Πειραιεύς 16 Δεκεμβρίου 2013
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
Ἐπί τῶν λεχθέντων ἀπό τόν κ. Γεν. Γραμματέα τοῦ Κομματικοῦ σχηματισμοῦ «Λαϊκός Σύνδεσμος ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» κ. Νικολ. Μιχαλολιάκο καί τῶν ὑπό μερίδος τοῦ Τύπου ἀναφερομένων ὡς δῆθεν «σχέσεων στοργῆς» ἐκκλησιαστικῶν προσώπων μετά τοῦ συγκεκριμένου χώρου ἐπάγομαι τά κάτωθι:
1. Εἶναι ἀξιωματική μου θέση νά εὐχαριστῶ τούς εὐφήμως ὁμιλοῦντας γιά τό πρόσωπό μου καί νά συγχωρῶ τούς ὑβριστάς καί λοιδώρους μου. Στήν συγκεκριμένη ὅμως περίπτωση δέν μπορῶ νά ἀποδεχθῶ καμμία εὐμενῆ κρίσι ἀπό τόν ἀναφερόμενο ὄχι βέβαια διότι μέχρι τελεσιδίκου καταδίκης του δέν ἔχει ὑπέρ αὐτοῦ τό τεκμήριο τῆς ἀθωότητος, ὅπως ἐπιτάσσει ὁ νομικός μας πολιτισμός μέ δεδομένο ὅτι στό κράτος δικαίου μας καταδικαζόμεθα μόνο γιά τετελεσμένη ἀπόπειρα ἤ συντελεσμένο ἔγκλημα καί ὄχι ἀσφαλῶς γιά τίς ὅποιες πεποιθήσεις ἤ δοξασίες ὅσο παρανοϊκές ἤ ἀσύμβατες μέ τήν λογική μας καί τό ἦθος μας εἶναι, ἀλλά διότι ὅπως ἔχω ἀποδείξει πλέον ὁ συγκεκριμένος δημιούργησε ἕνα παγανιστικό μόρφωμα πού τό ἐξέλιξε ἀναμιγνύοντας τόν εἰδωλολατρικό ἀρχαιοελληνικό καί τόν ρουνικό παγανισμό τοῦ ἐθνικοσοσιαλισμοῦ σέ πολιτικό βραχίονα τοῦ νεοπαγανισμοῦ στή χώρα μας μέ τήν παθογένεια τοῦ ἐθνικισμοῦ.
2. Ἡ ἐπανακυκλοφόρησις ἀπό τόν κ. Ν. Μιχαλολιάκο τό 2008 καί τίς ἐκδόσεις «Νέα Σπάρτη» τῆς ποιητικῆς του συλλογῆς «Ἡ ἐξομολόγηση ἑνός ἐθνικοῦ» μέ σαφές παγανιστικό περιεχόμενο, ἡ ὁμολογία τοῦ κομματικοῦ σχηματισμοῦ στήν ἱστοσελίδα του ὅτι ἡ νεολαία τοῦ κόμματος τιμᾶ τόν «ἀνίκητο Θεό Ἥλιο», ἡ δημόσια κατάθεση τοῦ φερομένου ὡς συντρόφου τῆς θυγατρός τοῦ κ. Μιχαλολιάκου Βουλευτοῦ κ. Ἀρτέμη Μαθιόπουλου, ὅτι τιμᾶ τήν ἀρχαία Ἑλληνική θρησκεία καί τό show τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς στό Θέατρο «Χυτήριο» ὅπου γιά ψηφοθηρικούς λόγους φόρεσε τό προσωπεῖο τοῦ δῆθεν θιγομένου ὀρθοδόξου πιστοῦ ἀπό τό βορβορῶδες χυδαιολόγημα τοῦ γνωστοῦ ὁμοφυλόφιλου κ. Μακνάλυ γιά μία μόνο ἡμέρα καί μετά ἐξηφανίσθησαν, ἀποδεικνύοντες πόσο πολύ πονούσαν γιά τήν ἀπομείωση καί τόν εὐτελισμό τοῦ Θείου Προσώπου καί βέβαια ἡ ἀναφορά τοῦ κ. Ν. Μιχαλολιάκου στόν «πρωτομάστορα» τοῦ ἑρμητικοῦ Τάγματος Χρυσή Αὐγή τοῦ Ἰρλανδοῦ ποιητοῦ Οὐίλλιαμ Γιέιτς καί ἡ δήλωσή του γιά τήν ἀναγκαιότητα «ἐθνικῆς» ἐκκλησίας καθιστοῦν πασίδηλα τά παραπάνω.
Ἑπομένως ἡ λειτουργία τοῦ συγκεκριμένου πολιτικοῦ χώρου πού μέ τό παγανιστικό ἐφαλτήριό του ἐπιδίδεται στήν λατρεία τῆς δυνάμεως καί ὄχι ὅπως ἡ ἑλληνορθόδοξη ἰδιοπροσωπεία μας ἐπιτάσσει στήν δύναμη τῆς ἀγάπης εἶναι ἀπολύτως ἐπικίνδυνος ὅπως ἀκριβῶς καί ἡ λειτουργία τῶν ἐθνικομηδενιστικῶν καί ἀθεϊστικῶν κινημάτων.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
