της ἀπέναντι στόν φανατισμό καί τόν φονταμενταλισμό, ὄχι μέ τή λογική τῶν νέων σταυροφοριῶν, τοῦ πολέμου καί τοῦ ὀλέθρου, ἀλλά τῆς εἰρήνης, τῆς συνεννόησης καί τῆς ἀνθρωπιᾶς» .
Ἔχουμε τονίσει ἐπανειλλημένως ὅτι ἄλλο εἶναι ἡ εἰρηνική συνύπαρξη τῶν λαῶν, πού εἶναι ἀπό ὅλους ἐπιθυμητή, καί ἄλλο εἶναι ἡ εἰρηνική συνύπαρξη τῶν θρησκειῶν, πού εἶναι σαφής προώθηση τῆς παναιρέσεως τοῦ διαθρησκειακοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ, καί ὡς ἐκ τούτου ἀπορριπτέα. Εἰρηνική συνύπαρξη τῶν θρησκειῶν σημαίνει παύση τοῦ κηρύγματος τοῦ Εὐαγγελίου καί κατάργηση τοῦ Χριστιανισμοῦ ὡς τῆς μόνης ἀληθινῆς Ἐκκλησίας. Εἰρηνική συνύπαρξη τῶν θρησκειῶν σημαίνει συνεργασία τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας πρός ἀποφυγή ἰδεολογικῶν συγκρούσεων. Εἰρηνική συνύπαρξη τῶν θρησκειῶν σημαίνει ἁρμονική συνύπαρξη τῆς ἀληθείας μέ τήν πλάνη, τήν ἀπάτη καί τό ψεῦδος˙ τοῦ φωτός μέ τό σκότος, τόν ζόφο μέ τό ἔρεβος˙ τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι τό Φῶς τό ἀληθινό, μέ τόν Διάβολο, πού εἶναι τοῦ σκότους ὁ προστάτης. Τέτοια, ὅμως, συνύπαρξη δέν εἶναι νοητή, ἀλλά ἑωσφορική εἰσήγηση. Ὁ Χριστός ἔδωσε ἐντολή νά κηρυχθεῖ στόν κόσμο ἡ Ἐκκλησία Του ὡς ἡ μόνη ἀληθινή καί τέλεια Ἐκκλησία. Ἐπίσης, εἶπε : «Μή νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπί τήν γῆν˙ οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλά μάχαιραν» . Μ’αὐτόν τόν λόγο ὁ Χριστός δέν τάσσεται, βέβαια, ἐναντίον τῆς εἰρήνης καί ὑπέρ τοῦ πολέμου, ἀλλά ἐννοεῖ ὅτι ἡ Ἐκκλησία Του θά διχάσει τούς ἀνθρώπους, ἀφοῦ ἄλλοι θά πιστεύσουν καί ἄλλοι δέν θά πιστεύσουν καί οἱ ἄπιστοι θά πολεμοῦν τούς πιστούς. Τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου ἀναγκαίως ἐπιφέρει σύγκρουση μεταξύ τῶν θρησκειῶν, τῆς ἀποκαλύψεως τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ἀπό τή μιά καί τῶν ψευδῶν θρησκειῶν ἀπό τήν ἄλλη. Ὁ Ἀπ. Παῦλος λέγει : «Εἰ δυνατόν τό ἐξ ὑμῶν μετά πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες» . Γιατί λέει «εἰ δυνατόν»; Γιατί ὑπάρχουν περιπτώσεις, κατά τίς ὁποῖες εἶναι ἀδύνατο τό εἰρηνεύειν. Τέτοια εἶναι ἡ περίπτωση τῆς κηρύξεως τοῦ Εὐαγγελίου καί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Σέ τέτοιες περιπτώσεις ἰσχύει αὐτό, πού λέει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ὅτι εἶναι προτιμότερος ἀπό τήν εἰρήνη ὁ πόλεμος. Γιατί, μιά τέτοια εἰρήνη χωρίζει ἀπό τόν Θεό. Αὐτό, πού πρέπει νά προβληθεῖ καί νά προταχθεῖ πρωτίστως στήν ἐποχή μας, δέν εἶναι ἡ ἐπικράτηση τῆς κοσμικῆς εἰρήνης, ἀλλά ἡ μετάνοια καί ἡ παγκόσμια ἐπιστροφή τῶν αἱρετικῶν, τῶν ἑτεροδόξων, ἀλλοθρήσκων στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, πράγμα πού θά ἔχει ὡς ἀπόρροια τήν ἐπικράτηση τῆς ἐνθέου, τῆς πνευματικῆς καί τῆς ὄντως εἰρήνης, πού δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν ἴδιο τόν Χριστό.
Τέλος, θά πρέπει νά διευκρινιστεῖ ὅτι τά ὅσα γράφονται καί λέγονται περί οἰκουμενισμοῦ τοῦ αἵματος, οἰκουμενισμοῦ τοῦ πόνου, οἰκουμενισμοῦ τοῦ μαρτυρίου, κοινῶν μαρτύρων καί κοινῶν ἁγίων, βρίσκονται δυστυχῶς στήν κατεύθυνση τοῦ διαχριστιανικοῦ οἰκουμενισμοῦ καί εἶναι ἀπαράδεκτα ἀπό ὀρθοδόξου πλευρᾶς. Ναί μέν οἱ Τζιχαντιστές σκοτώνουν ἀδιακρίτως τούς Χριστιανούς, χωρίς νά τούς ἐνδιαφέρει ἄν εἶναι Ὀρθόδοξοι, παπικοί, προτεστάντες, μονοφυσῖτες, δηλ. ἀρμένιοι καί κόπτες, ἀλλά ὄχι καί νά λέγεται ὅτι ὅλοι αὐτοί εἶναι κοινοί μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ μέν Ὀρθόδοξοι τῆς Μ. Ἀνατολῆς καί Β. Ἀφρικῆς, πού πιστεύουν στόν ἀληθινό Ἅγιο Τριαδικό Θεό, στόν αὐθεντικό Χριστό καί στήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὄντως λογίζονται ὡς ἅγιοι μάρτυρες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, οἱ δέ ποικιλώνυμοι αἱρετικοί τῶν χωρῶν αὐτῶν, πού πιστεύουν σ’ἕναν ἄλλο, νοθευμένο Χριστό καί σέ μιά ἄλλη, νοθευμένη Ἐκκλησία, δέν λογίζονται ὡς μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας, ἕνεκα τῆς ἑσφαλμένης, αἱρετικῆς πίστεώς τους, ἡ ὁποία βεβαίως δέν μπορεῖ νά τούς σώσει.
Μήπως ἐπιτέλους θά πρέπει οἱ Ὀρθόδοξοι ἐκκλησιαστικοί ἡγέτες νά κατανοήσουν ὅτι ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός ἀνέχεται τούς Τζιχαντιστές ὡς μέσον παιδαγωγικῆς τιμωρίας, ἐξαιτίας τῆς προωθήσεως καί ἐμμονῆς τους στήν παναίρεση τοῦ διαχριστιανικοῦ καί διαθρησκειακοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ, καί νά συνετισθοῦν;
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
